Καθημερινές συνήθεις και πραγματικότητα που για τους υπηρετούντες στην ΕΛΑΣ έχει μια άλλη εκδοχή..
-«Αύριο θα πάμε όπου θες.»,
-«Ναι εννοείται είμαι ελεύθερος το Σαββατοκύριακο, κανονίζουμε!»,
-«Κυριακή απόγευμα θα είμαι με τα παιδία»,
-«Σάββατο πρωί για καφέ και αγορά;.. Ασφαλώς»,
-«Ναι θα ξενυχτίσω, αποκλείεται να συμβεί κάτι έκτακτο»,
-«Ααχ.. Ξεκουράστηκα»
… Τα ανωτέρω είναι φράσεις που μόνο την Πρωταπριλιάτικη Παρασκευή θα
ακούσεις από έναν αστυνομικό…
Και… ιδού η πραγματικότητα….
«Όυφ! Κοίτα λίγο τα παιδιά να κάνω ένα μπάνιο να χαλαρώσω…»
«Κάνε γρήγορα γιατί οι Διμοιρίες έχουν 13:00 εγκατάσταση στην
Ειδομένη, τι; Για επιστροφή; Μετά τις 23:00, πες τον γιό δε θα μπορέσω
να τον πάω… »
«Έχουμε αυτόφωρο, πρέπει να έρθεις Διοικητά»
«Έκτακτα μέτρα, κομμένο το ρεπό σου, φεύγουμε αύριο»
Οικογενειακές, προσωπικές και υπηρεσιακές καταστάσεις, περασμένες σαν χάντρες, άλλες ελαφριές και άλλες βαριές, σε μια αλυσίδα στο χέρι του
αστυνομικού, να του θυμίζει πάντα ότι ασκεί λειτούργημα χωρίς ημέρες
και ώρες, ότι όλες οι ημέρες τις εβδομάδας είναι ίδιες, ότι για όλα θα
πρέπει να είναι έτοιμος και για όλα θα πρέπει να δίνει αγώνα για να
βρει την καλύτερη λύση, με την Πολιτεία απούσα να τον χτυπάει στην
πλάτη και να του λέει:
«Τι ωραία αλυσίδα που φοράς! Να της περάσω και άλλη χάντρα… λίγο
βαριά θα είναι, «μειώσεις» λέγεται, ορίστε και άλλη μία «το
προσφυγικό», α! ναι και μία τρίτη.. «περικοπές και άλλες και όχι
ένταξη στα επικίνδυνα επαγγέλματα. α! και μια ακόμη…έλα τώρα! και να
σου ξηλωθεί το χέρι έχεις και δεύτερο, μετά κρεμάμε την αλυσίδα στον
λαιμό…»
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !!