Ο Πυρονόμος σύζυγός της “έφυγε ” από καρκίνο του πνεύμονα ενώ άφησε πίσω τος στο κόρες του, η σύζυγός του θέλησε να αναφερθεί στην καθημερινότητα των μελών του ΠΣ
Όπως αναφέρει η Ευστρατια Σουραβλα, «O μακαρίτης ο σύζυγος μου ο Θωμάς Μουτόπουλος κάτοικος Θερμαικού , ήταν Πυρονόμος . Αργίες για την οικογένεια δεν υπήρχαν . Συνεχείς επιφυλακές , ανακλήσεις αδειών ,τα πάντα έχουμε ζήσει …..Και πάντα αγόγγυστα .
Οχι μόνο για τις φωτιές . Για κάθε είδους καταστάσεις όπως σεισμοί ,διασώσεις επιζώντων και ανασύρσεις νεκρών ,χιόνια ,δεξαμενές πετρελαίου ,απεγκλωβισμοί από δυστυχήματα και από ασανσέρ ,διασώσεις ζώων.
Ποτέ δεν μπορούσαμε να προγραμματίσουμε κάτι στα σίγουρα γιατί πάντα υπήρχε το ενδεχόμενο του έκτακτου συμβάντος και της επιφυλακής.
Ηρθαν φορές που είχε να πατήσει στο σπίτι πάνω από ένα μήνα .
Κι επέστρεφε εξουθενωμένος και μπαρουτοκαπνισμένος .
Μια φορά είχε πάρει φωτιά ένα εργοστάσιο πλαστικών και τον είχαμε χάσει εντελώς …. Οι συνθήκες τραγικές ,αυτά που ανέπνεαν ήταν ό,τι χειρότερο για τα πνευμόνια .
Το ίδιο και στις δεξαμενές Μαμιδάκη που εκεί είχαμε να τον δούμε πάνω από μήνα …
Το ίδιο και μετά από σεισμό ….όπου είχαν υπάρξει πολλοί νεκροί …
Και τότε δεν υπήρχαν κινητά …
Μόνο η αγωνία του αν είναι καλά ,αν είναι ζωντανός ο άνθρωπός σου .
Μια μέρα ήρθε σοκαρισμένος με το πουκάμισο του γεμάτο αίματα ! Σχεδόν είχε καλυφθεί το ραφ χρώμα του ..
Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα …
Μόλις είχαν απεγκλωβίσει ένα παιδάκι από ασανσέρ που είχε πιαστεί το ποδαράκι του ….
Ενας συνάδερφος που ήταν μαζί του στη θέα του αίματος να πετάγεται σαν ποτάμι ,δεν άντεξε λιποθύμησε …..
Κάποτε χρειάστηκε να πάει στο αεροδρόμιο που υπηρετούσε τότε με τα πόδια ,γιατί είχε κλείσει κάθε μορφή συγκοινωνίας από το χιόνι . Μιλάμε για 15 χιλιόμετρα που τα έκανε ποδαρόδρομο επί ώρες και έφτασε παγωμένος και εξουθενωμένος κόβοντας μέσα από χωράφια για να φτάσει πιο γρήγορα….
Να πούμε και για τις δασικές πυρκαγιές ;
Να πούμε και για σπίτια ;
Να πούμε και για διασώσεις ανθρώπων μέσα από σπίτια που καίγονταν με κίνδυνο της ζωής τους ;
Διασώσεις που δεν λες ποτέ στον πυροσβέστη μπες μέσα στο σπίτι ,πήγαινε να κινδυνεύσεις την ζωή σου για να σώσεις κόσμο αλλά μπαίνεις εσύ που ηγείσαι της αποστολής ….
ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΗΘΩ ….
23 χρόνια υπήρξα σύζυγος ανθρώπου που έσωζε ζωές και περιουσίες .
Εφυγε στα 49 του από καρκίνο του πνεύμονα, αφήνοντας πίσω δυο κοριτσάκια” .
Ολη αυτή την προσφορά, την πλήρωσαν τα πνευμόνια του ….
Και άφησε στα παιδιά του ΜΟΝΟ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ για τον πατέρα τους .
Ο Λεμονίδης ο φίλος του ,που μαζί ήταν εκπαιδευτές Πυροσβεστών σε Σχολή που τότε λειτουργούσε στο ΠΙΚΠΑ Α.Τριάδος ,μπήκε στην ΕΜΑΚ που μόλις είχε δημιουργηθεί και άφησε πίσω του τρία ορφανά και μάλιστα πολύ μικρά ,στην προσπάθεια του να διασώσει ανθρώπους από χείμμαρο …..
Γι αυτό και για πολλά άλλα ,που τα έχετε ακούσει αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε την πραγματική τους διάσταση ,να παρακαλάτε αυτοί οι άνθρωποι που ΤΕΛΟΥΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ και ΟΧΙ επάγγελμα ,αχρείαστοι να’ ναι .
Γιατί όσο περισσότερη “δουλειά” έχουν ,τόσο μεγαλύτερη δυστυχία πλανάται στη χώρα …
Και να μην τα βάζετε μαζί τους .
Οσο για εκείνους που τους αποκαλούσαν και τους αποκαλούν “τεμπέληδες” ή ειρωνικά ταβλαδόρους σε εποχές που δεν χρειάζεται να επέμβουν ,πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι . Το μόνο που μπορούμε να τους πούμε ,είναι να μη φτάσουν στο σημείο να χρειαστεί να παρακαλούν αυτούς τους “τεμπέληδες” να τους σώσουν …..
Γιατί αυτό γίνεται συνήθως !
Οταν ένα άδειο από ανθρώπους σπίτι έχει παραδοθεί στις φλόγες ,
η προσπάθεια που γίνεται είναι να μην αρπάξει φωτιά το διπλανό .
Κι όταν ένας πυροσβέστης παλεύει με τις φλόγες και τα θεριά της φύσης , το κάνει με την ψυχή του και υπερβάλλει εαυτόν .
Ευχές στα παλληκάρια που παλεύουν με ό,τι μέσα διαθέτουν μέσα στην κόλαση της φωτιάς να επιστρέψουν στα σπίτια τους σώοι και αβλαβείς .
Και Δύναμη στις οικογένειες τους .
ΤΟΥΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΜΕ !»