..”Οι διμοιρίες δέχτηκαν άδικη και απρόκλητη επίθεση- αποκορύφωμα τα ανθρωποκτόνα χτυπήματα με κρητικές “κατσούνες”- με αξιέπαινο επαγγελματισμό, απέκρουσαν με επιτυχία όλες τις κακόβουλες επιθέσεις.. ο Διοικητής των διμοιριών, υποβάλει πρόταση απονομής “ευφημου μνείας” για το προσωπικό, η οποία αναιτιολόγητα απορρίφθηκε..
Αυτή την προσφορά μας στο Σώμα όφειλε εμπράκτως να αναγνωρίσει και να τιμήσει η Διοίκηση, ως ελάχιστο δείγμα, γιατί δίχως αυτήν θα επικρατούσε η απόλυτη αναρχία”..
“Αφορμώμενος μία απόφαση της Διοίκησης μας -με αδικαιολόγητα αναιρετικό χαρακτήρα- καταθέτω την αγανάκτησή μου ως αστυνομικός υπηρετών στη ΔΑΕΑ/ΥΜΕΤ, αλλά και ως άνθρωπος με υψηλό το περί δικαίου αίσθημα και περί απονομής δικαιοσύνης σε γεγονότα που αφορούν την υπηρεσία μας.
Όλοι θα έπρεπε να θυμάστε (ωστόσο λησμονήσατε) τις διμοιρίες της ΥΜΕΤ που την 12/02/16 κλήθηκαν από την υπηρεσία μας να προστατέψουν το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης από συγκέντρωση διαμαρτυρίας χιλίων περίπου εξαγριωμένων αγροτών –προερχόμενοι στην πλειοψηφία τους από την Κρήτη. Οι διμοιρίες δέχτηκαν άδικη και απρόκλητη επίθεση από οργανωμένες ομάδες αγροτών, η οποία διήρκησε περισσότερο από μία ώρα! Στο διάστημα αυτό δέχτηκαν σωρεία αντικειμένων, όπως χρώματα, ντομάτες (τα λιγότερα ανώδυνα, όμως εξευτελιστικά για την υπόστασή μας), πέτρες, μάρμαρα, μεταλλικά σφαιρίδια, με αποκορύφωμα τα ανθρωποκτόνα χτυπήματα (άνω των 40, όσο μπορώ να προβώ νηφάλια σε έναν απολογισμό δίχως υπερβολές) με κρητικές μαγκούρες (“κατσούνες” για να ομιλούμε στην ορολογία τους), στοχευμένα σε συγκεκριμένους άνδρες των διμοιριών. Οι διμοιρίες υπακούοντας πιστά τις εντολές του κέντρου επιχειρήσεων, επιδεικνύοντας -πρωτοφανή για τα δεδομένα- ψυχραιμία, αυτοκυριαρχία, αυταπάρνηση, συλλογικότητα (με υψηλό αίσθημα συναδελφικής αλληλεγγύης, ακόμα και από τραυματισμένους συναδέλφους που δεν οπισθοχώρησαν, δεν εγκατέλειψαν και δεν διέσπασαν τον φραγμό ούτε στιγμή), ήτοι αξιέπαινο επαγγελματισμό, απέκρουσαν (ή πιο εύστοχα υπέμειναν, δίχως ατομικές δράσεις και παρεκκλίσεις σε βάρος της ομάδας) με επιτυχία όλες τις κακόβουλες επιθέσεις. Για όλους εμάς βέβαια που υπηρετούμε στις διμοιρίες της ΔΑΕΑ, η συναδελφική αλληλεγγύη αποτελεί πρώτιστη αρχή μας.
Μάλιστα εξ αιτίας του γεγονότος ότι τα επεισόδια προβάλλονταν σε απευθείας σύνδεση από τα Μ.Μ.Ε, ακούστηκαν ανέλπιστα ευμενή σχόλια για την στάση των ανδρών των διμοιριών και κατ’ επέκταση για το σώμα της Ελληνικής αστυνομίας εν γένει. Εν συνεχεία, όταν κληθήκαμε από το κέντρο επιχειρήσεων να ενεργήσουμε, πραγματοποιήθηκαν συλλήψεις και οι επιθέσεις έπαυσαν οριστικά.
Άμεση ήταν η μεταβίβαση συγχαρητηρίων δια μέσω του ασυρμάτου από τον Αρχηγό, τον Υπαρχηγό, τον ΓΑΔΑ. Μάλιστα την επόμενη ημέρα των γεγονότων ο ίδιος ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κάλεσε επόπτη αστυνόμο της ΥΜΕΤ προκειμένου να μας μεταφέρει τις θερμές ευχαριστίες τόσο του ίδιου όσο και της κυβέρνησης για τον άψογο επαγγελματισμό και το υψηλό αίσθημα καθήκοντος.
Επόμενο ήταν ο Διοικητής των διμοιριών – που βρισκόταν στο σημείο καθ’ όλη τη διάρκεια των επιθέσεων-, να υποβάλει πρόταση απονομής “εύφημους μνείας” για το προσωπικό των διμοιριών που εκτέλεσαν υπηρεσία στο σημείο. Και κάπου εδώ ισχύει το «λογαριάζαμε δίχως τον ξενοδόχο», αφού η πρόταση αυτή απορρίφθηκε -δίχως την οφειλόμενη αιτιολογία- από τον Διευθυντή της ΔΑΕΑ.
Αναλάβαμε να επιτελούμε το δύσκολο έργο «των μάχιμων αστυνομικών», των αστυνομικών που μάχονται για την προάσπιση και την διασφάλιση της έννομης τάξης, δίχως προκαταλήψεις και παντός τύπου αγκυλώσεις. Αυτή την προσφορά μας στο σώμα όφειλε εμπράκτως να αναγνωρίσει και να τιμήσει η Διοίκηση, ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης, ειδικά σε ένα σώμα που βάλλεται από τα Μ.Μ.Ε (επηρεάζοντας την κοινή γνώμη) και αποτελεί το εξιλαστήριο θύμα του υπάρχοντος κοινωνικοπολιτικού αναβρασμού που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας.
Επιτακτικό αίτημά μας είναι μια τιμητική διάκριση συνοδευόμενη από ένα «ζεστό» κείμενο ευχαριστιών και στο οποίο να αποτυπώνεται πως η αυτοπειθαρχία μερικών ανθρώπων υπερνικά τις τεράστιες ελλείψεις του καιρού της κρίσης και της απαξίωσης του περιβάλλοντος.
Έτσι, ανακαθορίζεται (στις συνειδήσεις πρωτίστως) και ο ρόλος της αστυνομίας και ειδικότερα του σώματός μας, ως σώμα καταστολής της βίας και παράλληλα αστυνόμευσης απαραίτητης, γιατί δίχως αυτήν θα επικρατούσε η απόλυτη αναρχία.
Όλοι μας μπήκαμε στο σώμα θέλοντας να υπερασπιστούμε και να υπηρετήσουμε τους νόμους και τους θεσμούς αυτού του κράτους. Λίγοι, όμως, διακρίνονται για ευσυνειδησία, αυταπάρνηση και λελογισμένο πάθος, υπηρετώντας το περί δικαίου αίσθημα. Αυτοί οι ολίγοι κάθε φορά –αποτελώντας μικρούς ήρωες της καθημερινότητας- πρέπει να επιβραβεύονται –πρωτίστως ηθικά- ώστε να συνεχίζουν να εκτελούν το καθήκον τους με μεράκι, με τέλειο επαγγελματισμό.
Μας συγχαρήκατε προφορικά, μιλώντας για εξαίρετη πράξη και αποτελεσματικότητα, εμείς σας παραπέμπουμε στο Π. Δ 622/85, άρθρο 1 «περί ηθικών αμοιβών», καθώς και στην πρόσφατη επίσκεψη του κ. Αρχηγού στο αμφιθέατρο της ΔΑΕΑ, όπου προέβη σε σαφή εντολή προς τον Υποστράτηγο ΚΟΥΤΣΑΡΗ Θεόδωρο: «Θόδωρε στείλε μου προτάσεις»!!! ώστε να δίνονται ηθικές αμοιβές προς το προσωπικό της ΔΑΕΑ
Έτσι και εμείς να πάψουμε να διερωτόμαστε πότε απονέμεται τελικά η περιβόητη εύφημος μνεία (που αποτελεί μια τιμητική/επαινετική αναφορά ή υπενθύμιση αξιέπαινης πράξης)” !!!
*κειμενο γνωμης Αστυνομικου ΥΜΕΤ/ ΜΑΧΙΜΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ
Σχολιο nantiareport: “Κρητες (αγρότες) κατα Κρητών (Αστυνομικών)”.. Με υποδειγματική ανοχή, ψυχραιμίακαι επιχειρησιακή διαχειρηση, οι τέσσερις (Κρητες) Αστυνομικοί των διμοιριών (**2 και **3) ΔΑΕΑ/ ΥΜΕΤ, αντιμετώπισαν τις βίαιες επιθέσεις αγροτών με κρητικές μαγκούρες, σε βάρος τους (και των διμοιριών τους- (ΥΜΕΤ) που έχει επιδείξει και άλλες συμπεριφορές(!)
Στο παρελθόν, η πολιτεία αναγνώριζε την προσφορά των ενστολων, στην πάροδο των πρόσφατων ετων (της κρίσης και οχι μόνο οικονομικής) η Υπηρεσία, είχε εναποθέσει τις επιχειρησιακές δράσεις του ένστολο προσωπικό ..στο φιλοτιμο. Σήμερα η ΕΛΑΣ επαφίεται στην ηθική τιμή (ατομικά και συνολικά) του ένστολου προσωπικού. Οταν η μοναδικη αναγνώριση της προσφοράς του ενστολου προσωπικου- παρα τις τεράστιες ελλείψεις και της απαξίωσης του ρολου και του έργου τους προς την κοινωνια-, είναι ηθικη, η επίσημη πολιτεια οφείλει εστω, ως “ηθικό και τιμιο”, την επιβράβευση καθε αξιέπαινης πράξης, ως υπενθύμιση.. εστω και αν προκειται για το αυτονόητο.