Στο νοσοκομείο Αγία Όλγα, μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία, κατέληξε από φυσικά αίτια, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο οποίος έγινε γνωστός ως ο εγκέφαλος της «Εταιρείας Δολοφόνων» που έδρασε στην Ελλάδα στις Αρχές της δεκαετίας του ’80
Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο “εγκέφαλος” της «Εταιρείας Δολοφόνων» που συγκλόνισε την Ελλάδα όταν αποκαλύφθηκε το 1987 η εγκληματική δράση τους καθώς επί 6 χρόνια, δολοφονούσαν ηλικιωμένους και καρπωνόταν την περιουσία τους .
Η «Εταιρεία Δολοφόνων» έδρασε από το 1981 έως το 1987, οπότε και αποκαλύφθηκε με συλλήψεις και ποινές φυλάκισης για τους εμπλεκόμενους στην εγκληματική της δράση, μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα του ίδιου έτους, και μονοπώλησε τον Τύπο της εποχής . Η ιστορία θα καταγράψει τον Χρήστο Παπαδόπουλο ως έναν εξαιρετικά ευφυή άνθρωπο που επιδόθηκε με όλη την πνευματική του ενέργεια, σε μεθοδευμένα εγκλήματα.
«Εύχομαι να συγχωρέσει ο Θεός τα όποια αμαρτήματά του» είχε δηλώσει ο συνήγορός του, κατά την αποφυλάκισή του
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος, 51 πολίτης υπεράνω πάσης υποψίας, είχε γεννηθεί στα Φιλιατά Πλάτανου Θεσπρωτίας. Δικηγόρος, πρώην Δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, θα μένει στην ιστορία ως “εγκέφαλος” της αποκαλούμενης «Εταιρείας Δολοφόνων» . Όταν αποκαλύφθηκε εμπλοκή του σε οκτώ δολοφονίες ηλικιωμένων καταδικάστηκε σε 8 φορές εις θάνατον (είχε καταργηθεί η θανατική ποινή στην Ελλάδα) και 25 χρόνια κάθειρξη, δεν εκτελέστηκε και μετατράπηκε σε ισόβια ποινή που εξέτισε στις Φυλακές της Κέρκυρας.
Ο Χρηστος Παπαδόπουλος το 2001 στη δεύτερη άδεια που έλαβε δεν επέστρεψε στις φυλακές. Εντοπίστηκε αργότερα σε διαμέρισμα στην Κυψέλη και οδηγήθηκε στις φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης, όπου παρέμεινε έως το 2008. Τότε αξιοποίησε τον νόμο και αποφυλακίστηκε μετά από σχετική αίτηση.
Σε ηλικία 73 ετών, το 2009, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, αποφυλακίστηκε και επέλεξε να αποσυρθεί στο Μενίδι και έκανε έναρξη επαγγελματικής δραστηριότητας καθώς λειτουργούσε γραφείο διαμεσολάβησης σε τελωνειακές και φορολογικές υποθέσεις. Το 2011 κατηγορήθηκε πάλι για την απαγωγή 57άχρονης κοσμικής Αθηναίας, χήρα ενός από τους μεγαλύτερους αντικέρ. Ο Παπαδόπουλος και ένας 50άχρονος συνεργός του, την κρατούσαν σε σπίτι στη Συκιά Ξυλοκάστρου και αποκαλύφθηκε από «λάθος» της καθαρίστριας. Η γυναίκα μπήκε σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και συνεργάστηκε με τις Αρχές, ενώ ο Παπαδόπουλος επέστρεψε για ένα μικρό διάστημα στις φυλακές.
Από τους άνδρες εμπλεκόμενους στην «Εταιρείας Δολοφόνων», όλοι έχουν πεθάνει από φυσικά αίτια. Ο Βασίλης Πλατανιώτης πέθανε στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο Ιωάννης Παμπρής, αποφυλακίστηκε, και λίγους μήνες αργότερα πέθανε ενώ είχε εκτίσει τα 2/3 της ποινής του. Ο Γιώργος Ξανθόπουλος ενήργησε αυτοχειρία μέσα στη φυλακή. Τελευταίος εν ζωή – μέχρι σήμερα-απο τα μέλη της «Εταιρείας Δολοφόνων», ήταν ο Χρήστος Παπαδόπουλος. Η Γεωργία Παπανικολάου, αφού εξέτισε τα 2/3 της ποινής της έλαβε υφ’ορων απόλυση.
Η δράση της «Εταιρείας Δολοφόνων»
Από το 1981 έως το 1987, ηλικιωμένοι με περιουσία μετά το θάνατό τους “καθιστούσαν” ως αποκλειστικό τους κληρονόμο, τον παντελώς άγνωστο στους συγγενείς τους, το δικηγόρο Χρήστο Παπαδόπουλο. Έναν ευυπόληπτο πολίτη, υπεράνω πάσης υποψίας, οικογενειάρχη πατέρα τριών παιδιών, και εκλεγμένο Δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ .
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος, όπως αποκαλύφθηκε μετά την εξάρθρωση της εγκληματικής του δραστηριότητας, σκότωνε πλούσιους ηλικιωμένους και στη συνέχεια πλαστογραφούσε τις διαθήκες τους προκειμένου να καρπωθεί ο ίδιος και οι συνεργοί του την περιουσία τους. Τα μέλη της «Εταιρείας Δολοφόνων» καταδικάστηκαν για το θάνατο οχτώ ηλικιωμένων οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν είχαν άμεσους συγγενείς, αλλά είχαν ανίψια από αδέρφια ή μακρινούς συγγενείς.
Ο – τότε- 51άχρονος δικηγόρος και πρώην δήμαρχο Χαλκηδώνας, ήταν αυτός που έδινε κατευθυντήριες εντολές, στα υπόλοιπα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης που είχε συστήσει, μεταξύ των οποίων και η σύζυγός του η οποία επίσης καταδικάστηκε για συμμετοχής στην υπόθεση και χώρισαν κάποια χρόνια αργότερα. Τα υπόλοιπα μέλη είχαν διακριτούς ρόλους άλλοτε του “γαμπρού” για τις ανύπαντρες ηλικιωμένες πλούσιες κυρίες, και άλλοτε ως “νεκροθάφτες” που εξαφάνιζαν τα μετά θάνατον για τους εκλιπόντες.
Μεταξύ των κατηγορούμενων, ο Βασίλειος Πλατανιώτης, δικαστικός επιμελητής ο οποίος εμφανιζόταν ως επίδοξος «γαμπρός» στις ηλικιωμένες κυρίες, κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους ταυτόχρονα με την πρόσβαση στο σπίτι τους και σε συνεννόηση με τον Χρήστο Παπαδόπουλο, προχωρούσαν το θανατηφόρο σχέδιό τους. Η επίσης κατηγορούμενη στην υπόθεση, Γεωργία Παπανικολάου νοικοκυρά και σύζυγος του δικαστικού επιμελητή, όπως προέκυψε στην ακροαματική διαδικασία ήταν η πλέον αδίστακτη απο τα μέλη της εγκληματικής «Εταιρείας Δολοφόνων». Ο Ιωάννης Πάμπρης εργολάβος, ο οποίος αναλάμβανε να “τακτοποιήσει” τα πτώματα μετά θάνατον, ο έμπορος Νικόλαος Πέππας άμεσος συνεργός του Χρήστου Παπαδόπουλου με τον οποίο από κοινού οργάνωσαν την εγκληματική τους δράση, και ο θυρωρός Γεώργιος Ξανθόπουλος, ως «τσιλιαδόρος», ήταν και τα βασικά μέλη της «Εταιρείας Δολοφόνων».
Το Δικαστήριο καταδίκασε τα υπόλοιπα μέλη της εγκληματικής «Εταιρείας Δολοφόνων», επιβάλλοντας στον Πέππα, δις ισόβια και 13,5 χρόνια κάθειρξη , στον Πλατανιώτη 22,5 χρόνια κάθειρξη, στον Παμπρή 17 χρόνια κάθειρξη, στην Παπανικολάου 15,5 χρόνια κάθειρξη και στον Ξανθόπουλο 12 χρόνια κάθειρξη.
Ανάλογα με την περίπτωση, συμμετείχαν και άλλα άτομα στο σχέδιό τους, πάντα με το χαμηλό προφίλ του οικογενειάρχη, μεταξύ των οποίων Συμβολαιογράφοι, Δικαστικοί Επιμελητές, ψευδομάρτυρες, ειδικοί πλαστογράφοι για τις διαθήκες των θυμάτων, όπως προέκυψε κατά την προανακριτική έρευνα.
Η ποιότητα στις παραχαράξεις των τίτλων κληρονομιάς όμως χαρακτηριστικά επισημάνθηκε στην ακροαματική διαδικασία κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, ήταν τέτοια που ακόμα και σε γραφολόγους δεν ήταν ευδιάκριτη η “παρέμβαση” στις επίδικες διαθήκες ως πλαστές και δεν εξέφραζαν την τελευταία επιθυμία των θανόντων αλλά εξασφάλιζαν τη ματαιοδοξία και την εγκληματική δράση των μελών της «Εταιρείας Δολοφόνων».
Τη Μεγάλη Εβδομάδα το Πάσχα του 1987, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα δελτία ειδήσεων, αποκαλύπτεται η «Εταιρεία Δολοφόνων» όπως θα αποτυπωθεί από στον Τύπο της εποχής η εγκληματική δραστηριότητα τους.