Στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης για τρίτη φορά δίκη για το δολοφονο βιαστή ο οποίος πυρπόλησε την 34άχρονη Ζωή Δαλακλίδου
«Αύριο (06/10), για ακόμη μια φορά, την τρίτη στην σειρά, θα γίνει δικαστήριο για την Ζωή Δαλακλίδου, για την 34χρονη κοπέλα που τον Δεκέμβρη του 2012 στην Ξάνθη θα δεχτεί επίθεση από τον βιαστή Χρήστο Παπάζογλου. Εκείνος οχι μόνο θα την βιάσει, αλλά για να καλύψει τα ίχνη του, την περιλουζει με βενζίνη και της βάζει φωτιά, με αποτέλεσμα να τη δολοφονήσει. Η άτυχη κοπέλα, η οποία έμενε στη Θεσσαλονίκη, είχε πάει στην Ξάνθη για να περάσει με τους γονείς της, τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Την πρώτη φορά, στις 18 Νοεμβρίου 2013 στο δικαστήριο, ο δράστης ομολογεί, δηλώνει ότι ήταν υπό την επήρρεια αλκοόλ και μετανιωμένος, ζητάει συγνώμη από την οικογένεια. Καταδικάζεται με τις κατηγορίες του Βιασμού, της Ανθρωποκτονίας με πρόθεση, του Εμπρησμού, της Διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας με φωτιά και κλοπή με την ποινή: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
Την δεύτερη φορά, στις 9 Απριλίου 2019 γίνεται εφετείο, μια ημέρα ακριβώς μετά τα γενέθλια της, με το ίδιο αποτέλεσμα: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
Παρόλαυτά, στις 15 Ιανουαρίου 2020 ο δολοφόνος καταθέτει αίτηση αναίρεσης, επειδή υποστηρίζει πως έγινε λάθος κατά τη διάρκεια της δικάσιμου στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης καθώς, ενώ είχε δικηγόρο, επειδή δεν παρουσιάστηκε λόγω προβλήματος, το δικαστήριο του όρισε άλλον και δεν εκπροσωπήθηκε σωστά.
Έτσι, αύριο, στις 6 Οκτωβρίου 2020, θα γίνει για ακόμη μια φορά δικαστήριο. Για 3η φορά θα ζωντανέψει και θα ξανασκοτωθεί η Ζωή Δαλακλίδου και για τρίτη φορά η οικογένειά της θα πρέπει να το ζήσει από την αρχή.
Για 3η φορά θα πρέπει να μιλήσουν για το παιδί τους “για να φυλαξουμε τη μνήμη της, τη ψυχή της” όπως γράφει η αδερφή της. “Γιατί η αδερφή μου δεν είναι εδώ να υποστηρίξει τον εαυτό της. Δεν είναι εδώ να μιλήσει για αυτά που πέρασε. Είναι όμως αυτός εδώ με όλα τα δικαιώματα να παλεύει να μειώσει την ποινή του για ένα φρικτό έγκλημα στη δεκαετία αυτή. Είναι αυτός εδώ που δήλωσε μετανιωμένος αλλά θέλει να βγει έξω να κάνει τη ζωή του. Και η Ζωή της δικιάς μου οικογένειας να είναι απούσα. Και θα είναι απούσα. Γιατί η αδερφή μου δεν είχε δικαίωμα στο ΟΧΙ.
Σε αυτό το ΟΧΙ που το προσπερνάει ο κάθε σεξιστης, βιαστής, ομοφοβικος, ρατσιστής και γίνονται όλα αυτά τα εγκλήματα που ακούμε και ζούμε καθημερινά. Και το κράτος να μην κάνει τίποτα για αυτό. Να παλεύουν χιλιάδες άτομα για τα δικαιώματα όλων αυτών και το κράτος να είναι απών.”
Εκείνος, στην πρώτη δίκη είχε δηλώσει:
“Έτσι μου ήρθε και το έκανα. Την ήξερα και μου άρεσε. Την είδα τυχαία μπροστά μου και την ακολούθησα. Της επιτέθηκα, όταν έβαζε τα κλειδιά στην πόρτα. Θα με αναγνώριζε και γι’ αυτό την έκαψα.”»
-Χρήστος Παπάζογλου