Το κράτος, αδέρφια, χρωστάει μόνο στην νομιμότητα και στην διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης υπέρ του συνόλου του λαού, σεβόμενο την ανθρώπινη ζωή αλλά και χωρίς να υποκύπτει σε εκβιασμούς.
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το κράτος δεν χρωστάει τίποτα στον πολίτη Ρωμανό, πλην της αντιμετώπισης του αυστηρά μέσα στα πλαίσια των νόμων, χωρίς παραβίαση των δικονομικών του δικαιωμάτων. Ούτε ο Ρωμανός χρωστάει στο κράτος οτιδήποτε παραπάνω από την με αξιοπρεπείς όρους έκτιση της ποινής του σεβόμενος τους κανονισμούς της φυλακής και το νόμο.
Το κράτος δεν του χρωστάει, διότι δεν όπλισε το κράτος το χέρι του Κορκονέα, όπως γράφουν διάφοροι ηλίθιοι κι ούτως ή άλλως κανένας Ρωμανός δεν είναι αρμόδιος να «εισπράξει» στο όνομα του οποιουδήποτε ανύποπτου νεκρού και μάλιστα με το κουμπούρι. Η τραυματική εμπειρία του Ρωμανού εκείνη την νύχτα δεν νομιμοποιεί την εγκληματική του δράση, όπως την έκρινε ο μόνος αρμόδιος, η δικαιοσύνη. Όποιος πληγώνεται, κάνει θεραπεία, δεν παίρνει σβάρνα τις ρούγες με καλάσνικοφ.
Τα ίδια τα όργανα του κράτους, θυμίζω, συνέλαβαν τον Κορκονέα για την ατομική εγκληματική του πράξη. Η δικαιοσύνη του κράτους τον καταδίκασε αμετάκλητα σε ισόβια, στην βαρύτερη ποινή του δικαιϊκού μας συστήματος. Δεν υπάρχει αυστηρότερη και δεν προβλέπεται να τον δέσουμε σε ένα παλούκι στα Εξάρχεια για να κάνουν το κομμάτι τους οι επαναστάτες του φραπόγαλου, που ονειρεύονται οπλατζίδικα λυντσαρίσματα. Όπως επίσης δεν προβλέπεται να δέσουμε σε παλούκι στο Σύνταγμα τους καταδικασμένους για τρομοκρατία, τους ληστές, τους καταχραστές, τους παιδόφιλους, τους βιαστές, τους μανιακούς δολοφόνους, οποιουσδήποτε καταδίκους, μισητούς σε κάποιους άλλους, για να κάνουν το κομμάτι τους οι άλλοι αούγκανοι, που ονειρεύονται εκτελεστικά αποσπάσματα και δεξιά λυντσαρίσματα.
Η βασική μας διαφορά από την αριστερά, τους αντεξουσιαστές και τους εθνικοσοσιαλιστές είναι πως πιστεύουμε στην καθολική και χωρίς εξαιρέσεις σκοπιμότητας τήρηση της νομιμότητας, στην ίση αντιμετώπιση των πολιτών, πως ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και πως όλοι και όλα πρέπει να υπηρετούν την κοινωνική ειρήνη και ενότητα. Δεν μπορείς να είσαι δεξιός και να πιστεύεις σε νομιμότητα αλα καρτ.
Όσοι λάβροι βρίζουν τον κρατούμενο Ρωμανό είναι επίσης ανόητοι και δείχνουν ανανδρία, γιατί είναι δεσμώτης, σε αδύναμη θέση. Η ιδιότητα του κατηγορουμένου και του κρατουμένου δεν σου στερεί το σύνολο των δικαιωμάτων. Είναι δεσμώτης και ως κρατούμενος, με υπόθεση σε εκκρεμότητα, μπορεί να πει ό,τι θέλει για την υπεράσπιση του, ακόμη και ψέματα, το οποίο θα κριθεί όπως αρμόζει. Όταν πρέπει με αυστηρότητα, όταν πρέπει με επιείκεια και πάντα από την δικαιοσύνη, όχι από τον όχλο, όχι από τα blogs, όχι από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όχι από την κυβέρνηση, όχι από την αντιπολίτευση ή τις φυλές των Εξαρχείων.
Εγώ, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Αθανασίου, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Λοβέρδος, ο Πρόεδρος του Σωματείου Εθνικοφρόνων Αρβυλοποιών (ω, ναι, υπήρχε), ο φούρναρης της γειτονιάς μου, η Σέχτα Πέρλα, Σούσι κι Επανάσταση Εκάλης, είμαστε όλοι μα όλοι παντελώς αναρμόδιοι για να χορηγούμε άδειες σε κρατούμενους. Λέμε όλοι, μέχρι τον τελευταίο διαδικτυακό ή καφενόβιο σχολιαστή ή βουλευτή την γνώμη μας αλλά ΔΕΝ χορηγούμε άδειες.
Τις άδειες τις χορηγεί το αρμόδιο Συμβούλιο των φυλακών κι όχι η ΝΔ, το indymedia, ο Λοβέρδος ή όλοι αυτοί οι λάβροι που ηρωοποιούν τον Ρωμανό ή οι άλλοι που θέλουν να τον κρεμάσουν ανάποδα.
Δεν θα σταθώ ούτε στιγμή στους ποταμούς ψευτοεπαναστατικότητας ή ύβρεων, ένθεν κακείθεν, που προσπαθούν να μας πουν τι είναι ή δεν είναι ο Ρωμανός. Διαβάζω μόνο τι λέει ο ίδιος για τον εαυτό του κι έχει δημοσιεύσει ξεκάθαρα κείμενα.
Είναι αμετανόητος, κάνει κηρύγματα μίσους, συνεπής στις ιδέες αυτής της βίαιης κι ολοκληρωτικής θρησκευτικής αίρεσης, χωρίς θεό. Υπόσχεται δράση εναντίον του κράτους, της κοινωνικής ειρήνης, της έννομης τάξης. Προφανώς αυτά, μεταξύ άλλων, αξιολογούν κατά την ελεύθερη κρίση τους ο Εισαγγελέας και το αρμόδιο για τις άδειες Συμβούλιο.
Εάν ο Ρωμανός δείξει μεταμέλεια, πως όντως σωφρονίζεται, τότε το Συμβούλιο θα πρέπει να το εκτιμήσει θετικά και να πάρει το ρίσκο που έχει η χορήγηση κάθε άδειας σε ποινικό κρατούμενο, με ενδεχόμενο κέρδος την επανένταξη του σε μια νομιμόφρονα ειρηνική ζωή. Και τότε χρέος κάθε αληθινού φιλελεύθερου πατριώτη είναι με την – έστω και αναρμόδια – γνώμη του, να συνηγορήσει.
Εάν κηρύσσει το μίσος και υπόσχεται συνέχιση της δράσης του, τότε μόνος του στερεί από τον εαυτό του την άδεια, αφού τρίβει στα μούτρα του Εισαγγελέα και του μόνου αρμοδίου, του Συμβουλίου, πως δεν πληροί τις προϋποθέσεις.
Όποιος βουλευτής πιστεύει πως πρέπει να τροποποιηθεί ο νόμος και να χορηγείται υποχρεωτικά άδεια σε οποιονδήποτε κρατούμενο πέτυχε σε εισαγωγικές εξετάσεις, ότι κι αν έκανε, ότι κι αν λέει και γράφει, όποια συμπεριφορά κι αν έχει, χωρίς κανένα άλλο κριτήριο πλην της εισαγωγής σε σχολή, ας το προτείνει κι ας υποστεί την δημόσια κριτική.
Είναι επίσης ολοφάνερο πως ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/Gianna και ο λεγόμενος «αντεξουσιαστικός χώρος» ήδη χρησιμοποιούν την υπόθεση ευελπιστώντας, είτε στην ταπεινωτική υποχώρηση του εκβιαζόμενου κράτους, είτε σε ένα νέο μπάχαλο πάνω σε άλλο ένα νεκρό, μέσα από το οποίο ο μεν να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση, οι δε να φέρουν, τάχα, πιο κοντά την «επανάσταση» μέσω του χάους.
Γενικά μιλώντας, το αστικό κράτος πρέπει με κάθε νόμιμο μέσο να αποφύγει μια μοιραία κατάληξη, που κάποιοι δυστυχώς εύχονται, είτε ως απάνθρωποι «επαναστάτες» είτε ως ακραιφνείς της τυφλής καταστολής, διότι το αστικό κράτος σέβεται πολύ περισσότερο την ζωή από όσο οι οπαδοί της «επαναστατικής βίας», που πιστεύουν πως μπορούν ταυτόχρονα να είναι δικαστές και εκτελεστικό απόσπασμα ή να κάνουν «αναλήψεις» με όπλα ή «παρεμβάσεις» με βόμβες, θεωρώντας πως μπορούν να κάνουν το ίδιο που έκανε ο Κορκονέας αλλά για «καλό σκοπό».
Η φαρσοκωμωδία, όπου η αριστερά θεωρεί τους ασύλληπτους τρομοκράτες «κρατικούς προβοκάτορες» και τους συλληφθέντες αντιμέτωπους με τον νόμο «αγωνιστές» πρέπει να τελειώσει.
Δικαίωμα στη βία, μονοπώλιο στη βία έχουν μόνο τα εντεταλμένα όργανα τους κράτους, όταν εφαρμόζουν τους νόμους της εκλεγμένης Βουλής των Ελλήνων. Κι όταν αυτά τα όργανα παραβιάζουν αυτούς τους νόμους πάνε και αυτά φυλακή, όπως πήγε ο Κορκονέας με την εσχάτη των ποινών. Είναι μη αποδεκτές οι υποσημειώσεις και οι δικαιολογητικοί αστερίσκοι κι από εδώ κι από εκεί μεριά.
Το αστικό κράτος χορηγεί ακόμη και στους ορκισμένους δεδηλωμένους εχθρούς του σειρά δικαιωμάτων και θεσμών και διαδικασιών να τα ασκήσουν, αλλεπάλληλους βαθμούς δικαιοδοσίας, αναιρετικό έλεγχο, συνηγόρους και προσφυγή ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Η τρομοκρατία επιφυλάσσει στους αντιπάλους της, δηλαδή σχεδόν στους πάντες που διαφωνούν μαζί της, από ύβρεις και συκοφαντίες, μέχρι το πιστόλι και την βόμβα. Έναν, μια κι έξω, εγκληματικό και φασιστοειδή «βαθμό δικαιοδοσίας».
Και για να μιλήσουμε καθαρά για τους «αλληλέγγυους», ο Παύλος Μπακογιάννης, ο Θάνος Αξαρλιάν, οι δολοφονημένοι αστυνομικοί και τόσοι άλλοι, δεν είδαν καμμία διαδήλωση κανενός ΣΥΡΙΖΑ ή παραφυάδων του, κανένα ποταμό καταγγελτικών κειμένων από τους γνωστούς φουλαράτους ιντελιγκέντσηδες για το στυγνό έγκλημα σε βάρος της ανθρώπινης ζωής τους, σε βάρος των οικογενειών τους, των ορφανών παιδιών τους. Η γυναίκα του Νεκτάριου Σάββα, που πήρε μια διπλωμένη σημαία και μια γλίσχρα σύνταξη, δεν είδε την Ζωίτσα να της συμπαρίσταται.
Η τηλεματική, το διαδίκτυο προσφέρουν λύσεις για τις περιπτώσεις που οι μόνοι αρμόδιοι, το Συμβούλιο των Φυλακών, ενδέχεται να αρνηθούν, αν αρνηθούν.
Και μια απαραίτητη σημείωση. Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από το μέσο Ευρωπαϊκό ποσοστό παραβίασης αδειών από κρατουμένους. Η συντριπτική λοιπόν πλειοψηφία των κρατουμένων, που τηρούν τους όρους, δεν μπορεί να γίνεται θύμα του κάθε Ξηρού, ούτε ο πλήρης εκβαρβαρισμός του σωφρονιστικού συστήματος θα ήταν η απάντηση στο πρόβλημα της απόδρασης ενός επικίνδυνου τρομοκράτη. Θα ήταν ακόμη ένα πρόβλημα σε φυλακές με υπεράριθμους κρατούμενους, όπου το 70% σχεδόν είναι αλλοδαποί.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο το Συμβούλιο οφείλει να εξετάζει με προσοχή την χορήγηση αδειών, διότι η απόδραση ενός επικίνδυνου κακοποιού αυξάνει την κοινωνική πίεση κατά του θεσμού, με αποτέλεσμα να καθίστανται θύματα οι υπόλοιποι κρατούμενοι, που και μεταμελημένοι είναι και τηρούν ευλαβικά τους όρους των αδειών τους, χωρίς να υπόσχονται συνέχιση της εγκληματικής δράσης τους, χωρίς να συμπεριφέρονται στα θεσμικά όργανα που τις χορηγούν ως «χρήσιμους ηλίθιους» και θεωρώντας τα δικαιώματα τους σαν παραθυράκια για συνέχιση της δράσης τους.
Το κράτος, αδέρφια, χρωστάει μόνο στην νομιμότητα και στην διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης υπέρ του συνόλου του λαού, σεβόμενο την ανθρώπινη ζωή αλλά και χωρίς να υποκύπτει σε εκβιασμούς.
Νάντια Αλεξίου- NantiaReport