«Υπάρχουν στιγμές στην υπηρεσιακή ζωη του αστυνομικού που λες αξίζει να προσπαθώ, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής μου, για τον πολίτη»

Το “άνοιγμα στην κοινωνία” για την αστυνομία είναι πράξεις στην καθημερινή ανταπόκριση των ενστόλων στα συμβάντα στο δρόμο

Παραθέτει σε περιγραφή περιστατικού κατά την εκτέλεση του καθήκοντος αστυνομικός της ΔΙΑΣ Πειραιά, «Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην υπηρεσιακή ζωη του αστυνομικού που λες αξίζει να προσπαθώ, να παλεύω ακόμα και με κίνδυνο της ίδιας μου της ζωής και της σωματικής μου ακεραιότητας για τον πολίτη», ακόμα και όταν υπηρεσιακά οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές .

Χθες το μεσημέρι λοιπόν βίωσα μια τέτοια στιγμή . Είχαμε σταματήσει σε έναν κεντρικό δρόμο, μπροστά από τράπεζα κοντά σε στάση, όπου υπήρχαν πολλοί μαθητές που περίμεναν το λεωφορείο . Τα έβλεπα τα παιδιά ανήσυχα – με την διερευνητική έννοια το ανήσυχος – να κοιτάνε μια τις μηχανές, μια εμάς. Ως αστυνομικός που υπηρετούσε όταν ο Κορκονέας σκότωσε το Γρηγορόπουλο και έζησε όλα αυτά που ακολούθησαν, έχω πάντα μια αμυντική στάση απέναντι στη νεολαία, καθώς οι νέοι είναι απρόβλεπτοι, χειραγωγούνται εύκολα, ενώ πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει ότι πρέπει να είμαι επιεικής λόγω της φυσιολογικής ανωριμότητας. 

Ένας συνάδελφος – από τους πρώτους που στελέχωσαν την ομάδα ΔΙΑΣ – έκανε το απλό, πλησίασε τα παιδιά, μίλησε μαζί τους , τους εξήγησε τι κάνουμε , πως το κάνουμε , τι είναι όλα αυτά που φοράμε , τις δυνατότητες των μηχανών μας, τα άφησε να φωτογραφηθούν με αυτές και στο τέλος τα γέλια και ο ενθουσιασμό των εφήβων, έγιναν ένα με την αστυνομία. Μια απόλυτα εκστατική στιγμή για μένα εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μου! Είδα εφήβους δίπλα σε αστυνομικούς και όχι απέναντι ! 

Όπως ειπα και στην αρχή ζούμε σε μη ιδανικές υπηρεσιακές συνθήκες – θα τις χαρακτήριζα πρωτόγνωρες – κι ξέρω ότι αυτές οι πρωτοβουλίες δεν επιδιώκονται , θα κρατήςω στο μυαλό μου τις εικόνες των εφήβων να χαμογελούν στο πλάι μας κ θα συνεχίσω αύριο πάλι να κάνω την δουλειά που ονειρευόμουν να κάνω από παιδί κ κατέληξε σε κακό όνειρο ».