Το 10ο Τακτικό Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο πραγματοποίησε η Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ. στην πόλη της Πρέβεζας. ” Μεταναστευτικό : ώρα μηδέν” ηταν το θέμα που απασχόλησε τους εκπροσώπους της Ομοσπονδίας και τους παριστάμενους της τοπικής κοινωνίας, με τις θέσεις όλων να συγκίνουν ότι χρειαζονται άμεσα λύσεις.
Ακολουθεί η ομιλία του προέδρου της ομοσπονδίας, Παναγιώτη Χαρέλα:
Αγαπητοί προσκεκλημένοι, αγαπητοί σύνεδροι,
σας καλωσορίζω και εγώ από την δική μου πλευρά στο 10ο Τακτικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας μας που πραγματοποιείται σήμερα εδώ στην Πρέβεζα. Να ευχαριστήσω και εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ. το Σωματείο της Πρέβεζας για την επιμέλεια και την όλη προσπάθεια ώστε να φιλοξενήσει στην πόλη του το 10ο τακτικό συνέδριο μας. Να ευχαριστήσω επίσης και τους δήμους της περιοχής που υποστήριξαν αυτή τη φιλοξενία.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνοριακών Φυλάκων από ιδρύσεως της – το 2002 – έχει ως γνώμονα την υποστήριξη των μελών της αλλά και την αναζήτηση λύσεων σε ζητήματα που άπτονται με το αντικείμενο της δουλειάς μας. Σε όλη αυτή τη διαδρομή, επιδιώξαμε την σθεναρή εκπροσώπηση των συνοριακών φυλάκων και σήμερα και αυτών που πλέον ονομαστικοποιήθηκαν ως αστυνομικό προσωπικό αλλά προέρχονται από τις τάξεις των συνοριακών.
Παράλληλα αναζητούμε εδώ και χρόνια λύσεις σε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό. Ζήτημα που φαντάζει σήμερα τρισδιάστατο και πολύπλοκο – και κάπως έτσι είναι. Όμως ως φορέας και μάλιστα ενεργός και δραστήριος καθημερινά, εδώ και χρόνια, που έρχεται σε επαφή με το μεταναστευτικό, τολμάμε να προτείνουμε λύσεις. Λύσεις και απαντήσεις βγαλμένες μέσα από την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό. Λύσεις που είναι ικανές και αντιμετωπίζονται με υπευθυνότητα από την Φυσική μας Ηγεσία αλλά και μέσα από το πολιτικό σύστημα.
Όμως το πέρασμα μας αυτό, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας στην αξιολόγηση ως, ενός υπεύθυνου και σοβαρού συνδικαλιστικού φορέα με άποψη αλλά και σθεναρή εκπροσώπηση δεν έγινε χωρίς κόπο και χωρίς προσπάθεια. Μια μακροχρόνια προσπάθεια στην οποία συμβάλλαμε όλοι μας ώστε να γίνουμε ισότιμοι συνομιλητές με υπευθυνότητα και κύρος. Σε μία προσπάθεια που χρειάστηκε πολλές φορές να διαμαρτυρηθούμε και να χτυπήσουμε δυνατά το χέρι πάνω στο τραπέζι.
Σε ένα διαφορετικό συνδικαλιστικό κίνημα που πιστεύουμε, σε μια υγιή εκπροσώπηση των συναδέλφων και σε μία σχέση που η υποχρέωση γεννά και το δικαίωμα, η Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ. συνεχίζει να οραματίζεται και να αγωνίζεται.
Από αυτή τη διαδρομή μας λοιπόν , γεννήθηκε και το σύνθημα του 10ου Τακτικού Συνεδρίου :
Μονόδρομος η πορείας μας ….
στην ισονομία
στην αξιοπρέπεια
στη νέα αστυνομία
αποφασισμένοι πλέον να μην κάνουμε πίσω, με μια εμπειρία πάνω από 15 έτη στη δουλειά μας, δεν προτιθέμαστε να αφήσουμε τίποτε στην τύχη. Είμαστε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε δυνατά την ισονομία ανάμεσα στο προσωπικό, την αξιοπρέπεια στην εργασία μας αλλά και να συμβάλλουμε σε μια νέα αστυνομία που όλοι αναζητούμε, εργαζόμενοι και κοινωνία.
Ισονομία στο προσωπικό
Ως ιδιαίτερος κλάδος εργαζομένων, οι αστυνομικοί προερχόμενοι από συνοριακούς φύλακες σήμερα αποτελούν την χαμηλότερη βαθμίδα ιεραρχικά στην αστυνομία. Είναι αστυνομικοί μη ανακριτικοί υπάλληλοι την ώρα όμως που δεν αναπαραγάγει πλέον το Σώμα άλλους μη ανακριτικούς υπαλλήλους. Γίνεται αυτομάτως αντιληπτό πως κάποιος θα πρέπει να κάνει και την «αγγαρεία». Θα πρέπει να κάνει και τις σκοπιές, τις μεταγωγές, τις περιπολίες και όχι μόνο της δικής του Υπηρεσίας αλλά και όλων των άλλων.
Πέραν λοιπόν του τεράστιου κενού που έχει το Σώμα σε μάχιμο προσωπικό, γίνεται αντιληπτό, πως η διάκριση μεταξύ του προσωπικού είναι εμφανής. Παραγκωνίζει κάθε θεσμικό πλαίσιο που διέπει το προσωπικό και λειτουργεί αποκλειστικά για να καλύψει τις δικές του επιχειρησιακές ανάγκες. Για πόσο όμως όταν άλλοι μη ανακριτικοί μας τελείωσαν και είμαστε οι μοναδικοί ; Πόσο θα μπορούσαν ακόμη τα Τ.Σ.Φ. και Τ.Δ.Π.Μ σήμερα να υποκαθιστούν τα Α.Τ. ; Για πόσο ακόμη αυτές οι Υπηρεσίες θα πρέπει να αιμορραγούν αποσπώντας κάθε μήνα ανελλιπώς εκατοντάδες συναδέλφους σε νησιά και Έβρο ;
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως οι βαθμοφόροι αυξάνονται, οι ανακριτικοί υπάλληλοι πολλαπλασιάζονται και οι χαμηλόβαθμοι μειώνονται.
Την ώρα που το μεταναστευτικό μαστίζει άνευ προηγουμένου τη Χώρα, φαίνεται ξεκάθαρα πως η αδυναμία της πολιτείας να ενισχύσει τις Υπηρεσίες Συνοριακής Φύλαξης και Δίωξης Παράνομης Μετανάστευσης έχει οδηγήσει σήμερα σε μία χαοτική κατάσταση διαχείρισης και αντιμετώπισης αυτών των ροών. Ακόμη και οι διοικήσεις αυτών των Υπηρεσιών μας, ξεκαθαρίζουν με τις πράξεις τους πως αγνοούν το πρόβλημα.
Αξιοπρέπεια στην εργασία μας
οι μνημονιακές πολιτικές σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες ανάγκες της ΕΛ.ΑΣ, τείνουν στην απειλή της αξιοπρέπειας του προσωπικού. Δεν υπάρχουν ωράρια, δεν υπάρχει ηρεμία στις υπηρεσίες, καταστρατηγούνται κώδικες και διαταγές, δεν υπολογίζεται το κατώτερο προσωπικό. Τα εισοδήματα μας συρρικνώθηκαν χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε που θα σταματήσει αυτή η συρρίκνωση. Κεκτημένα δεκαετιών μέσα σε μια νύχτα καταρρίφθηκαν. Από τη άλλη, οι υποχρεώσεις του αστυνομικού συνεχώς αυξανόμενες. Δεν είναι τυχαίο πως οι οφειλές των ημερησίων ανάπαυσης συνεχώς αυξάνονται. Η Υπηρεσία είναι αναγκασμένη να «βάζει» την αξιοπρέπεια μας στο περιθώριο προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της αγνοώντας τις υποχρεώσεις που έχει ο Έλληνας αστυνομικός.
Μεταναστευτικό : η κατάσταση στη χώρα έχει πάρει ανεξέλκτες διαστάσεις. Οφείλουμε να ξεχωρίσουμε το μεταναστευτικό και το προσφυγικό. Η παράνομη μετανάστευση και τα παράγωγά της ( όπλα, ναρκωτικά, trafficking ) οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα σύνορα πρέπει να παραμείνουν ελεγχόμενα. Θα πρέπει να φυλάσσονται.
Κάνοντας όμως την απαραίτητη ιστορική αναδρομή έως το σημείο μηδέν σήμερα, το μεταναστευτικό, η παράνομη μετανάστευση για την ακρίβεια, ξεκίνησε στο πρόσφατο παρελθόν μας με την εισροή κατά εκατοντάδων χιλιάδων από την Αλβανία τη δεκαετία του ΄90. Πέραν λοιπόν του στρατού υπήρξε η πραγματική ανάγκη, η αστυνομία να αντιμετωπίσει αυτές τις ροές. Ροές όμως που παραμείναν ανεξέλεγκτες προκαλώντας την ανάγκη να προσληφθούν οι πρώτοι συνοριακοί φύλακες στην πρώτη ζώνη το 1999. Το πετυχημένο «υλικό» ενισχύθηκε έως το 2002 με την πρόσληψη συνοριακών φυλάκων ακόμη και στην Αττική. Παράλληλα η αυξητική τάση εισροής παράνομων μεταναστών από τον Έβρο, οδήγησε σταδιακά στο να στρέψει η Αστυνομία το βλέμμα της στην άλλη άκρη της Χώρας μας. Χρειάστηκε να αποφασιστεί σε μια νύχτα κυριολεκτικά , η μετακίνηση χιλιάδων συνοριακών στον Έβρο, περισσότερο – κατά την γνώμη μας για επικοινωνιακούς λόγους – ώστε να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες ροές, αποτρέποντας τες κυρίως στο να μην μπουν στην Χώρα μας. Πετυχαίνοντας και αυτή η «συνταγή», σήμερα η Ελληνική Αστυνομία καλείται – περισσότερο – να διαχειριστεί και όχι να σταματήσει και να αποτρέψει, τις μεταναστευτικές ροές από τα νησιά. Ροές όμως που ανακατεύονται με τους πρόσφυγες και γίνονται ένα πριν ακόμη μπουν στη Χώρα μας καθιστώντας έτσι δύσκολο έως ακατόρθωτο τον εντοπισμό τους. Σε αυτό το στοίχημα – το μεγαλύτερο έως σήμερα – η Αστυνομία καλείται να ανταποκριθεί. Στο σημείο μηδέν πλέον, με καθημερινή είσοδο χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων η ασφάλεια την χώρας και της κοινωνίας μας δεν πρέπει να κινδυνέψει. Παράλληλα η σημαντική βοήθεια που προσφέρει η χώρα μας στη διαχείριση των προσφυγικών ροών, την κάνουν να ξεχωρίζει για την πολύτιμη προσφορά της και την καθιστούν πλέον στις χώρες που δείχνει το ανθρώπινο της πρόσωπο.
Τόσο όμως στην φύλαξη των συνόρων, όσο και στην διαχείριση των προσφυγικών ροών, απαιτείται μετά από 12 έτη, επιτέλους οι αρμόδιες Υπηρεσίες να ενισχυθούν με νέους συνοριακούς φύλακες. Απαιτείται επιτέλους να εφαρμοστεί μια ενιαία μεταναστευτική πολιτική ώστε να μην αλλάζει κάθε δύο χρόνια. Απαιτείται η διαχείριση να πραγματοποιείται από έναν καθετοποιημένο κλάδο αλλοδαπών και προστασίας συνόρων της ΕΛ.ΑΣ. με αρμοδιότητες συγκεκριμένες και καταρτισμένο προσωπικό. Με ενίσχυση των Υπηρεσιών Συνοριακής Φύλαξης και Δίωξης Παράνομης Μετανάστευσης με ιδιαίτερο τεχνολογικό εξοπλισμό και μέσα. Με προγράμματα που θα εκπονούν για την συνοριακή φύλαξη και δεν θα «υποκλέπτονται» τα κονδύλια και τα μέσα στην ενδοχώρα σε αλλότριες υπηρεσίες.
Τότε και μόνο η Χώρα μας θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις ανάγκες της και να διαχειριστεί επιτυχώς τις ροές αυτές. Ως τότε, δεν μπορεί να κάνει τίποτε παραπάνω από αυτό που κάνει.
Νέα αστυνομία.
Όλες αυτές οι αγκυλώσεις που χαρακτηρίζουν σήμερα το Σώμα μας πρέπει να απομακρυνθούν προκειμένου να ξεκινήσουμε την νέα αστυνομία. Αυτή την περιβόητη δηλαδή που θέλουμε όλοι μας, αλλά κανείς δεν τολμά να σταματήσει την παλιά. Για αυτή την αστυνομία που όταν μπήκαμε στο Σώμα μας μιλούσαν οι παλιοί ότι την ήθελαν και αυτοί πριν πολλά χρόνια αλλά δυστυχώς δεν άλλαξε ποτέ. Γιατί σίγουρα αυτή η αστυνομία κάποιους εξυπηρετεί.
Οι τομές λοιπόν είναι πολλές και αναγκαίες. Ποιος όμως θα είναι πραγματικά αποφασισμένος να τις κάνει και ποιος θα τα καταφέρει ;
Ναι είναι μονόδρομος η αλλαγή σελίδας στην αστυνομία. Μια αστυνομία που θα είναι κοντά στον πολίτη αλλά και δίπλα στον εργαζόμενο αστυνομικό. Που θα σέβεται τις ελευθερίες του πολίτη αλλά και τα δικαιώματα του αστυνομικού . Που θα αναγνωρίζει την αξιοπρέπεια των πολιτών αλλά θα μάθει πρώτα να αναγνωρίζει την αξιοπρέπεια των εργαζομένων της. Που θα καταπολεμά την παρανομία αλλά και η ίδια δεν θα παρανομεί στην λειτουργία της. Τότε και μόνο τότε θα μπορέσουμε να μιλάμε για μια νέα και σύγχρονη αστυνομία.
Σε αυτή την κατεύθυνση, χρέος μας να εργαστούμε όλοι.
Αυτή η πορεία μας δεν θα αλλάξει.
Θα είναι μονόδρομος
Στην ισονομία , την αξιοπρέπεια και τη νέα αστυνομία.
Σας ευχαριστώ
_________
*κείμενο ομιλίας Π.Χαρέλα, πρ.ΠΟΣΥΦΥ (22-23/10, 10ο Τακτικό Συνέδριο ΠΟΣΥΦΥ)
Νάντια Αλεξίου- NantiaReport