“Η αδιαφορία, η δυσλειτουργία και η ανικανότητα του Πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει κοινωνικοπολιτικά προβλήματα και θέματα «παραθέτει βορρά»- σε περιστατικά πυροτεχνήματα- Αστυνομικούς, τους οποίους θέτει σε διαθεσιμότητα και εκθέτει στα λαϊκά δικαστήρια των τηλεπαραθύρων των ΜΜΕ.. συνεπώς, παρατηρούμε μια μεταστροφή της απειλής που κατά το παρελθόν ασκούσε μέσο πίεσης προς το ένστολο προσωπικό, και από το “Θα σε στείλω στον Έβρο! “… ο Αστυνομικός «τίθεται σε διαθεσιμότητα»”, παραθέτει σε σχόλιό του, o Παντελής Μανιάτης.*
“Τα τελευταία 24ώρα, τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, και κατ’ επέκταση τα ΜΜΕ, αναπαράγουν φωτογραφικό στιγμιότυπο Αξιωματικού της ΥΜΕΤ, στη Μόρια της Λέσβου, ο οποίος (φαινομενικά) στο στιγμιότυπο απαθανατίζεται να ασκεί βία σε αλλοδαπό υπήκοο.
Η πρόσφατη εισήγησή μου, στο Γενικό Συμβούλιο των Πρωτοβάθμιων Ενώσεων της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (Π.Ο.ΑΣ.Υ.), από συναδέλφους οι οποίοι παρακολούθησαν τον κύκλο εργασιών, χαρακτηρίστηκε «προφητική».. και δυστυχώς επιβεβαιώνομαι.
Στην αφορούσα περίπτωση το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας διατάσσει τη διενέργεια ΕΔΕ, και την επόμενη αν όχι την ίδια ημέρα, με πιέσεις της Πολιτικής Ηγεσίας -σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου- θέτει τον Υπαστυνόμο σε διαθεσιμότητα, χωρίς προηγουμένως να έχει ακούσει τη δική του παράθεση άποψης για το περιστατικό. Ενέργεια όπως αυτή καταδεικνύει «μελανά σημάδια» στα αδαμάντινα αστέρια των Διοικούντων.
Επαναλαμβάνω, αν και εφόσον αληθεύουν τα δημοσιεύματα, κατά πόσο η Πολιτική Ηγεσία παρεμβαίνει στις αποφάσεις της Φυσικής Ηγεσίας;
Κατά πόσο το Διοικητικό μέτρο της διαθεσιμότητας αποτελεί- στη συγκεκριμένη περίπτωση- πειθαρχικό μέσο;
Και το πλέον ουσιαστικό ερώτημα το οποίο τίθεται για τον πειθαρχικά ελεγκτέο Αστυνομικό και κατ’ επέκταση για το σύνολο των υπηρετούντων στο Σώμα είναι και θα πρέπει να είναι: Ποιο είναι το ηθικό αίσθημα του Αστυνομικού, ο οποίος τίθεται σε διαθεσιμότητα εν μία νυκτί, σε μια «φαινομενική» κατηγορία για επίμεμπτη συμπεριφορά ή ενέργεια, χωρίς αυτή πρωτίστως να έχει ενδελεχώς εξακριβωθεί και ποιο αίσθημα επικρατεί στο σύνολο του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας αλλά και της Κοινωνίας γενικότερα;
Θα συνεχίσω αναφέροντας ότι έχει αποδειχθεί, ότι όταν ο εγκαλούμενος είναι Αστυνομικός, μας διαφεύγουν- σκοπίμως θα αναφέρω- οι λεπτομέρειες που διαφοροποιούν την πλήρη αντίληψη των πραγματικών γεγονότων, για το περιβάλλον, τις συνθήκες και γενικότερα τα πραγματικά γεγονότα όπως αυτά έχουν λάβει χώρα. Γιατί αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και ακριβοδίκαιοι, θα πρέπει πρώτα να συλλέξουμε όλες τις πληροφορίες των καταστάσεων τις οποίες βιώνουμε καθημερινά και έπειτα να βγάλουμε συμπεράσματα. Και από την άλλη, θα πρέπει η Πολιτεία να αντιληφθεί πως δεν έχει προσφέρει όλα όσα οφείλει προκειμένου να αντιμετωπιστούν αυτές οι καταστάσεις , έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί.
Απευθυνόμενος, λοιπόν, προς όλες τις κατευθύνσεις , ως Αστυνομικός και εκπροσωπώντας τους συναδέλφους που με εξέλεξαν, νιώθω την ανάγκη να τονίσω για ακόμα μία φορά τα εξής:
Φτάνει πια το πολιτικό παιχνίδι με την Αστυνομία!!!
Η αδιαφορία, η δυσλειτουργία και η ανικανότητα του Πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει κοινωνικοπολιτικά προβλήματα και θέματα «παραθέτει βορρά»- σε περιστατικά πυροτεχνήματα- Αστυνομικούς, τους οποίους θέτει σε διαθεσιμότητα και εκθέτει στα λαϊκά δικαστήρια των τηλεπαραθύρων των ΜΜΕ. Συνεπώς, παρατηρούμε μια μεταστροφή της απειλής που κατά το παρελθόν ασκούσε μέσο πίεσης προς το ένστολο προσωπικό, και από το “Θα σε στείλω στον Έβρο! “… ο Αστυνομικός «τίθεται σε διαθεσιμότητα».
Χωρίς να επεκταθώ σε εξειδικευμένα νομικά θέματα παραθέτω ορισμένες αποφάσεις οι οποίες λαμβάνονται για σκοπούς που άλλοτε τρομάζουν και άλλοτε καταρρακώνουν τους Έλληνες Αστυνομικούς. Σε κάθε, λοιπόν, περίπτωση το Διοικητικό μέτρο της διαθεσιμότητας, φαντάζει αναχρονιστικό, εκδικητικό και μόνον για το Θεαθήναι, καταπατώντας απερίφραστα τις Γενικές Αρχές του Πειθαρχικού Δικαίου και το Σύνταγμα το οποίο υπηρετούμε.
Κατ’ αρχάς, μέσω αυτής της τακτικής παραβιάζεται το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης του εγκαλουμένου. Και πιο συγκεκριμένα, στον Αστυνομικό, για οποιοδήποτε Διοικητικό μέτρο, οφείλει η Διοίκηση-Υπηρεσία να του χορηγεί το προηγούμενο δικαίωμα της ακρόασης με προθεσμία τουλάχιστον 5 ημερών. Σε καμία από τις περιπτώσεις τις όποιες γνωρίζω, στις οποίες Αστυνομικός τίθεται σε διαθεσιμότητα, δεν έχει κληθεί προηγουμένως να δώσει έγγραφες εξηγήσεις για ποιο λόγο θεωρεί ότι πρέπει να απαλλαγεί από αυτό. Τελικώς, παραπέμπεται για να απαλλαγεί από τη διαθεσιμότητα στο Πειθαρχικό Συμβούλιο το οποίο συνέρχεται ή όχι μετά την ολοκλήρωση της ΕΔΕ. Καταφανή, λοιπόν, παραβίαση του Άρθρου 20 του Συντάγματος.
Επίσης παραβιάζεται η Αρχή της επιείκειας και της αναλογικότητας. Πώς για μία (ανεπαίσθητη- αλλά ο νομοθέτης δεν την προβλέπει) ελαφρά σωματική βλάβη, για την οποία προϋποτίθεται η υποβολή έγκλησης ( για την οποία δεν έχει υποβληθεί ή έστω δεν έχει ακολουθηθεί η αυτόφωρη διαδικασία) διατάσσεται το δυσχερέστατο Διοικητικό μέτρο της διαθεσιμότητας; Μήπως αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πλήξει ηθικά και οικονομικά τον καθ’ ου Αστυνομικό ανεπανόρθωτα, με δεδομένο ότι πέρα των άλλων θα του αφαιρεθεί το όπλο και η υπηρεσιακή του ταυτότητα;
Και το πλέον σημαντικότερο όλων, κατά την άποψη την οποία εκφράζω… Γιατί ενώ υπάρχει παράλληλο συναφές αδίκημα, όπως αυτό της απλής Σωματικής Βλάβης, δε διατάσσεται Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ), βάσει της Ποινικής Προκαταρκτικής Εξέτασης η οποία έχει διαταχθεί, αλλά υιοθετούνται βαρύτερα Πειθαρχικά Αδικήματα, όπως η ασυμβίβαστη διαγωγή μη την ιδιότητα του Αστυνομικού; Βέβαια, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ” δικαιολογεί ” ο Αστυνομικός να τεθεί αρχικά σε διαθεσιμότητα, ωστόσο, με γενικότερη και όχι ειδικότερη διάταξη, όπως αυτή της Απλής Σωματικής Βλάβης Άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα. Ειδικότερα η ασυμβίβαστη συμπεριφορά δεν περιλαμβάνει συμπεριφορές οι οποίες αναδεικνύονται στο Πειθαρχικό Δίκαιο, αλλά γενικότερα ζητήματα και ενέργειες, όπως για παράδειγμα ο άσωτος βίος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τόσο Ποινικά όσο και Πειθαρχικά, ο Αστυνομικός να απαλλάσσεται και ίσως να του επιβάλλεται Κατώτερη Πειθαρχική Ποινή, για παράδειγμα Πρόστιμο ίσο με τα παρακτρατηθέντα χρήματα της διαθεσιμότητας…
Τέλος, έχουμε γίνει μάρτυρες γεγονότων όπου στις περιπτώσεις δημοσιοποίησης θεμάτων που αφορούν εγκαλούμενους Αστυνομικούς, το μέτρο της διαθεσιμότητας αν και κανονικά δε δικαιολογεί να εφαρμοστεί, εφαρμόζεται και σε άλλες που καταφανέστατα δικαιολογεί, δεν εφαρμόζεται. Σαφέστατα, λοιπόν, η κάμψη της Αρχής της αμεροληψίας της Διοίκησης είναι σκόπιμη και εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Είτε για το σύνολο των Πολιτών είτε για τους Αστυνομικούς. Στους πρώτους αφήνεται να εννοηθεί η ατιμωρησία και σε όλους εμάς η εκδικητικότητα. Και οι δύο με ένα κοινό, την πλήρη απαξίωση του Θεσμού του ρόλου και του έργου της Ελληνικής Αστυνομίας”.
_________
*του Παντελή Μανιάτη, Αντ/πρ (Ε.ΑΣ.Υ.Β/Α.Α.)
Αντιπρ. (Π.Ο.ΑΣ.Υ.)
Μέλος (Δ.Α.Β/Α.Α.)