..”Λες και οι Αστυφύλακες δεν δέχονται εντολές από κανέναν και δρουν μόνοι τους ανεξέλεγκτα.
Πώς είναι δυνατόν από τα συγχαρητήρια της ώρας της επέμβασης να καταλήγουμε σε διώξεις συναδέλφων από αυτούς μάλιστα που έδιναν τα συγχαρητήρια”..
Πως είναι δυνατόν οι πειθαρχικοί μηχανισμοί της Αστυνομίας να ενεργοποιούνται άμεσα και να τιμωρούν χαμηλόβαθμους αστυνομικούς, άντε και κανέναν Υπαστυνόμο και να τους απομακρύνουν από τις υπηρεσίες τους αλλά μία ζωή οι ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί να μην φέρουν καμία απολύτως ευθύνη;
Λες και οι Αστυφύλακες δεν δέχονται εντολές από κανέναν και δρουν μόνοι τους ανεξέλεγκτα.
Πώς είναι δυνατόν από τα συγχαρητήρια της ώρας της επέμβασης να καταλήγουμε σε διώξεις συναδέλφων από αυτούς μάλιστα που έδιναν τα συγχαρητήρια.
Ένα είναι σίγουρο.
Ότι για την Αστυνομία και την Πολιτεία οι Αξιωματικοί είναι τα παιδιά και εμείς οι Αστυφύλακες τα αποπαίδια.
Καμία συναδελφικότητα καμία ανάληψη ευθύνης την κρίσιμη στιγμή.
Δώσε το όνομα του Ζητά του φυσουνιέρη του χημικού του Αξυπ και όλα καλά.
Τα γεγονότα αυτό δείχνουν αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους.
Και όσο εμείς σαν συνδικαλιστικό κίνημα προσπαθούμε να βρούμε μεσοβέζικες λύσεις και δεν προστατεύουμε 100% τα μελή μας τόσο το πρόβλημα θα διαιωνίζεται, όλο και περισσότεροι συνάδελφοι θα πληρώνουν το μάρμαρο των λάθος εντολών, τόσο θα απαξιώνεται και ο ρόλος των συνδικαλιστών.
Το να δενόμαστε με την υπηρεσία μας και να την αγαπάμε δεν είναι κακό.
Κακό είναι που περιμένουμε αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις πριν μας “πάρουν” το κεφάλι να αναλογιστούν και να σεβαστούν ότι κάθε μέρα δίνουμε το είναι μας για την υπηρεσία.
Αναλώσιμοι αριθμοί είμαστε και μέσα εξέλιξης.
*ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος Υπεύθυνος Δημοσιών Σχέσεων Ε.Α.Υ.Θ. Αντιπρόσωπος Π.Ο.ΑΣ.Υ. Μέλος Α.Σ.Π.Α.