Ο θάνατος του Γιώργου Λιγγερίδη του Υπαρχιφύλακα της ΥΑΤ τραυματία στα επεισόδια στου Ρέντη για τους συναδέλφους του άφησε την υπενθύμιση »της ημέρας που σταμάτησε να ξεγελα τον θάνατο κάποιος δικός σου, όπως τοσες άλλες φορές είχες κάνει εσυ, ο διπλανός σου »
Ένστολος παραθέτει τα βιώματα όσων έχουν υπηρετήσει στα “κλουβιά” με αφορμή το θάνατο του Υπαρχιφύλακα της ΥΑΤ Γιώργου Λιγγερίδη »Τίτλοι τέλους για τον Γιώργο σήμερα. Επίλογος για τον πατέρα , την μάνα , την αδερφή , τους συγγενείς , τα αδέρφια του στην 35 . Επίλογος και για εμάς που παρακολουθούσαμε από μακριά η από κοντά αυτό το μαρτύριο στο οποίο υπεβλήθη η οικογένεια.
Σε ίδιες καταστάσεις ,γουστάραμε ,γελούσαμε πανω στην αδρεναλίνη ,φοβόμασταν όπως είναι λογικό και μετέπειτα , αφού όλα πήγαιναν μια χαρά , βάζαμε ένα ποτάκι με το παρεακι για να χαλαρώσουμε και να τα πούμε.. Και άντε από την αρχή την επόμενη μέρα, να ξεγελάς τον θάνατο , χωρίς να το καταλαβαίνεις , χωρίς να σκέφτεσαι πως κάποια στιγμή θα σταματήσεις να σαι συνέχεια τυχερός ,παρασυρόμενος από την νεανική αφέλεια που σε ακολουθούσε αποταν πάτησες το πόδι σου εκεί..
Και πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η ζωή με αυτό το γαμωχαστούκι να σου υπενθυμίσει τις τόσες φορές που χλευάστηκες , λοιδορήθηκες σε παρέες από αγνώστους ,από φίλους , από συναδέλφους , από συγγενείς ,από αδέρφια , από γυναίκες ,λέγοντας σου «Ε τι κάνετε , σιγά ;». Και εσύ μέσα σου να βράζεις και να λες «άστο που να καταλάβουν τι περνάμε ;; » γιατί κατά έναν τρόπο , ούτε εσυ είχες καταλάβει ποσο κινδυνεύεις ,ποσο έπαιζες κορώνα γράμματα την ζωή σου καθημερινά.. Ήρθε η μέρα λοιπόν που η τύχη και η ζωή γύρισαν την πλάτη στον Γιώργο.. Ήρθε η μέρα που σταμάτησε να ξεγελα τον θάνατο κάποιος δικός σου , όπως τοσες άλλες φορές είχες κάνει εσυ , ο διπλανός σου..
Εσυ λοιπόν, που έχεις φορέσει αυτό το πράσινο λυκοτομαρο ,το οποίο θα ζει αιώνια κολλημένο πάνω σου ,μπορείς να καταλάβεις περισσότερο από τον καθένα σήμερα το μέγεθος αυτής της απώλειας. Τον πόνο της διμοιρίας-οικογένειας του που τον αποχαιρέτησαν για τελευταία φορά με σπαραγμό ,τον πόνο αυτής της χαροκαμένης μανας που αναφωνούσε «ΒΑΣΤΑΩ , ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΛΥΓΓΕ» και του γίγαντα πατέρα ,που νεκροφιλησαν για τελευταία φορά το παιδί τους , γιατί κατά μια διαβολική σύμπτωση δεν είσαι εσυ στην θέση του Γιώργου και οι γονείς σου στην θέση των δικών του..
Γιώργο ΛΥΓΓΕΡΙΔΗ , ΑΔΕΡΦΕ , ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΗ , σκύβουμε και προσκυνάμε για την θυσία σου και τον ηρωισμό σου. Δεν θα ξεχαστείς ποτέ.
Εις το επανιδείν. Αθάνατος.»
Α.Κ