..”τα τροχαία δεν γίνονται μόνο με υπερβολικές ταχύτητες, στην εθνική οδό, υπό βροχή κτλ. Γίνονται και μέρα μεσημέρι σε γειτονιά, επειδή οδηγός παραβίασε τη σήμανση STOP. Αν δεν φόραγα ζώνη (..) δεν θα ήμουν τώρα εδώ”..
«Σαν σήμερα. Ένα χρόνο πριν. Πως είναι, με ρωτάνε πολλές φορές. Σαν ζώνη του λυκόφωτος τον πρώτο καιρό. Όσο νιώθεις ευλογημένος που έζησες τόσο ταυτόχρονα ξέρεις πια βαθιά μέσα σου, ότι κοίταξες τον θάνατο στα μάτια. Και είναι τόσο αλλόκοτο γιατί ότι σε κάνει ευτυχισμένο την ίδια στιγμή σε σοκάρει γιατί έχεις συνειδητοποιήσει πόσο απλό ήταν, να είχες χάσει το δώρο της ζωής. Σε αγκαλιάζουν τα παιδιά σου και την ίδια στιγμή που χαίρεσαι ταυτόχρονα λες “Θεέ μου, θα μπορούσα να μην είμαι εδώ”. Παίρνει πολύ καιρό. Αλλάζεις όχι γιατί το θες αλλά γιατί ξαφνικά σου χάρισαν ένα δώρο, με το οποίο βλέπεις καθαρά τι είναι σημαντικό στη ζωή. Τα απλά, τα μικρά, που κάνουν τις στιγμές μεγάλες. Γράφω με δυσκολία αυτήν την ανάρτηση γιατί είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να πω και τόσα λίγα αυτά που βρίσκω τη δύναμη να γράψω. Το κάνω όμως γιατι έχω έναν λόγο, για να σας πω πως τα τροχαία δεν γίνονται μόνο με υπερβολικές ταχύτητες, στην εθνική οδό, υπό βροχή κτλ. Γίνονται και μέρα μεσημέρι σε γειτονιά, επειδή οδηγός παραβίασε τη σήμανση STOP. Αν δεν φόραγα ζώνη και ας ήταν η απόσταση στο μισό της διαδρομής ως το περίπτερο, δεν θα ήμουν τώρα εδώ να σας πω “φορέστε τις ζώνες ασφαλείας, θα σας δέσουν με τη ζωή και θα σας χαρίσουν το δώρο της ζωής”», σχολίασε στον προσωπικό της λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα, η Αντριάνα Παρασκευοπούλου.
