“..Βιώνουμε σε σουρεαλιστικό περιβάλλον- πολιτικό και κοινωνικό- από το οποίο δε γίνεται να εξαιρεθεί η Ελληνική Αστυνομία.. Στα γηπεδα..
Στις πρόσφατες κινητοποιησεις των αγροτών, (..) στατικά αναχωματα στην αγανάκτηση και την οργή της επιλογής (..) και πάλι μπροστά στις αντιδράσεις των αγανακτισμενων κατοίκων, οι οποιοι αντιδρουν στη λειτουργια hot spots (..) Και μπορεί ο καθένας να παραθέσει βιωματικές ιστορίες”…
” Οι μπατσοι είναι αδέλφια μας κι εμείς αδελφοκτονοι. Μπατσοι γουρούνια δολοφόνοι”.
Είναι από τα συνθήματα που όταν περπατάς στο δρόμο, σε διατεταγμενη υπηρεσία, παράλληλα με την πορεία, στο μαύρο κόκκινο μπλοκ, με τα βλέμματα να σε “καρφώνουν” τα μάτια πίσω σου είναι του συναδέλφου που ακολουθεί και τα δικά σου στην πλάτη του μπροστινού σου, κι αυτό, δε μπορεί να το ξεχασεις..
Η ΔΑΕ είναι Αστυνομική υπηρεσία, αλλά είναι διαφορετική από όλες τις άλλες υπηρεσίες. Το “κλουβί” δεν είναι (απλά) η δουλειά μας, είναι η ζωή μας, η οικογένειά μας. Είμαστε με την κυριολεκτική ερμηνευτική έννοια του όρου “συνάδελφοι” κι όμως, οι άνδρες της ΔΑΕ είναι η πιο στιγματισμένη επαγγελματικη ομάδα στην Ελλάδα.
Αγαπάμε τις διμοιρίες και ενδιαφερόμαστε για το συνάδελφο, όχι γιατί φοράμε την ίδια στολή, αλλά γιατί μαζί είμαστε όταν οι μολωτοφ και οι πέτρες, στοχεύουν τις στολές μας.
Αλήθεια, με πολιτικά ρούχα, ο “μπάτσος” ο “ΜΑΤάς” γίνεται.. άνθρωπος και ο άνθρωπος με στολή είναι ..”γουρούνι”, “Πραιτορας”, “προέκταση της κρατικής επιβολής”;.. Αισθάνομαι υπερήφανος που υπηρετώ στη ΔΑΕ..
Ξέρεις, πόσες φορές εχουμε κανει ερανο για συναδελφο που είχε αναγκη, που η υπηρεσία “ξέχασε” να στηρίξει;..
Πόσες φορές έχουμε κλάψει για όσους χρειάστηκε να εγκαταλείψουν το ..”κλουβι” ακόμα και με μετάθεση σε υπηρεσία της επαρχίας, ή σε αλλη υπηρεσια ..
Έχεις μετρήσεις ποτέ τους ένστολους των διμοιριων, τραυματίες, σε επεισόδια; Τραυματιες από μολωτοφ ή με κατάγματα στα άκρα, από ρίψεων αντικειμένων.. Αυτοί που η υπηρεσία αναφέρει στο τέλος μια ανακοίνωσης με ποσοτικό αριθμητικό χωρίς ονοματεπώνυμο, οικογενειακή κατάσταση, ιατρική γνωμάτευση του τραύματος.. Εχεις μετρησει ποσοι συναδελφοι εχουν παει κατηγορουμενοι ενεκα της υπηρεσιας τους;
Αυτοί, είμαστε εμείς, Αστυνομικοι στο επάγγελμα, παιδιά (κάποιων) γονέων, σύζυγοι (κάποιων άλλων συζύγων), γονείς παιδιών (που μεγαλώνουν με προσδιορισμό του επαγγέλματος μας) γείτονες, συντοπίτες, φίλοι και γνωστοί (κάποιων άλλων).. Όταν ξεκινάμε το πρωί από τα σπίτια μας, κάνουμε το σταυρό μας να επιστρεψουμε ..
Είμαστε μαζί όταν οργανωμένες ομάδες επιτιθενται στο φραγμο για να δειξουν την οργή, την αγανάκτηση, την πολιτική διαφωνία, οπλισμένοι με πιστόλια, φωτοβολίδες καδρονια ..
Το τελευταιο -πρόσφατο- χρονικό διάστημα, διαπιστώνουμε μια επικινδυνη κλιμακωση της βιας και μια πιο επικίνδυνη “αδρανεια” σύμφωνα με τις εντολές που λαμβάνουμε..
Βιώνουμε σε σουρεαλιστικό περιβάλλον- πολιτικό και κοινωνικό- από το οποίο δε γίνεται να εξαιρεθεί η Ελληνική Αστυνομία….Στα γηπεδα οι οπαδοι βγαζουν ολα τα προβληματα τους πανω μας παλι…..
Στις πρόσφατες κινητοποιησεις των αγροτών, ένα ολόκληρο πρωί μέχρι αργά το μεσημέρι, οι κατσουνες της Κρήτης μέτρησαν τις ασπίδες μας, ως στατικά αναχωματα στην αγανάκτηση και την οργή της επιλογής που έχουμε όλοι μας κάθε τέσσερα χρόνια (;) στις εκλογές (κι ας ήταν μόλις πριν από 6σχεδόν μήνες)
Μέσα σε μια νύχτα ταξιδέψαμε από την έδρα στο Βορειοανατολικο Αιγαίο, και τη Βόρειο Ελλάδα, για να μπούμε και πάλι μπροστά στις αντιδράσεις των αγανακτισμενων κατοίκων, οι οποιοι αντιδρουν στη λειτουργια hot spots, ως ανάχωμα για ακόμα μια φορά σε πολιτικές αποφάσεις ..
Και μπορεί ο καθένας να παραθέσει βιωματικές ιστορίες, από καταδρομικες επιθέσεις σε στατικές φυλάξεις.. Εμπρηστικές ενέργειες με ριψεις μολωτοφ και τραυματισμούς..
Αν και ο χρόνος που περνάει επιφέρει τη “λήθη” ο Δεκέμβρης του 2008 είναι πολύ πρόσφατο σε όλους όσους τότε βρεθήκαμε στους δρόμους σε υπηρεσιακή διατεταγμενη υπηρεσία.. και πολλοί έχουν τα σημάδια από τους τραυματισμούς εκείνων των ημερών χαραγμένα.. μνήμες “πολέμου”
Οι αστυνομικοι και η κοινωνια εχουν ερθει πλεον σε τετοια κατασταση που δεν αντεχουν “Νεα Δεκεμβριανα”. Οι άνδρες της ΔΑΕ είναι η πιο στιγματισμένη επαγγελματικη ομάδα στην Ελλάδα… γιατί η εικόνα του ένστολου ως “κρατική καταστολή” είναι .. βολικο”
“Αστυνομική Βία απο εκπαιδευμενους άνδρες των ΜΑΤ” μαύρα γράμματα σε λευκό χαρτί. Πρωτοσέλιδος τίτλος στα δελτία και στις οθόνες της τηλεόρασης. Φωτογραφικά στιγμιότυπα και βιοντεληπτικα αποσπάσματα, όλα να ..”δείχνουν” τον “κακό μπάτσο” (το κινηματογραφικο ζεύγαρι του.. “καλού μπάτσου” προβάλλεται μόνο στις κινηματογραφικές αίθουσες..)
Κι όπως όλοι ξέρουμε, δεν έχει εφευρεθεί ακόμη το “χάπι” που ένας άνθρωπος, όσο καλά εκπαδευμένος και να ‘ναι, να μην χάνει τη ψυχραιμία του οταν ο ιδιος δέχεται τη βία σε καθε της “εκφορά”..
ΑΣ ΕΡΘΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΕΜΕΙΣ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ.
*ΜΑΧΙΜΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ