Είναι κατανοητή σε ένα βαθμό η αγωνία και το δίλημμα της ηγεσίας της Αστυνομίας. Με τα καμώματα των κυβερνώντων και των πολιτικών ενάντιων, η χώρα οδηγείται μετά από πολλές δεκατίες ειρηνικής συνύπαρξης στα φράγματα του εμφύλιου διχασμού.
Και το τελευταίο που θα επιθυμούσε κάποιος θα ήταν η εμπλοκή ενός ένστολου “παρηγορητικά” στον παροξυσμό, που τόσο καλά ξέρουμε πόσο πολύ μπορεί εύκολα ν’ αποτελέσει αντικειμενο φθηνής αλλά και συνάμα σφοδρής σπέκουλας και χειραγώγησης παθών.
Άλλο όμως αυτό και άλλο η έκδοση ενός οποιοδήποτε φετφά με ντιρεκτίβες προειδοποιήσεων και απειλών με επίκληση της δαμόκλειας σπάθης του πειθαρχικού δικαίου.
Και γιατί άραγε την ίδια νόρμα δεν εξέδωσαν Πυροσβεστική και Λιμενικό; Και το προσωπικό των άλλων δύο Σωμάτων έρχεται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο σε άμεση και διαρκή επαφή με τον πολίτη και με τους ίδιους όρους- προϋποθέσεις θα μπορούσε και αυτό να εμπλακεί σε οποιαδήποτε εμπλοκή έντασης.
Είναι άραγε ποιο ανεύθυνοι οι αστυνομικοί κατά την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ, ή η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ πάλι κατά την ίδια ποιο υπεύθυνη από τις ηγεσίες του Π.Σ. και του Λ.Σ;
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι ουδείς συνετίζεται απειλούμενος με κανενός είδους κυρώσεις όταν το αφήγημα του είναι ο φανατισμός. Καταοητή η αγωνία, αλλά θα μπορούσε να γίνει δίχως το πνεύμα της λογοκρισίας και της πειθαρχικής απειλής.
Νάντια Αλεξίου- NantiaReport