“Ζωή που έδινε τη μάχη της στην άσφαλτο”

Μαρτυρία πολίτη για το σοβαρό τροχαίο με την παρασυρση των δύο δικύκλων της ΔΙΑΣ στη Λ.Νάτο και τραυματίες τους τέσσερις Αστυνομικούς εκ των οποίων ένας σοβαρά.

“ΣΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ με τους Ζητάδες, στη λεωφόρο ΝΑΤΟ,σήμερα το μεσημέρι, ήμουν μπροστά, έγινε στα πενήντα μέτρα μπροστά μου, και χρειάστηκαν ελιγμοί για να μην παρασύρω τα σώματα των αστυνομικών που είχαν τιναχτεί στον αέρα…κι εγώ, όπως όλοι γύρω, έτρεξα στους τραυματίες…στάθηκα να βοηθήσω, όσο γινόταν, τον ένα, που εντελώς ακίνητος και με δυνατούς πόνους ήταν πεσμένος μπρούμυτα εκεί..ένας πάνοπλος ιππότης της κρατικής καταστολής εκεί, ένα νέο παιδί, φοβισμένο, που ψιθύριζε, μια θλίψη για τους μύθους της ένστολης αθανασίας και τη φοβερή εμπειρία της ευθραυστότητας… του έπιασα κουβέντα, πώς σε λένε, μην κουνιέσαι, μη φοβάσαι, και τέτοια, περιμένοντας τα ασθενοφόρα… ακουμπώντας στη στολή, την ένιωσα σαν αδιαπέραστη και βαριά, σαν πανοπλία…αλλά αυτό το παιδί, που με ρωτούσε αν έχει σπάσει το τζάμι του κράνους και γιατί έχει αίματα στο πρόσωπο, και γιατί δεν αισθάνεται το σώμα του από τη μέση και κάτω, ήταν απλώς ένα παιδί, πεσμένο βίαια από το άλογο και με την ασπίδα κομμάτια τριγύρω… μια ζωή που έδινε τη μάχη της στην άσφαλτο… ελπίζω και παρακαλώ το Θεό να είναι καλά, να τα καταφέρει με τις λιγότερες αβαρίες…και όσο γινόταν, να μιλώ με τον οδηγό του βαν που προκάλεσε το πατατράκ, ο οποίος έκλαιγε για το κακό που είχε κάνει, ένας κουρασμένος οδηγός μάλλον προς το τέλος της βάρδιας, κουρασμένος, θολωμένος, στο επικίνδυνο κυνήγι της επαγγελματικής συνέπειας…η αστική μας ζωή μυρίζει διάψευση και ματαίωση και κίνδυνο από παντού…” Ν.Σ