Ανακοίνωση της ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη
«Σε σημερινό της δημοσίευμα, με τίτλο: «Μετά τον Β. Δημάκη: Σε απεργία και ο Αμπού Αρά Χαρούν για το δικαίωμα στο αυτονόητο», η ιστοσελίδα LEFT.gr υιοθετεί σχετική ανάρτηση στο Facebook του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Πάνου Λάμπρου, ο οποίος επιχειρεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα, παρουσιάζοντας τη «μισή» αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι ότι:
– ο κρατούμενος στις φυλακές Γρεβενών Αμπού Αρά Χαρούν διέκοψε χθες το απόγευμα την απεργία πείνας, που είχε ξεκινήσει λίγες ώρες πριν και συγκεκριμένα χθες το πρωί, – ο λόγος που προέβαλε για την απεργία ήταν ότι για την παρακολούθηση του νέου προγράμματος σπουδών στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στο οποίο φοιτά, απαιτούνταν πλέον περισσότερες ώρες πρόσβασης στο διαδίκτυο, λόγω του κορωνοϊού,
– ο κρατούμενος δεν είχε ενημερώσει τη Διεύθυνση της φυλακής για τη νέα αυτή ρύθμιση, ενώ
– χθες, μετά την έναρξη της απεργίας και αφού η Διεύθυνση της φυλακής τον κάλεσε σε ακρόαση και ενημερώθηκε από αυτόν για την παραπάνω απαίτηση, το όλο θέμα ρυθμίστηκε άμεσα, με αποτέλεσμα να σταματήσει την απεργία πείνας.
Είναι προφανές ότι ο κ. Λάμπρου επιχειρεί να αξιοποιήσει επικοινωνιακά ένα ζήτημα, για το οποίο όπως φαίνεται δεν φρόντισε ή δεν ήθελε να ενημερωθεί σωστά.»
Είχε προηγηθεί ανάρτηση του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Λάμπρου, ο οποίος στον προσωπικό του λογαριασμό παρέθεσε την ανάρτηση : « Αυτή τη φορά για τον Αμπού… Όχι, αυτή τη φορά δεν πρόκειται για τον Βασίλη Δημάκη. Το όνομά του είναι Αμπού Αρά Χαρούν και είναι κρατούμενος στις φυλακές Γρεβενών. Κατάφερε και αυτός να περάσει σε πανεπιστημιακή σχολή (πληροφορική), να έχει εξαιρετικές επιδόσεις παρά τις αντίξοες συνθήκες και να αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπισε και ο Βασίλης Δημάκης.
Από χθες, όπως ο ίδιος δήλωσε, βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο, να του δοθεί χώρος και χρόνος για τις σπουδές του.
Δεν λέγεται Βασίλης ή Νίκος. Λέγεται Αμπού. Είναι φοιτητής, αλλά είναι και κρατούμενος. Ε και;
Η Πολιτεία, με δική της βούληση, με δική της ευθύνη νομοθέτησε τη δυνατότητα στους κρατούμενους να σπουδάζουν. Και έπραξε σωστά, πολύ σωστά. Αφού όμως το έπραξε, με ένα συστηματικό τρόπο θέτει εμπόδια, σχεδόν ακυρώνει αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία, που μόνο σε καλό μπορεί να οδηγήσει. Και θέτει εμπόδια γιατί στην ουσία δεν το πιστεύει, δεν το θέλει. Γιατί στον πυρήνα της λογικής της, είναι η τιμωρία, η ψυχολογική εξόντωση, η απαξίωση.
…………
Να σταθούμε στον Αμπού, όπως σταθήκαμε στον Βασίλη Δημάκη. Γιατί το ζητούμενο είναι το δικαίωμα στην εκπαίδευση και η επανένταξη με τους πιο δημιουργικούς και στέρεους όρους».