“Trafficking”.. Εμπορία Ανθρώπων ΑΕ

“Θύματα Trafficking”. Ένα έγκλημα που μας ντροπιάζει όλους.

Συστήνεται ως «Νινα».. το πραγματικό της όνομα όμως, είναι διαφορετικό. Ήταν και αυτή, ένα από τα κορίτσια που συνέλαβαν οι αστυνομικοί του τμήματος Καταπολέμησης κι Εμπορίας Ανθρώπων- Trafficking της Διεύθυνσης Οργανωμένου Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής, σε επιχείρηση σε διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν τόσο τρομαγμένη, τόσο φοβισμένη, και μόλις που άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική της ιστορία. Ο εισαγγελέας στον οποίο οδηγήθηκε, τη χαρακτήρισε «θύμα trafficking”.

Σήμερα, φιλοξενείται μαζί με άλλες 4εις κοπέλες, στο διαμέρισμα φιλοξενίας της ΜΚΟ, που ανέλαβε να επουλώσει τις ανοιχτές πληγές, που έχουν αφήσει στην ψυχή και το κορμί τους, οι δουλέμποροι.. «Αυτά τα κορίτσια, δεν έχουν μάθει να αγαπούν τον εαυτό τους. Δεν το πιστεύουν ότι κάποιος μπορεί να νοιαστεί για εκείνες, χωρίς να θέλει κάτι…», εξηγεί η γυναίκα που έχει αναλάβει να επανεντάξει αυτά τα κορίτσια.

Αν η «κόλαση» είχε εικόνα.. μια κλεφτή ματιά στη ζωή της, θα την αποκάλυπτε.. Πολύ σύντομα, η 18χρονη σήμερα, “Νινα”, από τη Σερβία, κατάλαβε ότι η αγάπη και το ενδιαφέρον που της υποσχέθηκαν, ήταν η «κόλαση». Για εκείνη το ενδιαφέρον και η αγάπη ήταν.. “σχέση συναλλαγής”.. Τα συναισθήματα, κοστολογούνται, και «υποστηρίζουν.. την τιμή!
Είναι τότε, που ο χρόνος στροβιλίζεται και το μυαλό σου επαναφέρει τις μνήμες, σε έναν προσωπικό μονόλογο.. και παίρνεις την απόφαση..

«Πολλοί μου λένε «Μπράβο σου, πού κάνεις αυτό!.. Πόσα τους δίνεις!..»
Ξέρεις πόσα παίρνω?.. Αυτό είναι κάτι ιδιαίτερο.. κάτι περίπλοκο.. παίρνω πολύ περισσότερα από την αγάπη τους.. παίρνω κουράγιο απ΄ αυτές..
Λες όταν βλέπεις ένα παιδί, μικρό.. που έχει το κουράγιο.. γιατί εσύ του δίνεις αυτό το λίγο που μπορείς.. αγάπη.. την αίσθηση οικογένειας.. που για μένα, κάνει θαύματα.. πώς να φοβάσαι εσύ?.. δεν μπορείς να φοβάσαι!..
Δε μπορείς να φοβάσαι!.. Τη στιγμή που βλέπεις ότι παίρνει κουράγιο ένα κοριτσάκι, 16χρονών.. που πέρασε όλα αυτά.. και στέκεται.. και πέρασε απειλές.. εσύ δεν έχει χρόνο να φοβάσαι!.. και υπάρχει.. κι αυτό που είναι εξαιρετικό.. και βλέπεις και τους αστυνομικούς (- στο τμήμα TRAFFICKING)-, λες, κι αυτοί διακινδυνεύουν για 3,60 το ίδιο.. Ξέρω τι δουλειά κάνουν?.. και πάλι δε φοβάσαι.. υπάρχει και κάτι άλλο βέβαια.. εγώ, δεν έχω οικογένεια -μην ξεχνάς- συνήθως όποτε φοβάσαι.. και η μαφία όποτε χρησιμοποιεί κάτι.. χρησιμοποιεί την οικογένεια.. εγώ δεν έχω τι να χάσω.. και ξέρω πολύ καλά πως αυτοί είναι θρασύδειλοι.. δεν λέω πως δεν μπορούν να κάνουν κακό.. Ο φόβος όμως δεν είναι παράγων.. Ως προς την αγάπη.. αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.. «
Ένα χρόνο άντεξε.. στην κόλαση. Πήρε την απόφαση, και αναζήτησε διέξοδο διαφυγής. Κατάφερε να ξεφύγει. Σήμερα, ζει σε ξενώνα ΜΚΟ και είναι αποφασισμένη. Έχει γυρίσει σελίδα, και ξέρει, πως «αν θες να αλλάξεις τη ζωή σου, μπορείς»(!)

«Εγώ, κάνω μεγάλο αγώνα για να τους πω: «Συγνώμη!.. Γιατί η μάνα σας, σας έκανε, ότι σας έκανε!».. γιατί για να βρεθούν σε αυτή την κατάσταση, υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα στην οικογένεια.. Είναι πολλά χρόνια που γίνεται αυτό. Γιατί έχουν κι εκεί, και μιλάνε στην τηλεόραση. Ακούς πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Ποιες είναι αυτές που θα πέσουν σε αυτά τα κυκλώματα, δυστυχώς, όλο και περισσότερες ανήλικες.. Τα περισσότερα κορίτσια, είναι από χωριά.. Οι περισσότερες έχουν βιαστεί.. οικογένειες διαλυμένες.. έχουν ιστορίες βίας.. ενδοοικογενειακής βίας.. αυτές είναι εδώ!.. θύματα TRAFFICKING!..

Το ραντεβού, έχει προγραμματιστεί για το πρωί του Σαββάτου. Η επαφή, έχει γίνει τηλεφωνικά. Μια «ομερτά», εξασφαλίζει τη μυστικότητα της συνάντησης. Στην πόρτα, με υποδέχεται μια γυναίκα. Ψηλή, εκεί γύρω στα 50, με τα μακριά λευκά μαλλιά της, δεμένα πρόχειρα σε κότσο. Είναι εθελόντρια της ΜΚΟ.. Προέρχεται από τη Ρουμανία. Οι ρίζες της πολύ πίσω, τη δένουν με την Ελλάδα. Τα στοιχεία της δεν έχουν καμία σημασία, είναι μια από τις πολλές γυναίκες, που βρήκε νόημα στη ζωή της, προσφέροντας σε κορίτσια- θύματα trafficking-, αυτό που χρειάζονται περισσότερο.. Αγάπη.. Παντρεμένη, με πετυχημένη καριέρα. Έρχεται με το σύζυγό της στην Ελλάδα. Οι δρόμοι τους χωρίζουν, με το θάνατο, κι εκείνη, ψάχνει λόγο για να συνεχίζει.

“Δεν έχω κανέναν, πουθενά, σε κανένα επίπεδο. Είχα, φύγανε, τελειώνουν δύο οικογένειες με μένα και με τον άντρα μου. Για ‘μένα τώρα, δεν έχει σημασία τίποτε άλλο παρά μόνο να χρησιμοποιώ μέχρι και την τέχνη μου, για να βοηθήσω αυτά τα κορίτσια.. που είναι πιο σημαντικά απ ότι νομίζουμε..
Ασχολούμαι με το TRAFFICKING τη στιγμή που φύγανε από τη ζωή μου στους αγγέλους, όλοι.. και η ερώτησή μου ήτανε, «τώρα, εγώ με μένα.. τι?».. σε ένα απευθείας διάλογο με τον Ύψιστο.. «από εμένα τι θέλεις τελικά?..» ..κι εκείνη τη στιγμή βρίσκεται ένας φίλος, οπότε μου λέει, και ακούω, για «Μοντέρνα Σκλαβιά»- TRAFFICKING(!) και εκεί, κολλάω.. Για μένα, δίνει “reason to leave” (- λόγο ύπαρξης και ζωής).. Δεν το λέω από την άποψη ότι σκέφτηκα την αυτοκτονία ποτέ, απλώς δεν είχε νόημα για ΄μένα πια.. Στην αρχή, ασχολήθηκα μόνο με το κομμάτι της υποστήριξης.. και με την ενδοοικογενειακή βία.. και μετά γνώρισα κάποια θύματα.. Τότε, έρχεται ένα κορίτσι, -για την οποία είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι όλοι, τελειώνει σήμερα το Λύκειο-. Ένα κορίτσι ανήλικο τότε, που θα χει τώρα την τύχη, μετά τόσα χρόνια.. Γιατί τότε, δεν υπήρχε τμήμα TRAFFICKING..

Το τμήμα Καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων- Trafficking, υπάγεται στη Δ/νση Οργανωμένου Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής, και στεγάζεται στα νέα γραφεία της υπηρεσίας, στον 13ο όροφο του κτηρίου της ΓΑΔΑ (Λ.Αλεξάνδρας 173). Προϊστάμενος της Υπηρεσίας, είναι ο Αστυνομικός Υποδιευθυντής, Γεώργιος Βανικιώτης, ο οποίος ήταν και ο πρώτος που τοποθετήθηκε στη νεοσύστατη, πριν 5χρόνια, Αστυνομική Υπηρεσία.

Πριν τη σύσταση και λειτουργία του τμήματος Καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων, τις συλλήψεις των μαστροπών, πραγματοποιούσε το τμήμα Ηθών της Ασφάλειας. Στις εφόδους που πραγματοποιούσαν τότε οι Αστυνομικοί, εντόπιζαν και συλλάμβαναν τους μαστροπούς. Δε μπορούσαν- δεν είχαν τις γνώσεις- να διαπιστώσουν αν μια κοπέλα που εντόπιζαν σε κάποιο χώρο να εκδίδεται, ήταν εκεί με τη θέλησή της ή τις εξανάγκαζαν με τη βία, θύματα των μαστροπών τους. Δε μπορούσαν να ασχοληθούν με την κάθε μια περίπτωση ξεχωριστά. Οι Αστυνομικοί, συλλάμβαναν την κοπέλα μαζί με τους δουλεμπόρους, τους απήγγειλαν κατηγορίες για πορνεία, δεν τις διαχώριζαν σε «θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης»-, και τις οδήγησαν στη φυλακή.

«Υπήρχε από εμάς ένα τηλέφωνο, που το δίναμε εμείς όπου μπορούσαμε.. σε οργανώσεις.. στις φυλακές.. σε κορίτσια, όπου μπορούσαμε..
Κάποια στιγμή, δέχομαι ένα τηλέφωνο από φυλακή, μια κοπελίτσα Ρουμάνα, η οποία ήταν ήδη κάποιους μήνες φυλακή.. πέρασε από ΗΘΩΝ, την βρήκαν σε ξενοδοχείο σε έφοδο, και τη συνέλαβαν, μαζί με τους δουλεμπόρους.. και την έβαλαν στη φυλακή στον Κορυδαλλό..
Μετά τρεις εβδομάδες, ένα μήνα, πάμε με μια άλλη κοπέλα, και κανονίζουμε και την παίρνουμε.. και την πάμε σε ένα χώρο φιλοξενίας, για να δούμε αρχικά .. και μέσα σε μισή ώρα, με ακατάσχετη αιμορραγία, λιποθυμήσει στα χέρια μου.. Αν ήμασταν δύο μέρες μετά είπαν οι γιατροί, θα είχε πεθάνει.. ήταν έγκυος.. της είχαν κάνει έκτρωση.. τόσο καλά, που 20ημέρες είχε αιμορραγία..
Ήταν το παιδί βιασμού.. από αυτόν που την πούλησε .. αυτήν την κοπέλα τη φιλοξενήσαμε.. τότε δεν υπήρχε τμ. TRAFFICKING.. τώρα τελειώνει το Λύκειο.. δηλαδή, σκέψου τη διαφορά.. όλα αυτά, δεν θα γινόντουσαν αν υπήρχε τότε.. Γιατί αυτοί είναι εξειδικευμένοι σε αυτό.. μπορούν να δουν το κορίτσι.. και να καταλάβουν.. από την πείρα τους και μόνο.. αυτό είναι το πρώτο.. Και δεύτερον.. για μας υπάρχει η προστασία.. έχουνε άλλη νοοτροπία.. Έχουν κουλτούρα.. και αυτό κάνει όλη τη διαφορά.. είναι ζήτημα εκπαίδευσης και συμπεριφοράς.. «

Βιώματα .. Ζώης 

Συστήνεται ως «Άννα». Το όνομά της όμως, είναι διαφορετικό. Κατάγεται από τη Ρουμανία. Είναι σήμερα 17ετών. Ανήλικη. Πριν καλά- καλά κλείσει τα 13, βρίσκεται στην Ελλάδα το 2007, θύμα κυκλώματος δουλεμπόρων..
Θύμα βιασμού, την έβαλαν να κλέβει, την εξέδιδαν, την πούλησαν. Τη χτυπούσαν καθημερινά, και της κρατούσαν τα χαρτιά της, μέχρι που κατάφερε να δραπετεύσει και κατέφυγε στην αστυνομία.

«Αν θες να αλλάξεις τη ζωή σου, μπορείς»
Είναι μια έφηβη, όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της. Ντροπαλή και συνεσταλμένη. Φοράει ένα κοντομάνικο μπλουζάκι, και τζιν παντελόνι. Κάθεται πάνω στο κρεβάτι. Η κατάσταση, της φέρνει αμηχανία. Δε θέλει να θυμάται. Στα μάτια της, διακρίνεις το θάρρος. Αισθάνεται ασφαλής στο σπίτι, αλλά μια «ξένη», βρίσκεται στο χώρο της. Έχει δεμένα τα χέρια της, κάτω από το στήθος της. Η φωνή της, ίσα που βγαίνει, η χροιά της ακούγεται γλυκιά. Μιλάει γρήγορα. Αν και καταλαβαίνει τα Ελληνικά, παρακολουθεί μαθήματα Ελληνικών, μιλάει και γράφει. Αισθάνεται μεγαλύτερη οικειότητα να μιλήσει στη γλώσσα της. Αφηγείται την ιστορία της, και ξεκινάει από την αρχή..

Από τα πρώτα λεπτά της ζωής της, έμαθε, πως ήταν «εμπορεύσιμο προϊόν»..

«Η οικογένειά μου είναι στη Ρουμανία.. Η μαμά μου με άφησε όταν γεννήθηκα στο νοσοκομείο.. εκεί με βρήκε και με πήρε μια κυρία, με την οποία πέρασα «Ζωή Χαρισάμενη».. φοβερά σκληρά.. και ξύλο..» Ήθελε όμως να μάθει, να πάρει απαντήσεις. Της έλειπε η μητέρα της. Ήθελε να μάθει ποίος την έφερε στη ζωή.

«Έψαξα, βρήκα ένα μέρος της οικογένειάς μου.. μπαμπά και αδελφό .. αλλά πολύ άσχημα πράγματα.. η μητέρα μου, δεν…
Κακοποίηση σε όλα τα επίπεδα.. Δεν υπήρχε οικογένεια. Υπήρχαν όμως όλα τα σημάδια της διαλυμένης οικογένειας.. και της εκμετάλλευσης.. Στην οικογένεια που με πήρε δεν ήταν καλύτερα.. κακοποίηση και βία.. και «δεν είσαι δικό μου παιδί».. μου έλεγε- η γυναίκα που την πήρε από το νοσοκομείο- και πολλά… Ρώταγα και ‘γω.. νύχτες ολόκληρες.. και δεν πήρα ποτέ απάντηση…Η απορία μου παραμένει.. ..Σ’ αυτή την οικογένεια παιδιά, δεν υπήρχαν.. αλλά απ΄ ότι άκουσα και μου λέγανε, η μαμά μου, είχε 12παιδιά..- 4με τον πατέρα μου.. και τα άλλα δεν ξέρω πώς… την παντρέψανε 16ετών.. «Δεν είναι ο διάβολος τόσο μαύρος».. δε μπορεί.. να φταίει.. αλλά, η πληγή παραμένει.. δεν ξέρω περισσότερα..

Κάνει μια παύση, απλώνει τα χέρια της πάνω στο κρεβάτι, κοιτάει στα μάτια την εθελόντρια που βρίσκεται συνέχεια δίπλα της, και συνεχίζει. Ίσα- ίσα που ακούγεται τώρα πια η φωνή της. Αρχίζει να κουνάει τα χέρια της, και να εξηγεί. Να μιλάει και να περιγράφει.

«Σε αυτή την κατάσταση που υπήρχε.. κάποιοι Ρουμάνοι με βρήκανε.. με βίασαν μια φορά.. και άρχισαν να λένε.. «αν δεν έρθεις μαζί μας, -τώρα, θα κάνεις ότι σου λέμε-.. γιατί θα πούμε στους γονείς σου».. τους φοβόμουν τότε.. γιατί μια από τις τιμωρίες ήταν το ξύλο.. το να χτυπάς κάποιον είναι ούτως ή άλλως πολύ σκληρό.. αλλά να βγάζεις κορίτσι γυμνό στη σκάλα της πολυκατοικίας .. και να κρύβεται.. ή να τιμωρείς.. αυτό είναι πολύ χειρότερο.. Άγριο.. κατάλαβες πόσο φοβόμουν?…

Την παρακολουθώ να μιλάει. Την ακούω, και προσπαθώ να καταλάβω, τι σκέφτεται..

«Πολλά κορίτσια- θύματα TRAFFICKING-, είναι ανήλικα. Όσες είδα εγώ, ντρέπονται. Αισθάνονται ενοχή- αυτό, είναι δουλειά των κακοποιών- αλλά αυτά τα κορίτσια νοιώθουν το.. «Φταις εσύ!».. και όσο μικρότερες είναι, «τόσο περισσότερο φταίνε!».. Είναι και η μεγάλη φτώχεια στις χώρες τους, Στην ενδοοικογενειακή βία, δεν υπάρχει διαφορά, από το Βασιλιά ως το ζητιάνο. Είναι το ίδιο βασανιστική για αυτά τα παιδιά. Είναι τα ίδια ποσοστά.. «παρεμβαίνει η εθελόντρια. Προσπαθεί να μου εξηγήσει το γιατί, αυτά τα κορίτσια «βρίσκουν καταφύγιο» στους μαστροπούς που τις εκμεταλλεύονται. Για να ξεφύγουν από τη βία που δέχονται μέσα στο σπίτι.

Και έρχεται στην Ελλάδα. Της υποσχέθηκαν δουλειά και χρήματα. Δεν είχε καλά- καλά κλείσει τα 13(!).. Και οι ελπίδες, γίνονται εφιάλτης. Ξυλοδαρμοί, βιασμοί, κι εξευτελισμός. Της κρατούν τα χαρτιά και καθημερινά την αναγκάζουν να κλέβει.

«..τότε με φέρανε εδώ.. και με πουλήσανε.. και αρχίζουν να με εκβιάζουν.. Μου είπαν να έρθουμε Ελλάδα.. και θα χω τα δικά μου χρήματα.. και δουλειά. Ερχόμαστε και με βάλανε να κλέβω.. Αρχικά μου λέγανε.. «Δεν είσαι καλή για τίποτε.. δεν κάνεις για πουθενά.. Θα μπούμε φυλακή, γιατί δεν ξέρεις να κλέβεις.. Θα μας πιάσουν».. και ήμουν και ανήλικη.. λίγο πριν γίνω 14ετών.. και μόλις τα κλείνω, με φέρανε Ελλάδα.. Με πολύ ξύλο. Ξύλο..
Και με πάνε σε νησί και μιλάνε με κάποιον άλλο- Ρουμάνο- ένα όμορφο παιδί.. και πάλι κλοπές και τέτοια.. αυτοί μου λέγανε «είσαι άχρηστη δεν κάνεις για πουθενά..», πριν γνωρίσω το Ρουμάνο.. «τόσα λεφτά που δώσαμε και μας χρωστάς..» δεν είπαν ποσό.. αλλά μου είπαν.. «από αυτά που θα βγάζεις, θα μας δώσεις και μας».. φοβόντουσαν που ήμουν ανήλικη..»

«Έπρεπε να τους τα ξεπληρώσω»
Οι συμπατριώτες της που την έφερα στην Ελλάδα, ήταν μέλη Οργανωμένου Κυκλώματος Δουλεμπόρων. Στης συνέχεια, την πούλησαν ξανά, σα να ήταν αντικείμενο.

«’’Τυχαίνει’’ τότε, να γνωρίζω αυτό τον Ρουμάνο- και ήταν και όμορφος, και μου είπε «..κορίτσι μου, ας τους αυτούς.. και δεν θα κάνεις τέτοια πράγματα.. και ‘γω Σ’ αγαπώ.. και θα παντρευτούμε!.. » Μετά κατάλαβα. Ήταν κι αυτός μαζί τους. Μιλάγανε μαζί του στο τηλέφωνο, και πέσανε και λεφτά σ’ αυτόν. Αυτός, πούλαγε αγάπες. Αυτός, ήταν η μόνη λύση.. (σσ. να τον ακολουθήσει)

«Έμεινα έγκυος.. και τότε κατάλαβα!.. Όλα ήταν ψέμα…»
«Και με πήγε σε ένα νησί, και με άφησε εκεί. Και τότε κατάλαβα, ότι τα χρήματα που έδωσε, ήταν τουλάχιστον 2000€. Αλλά με είχαν χτυπήσει τόσο πολύ στην Αθήνα, που ότι και να μου έλεγε αυτός, θα το έκανα. Η μόνη μου επιλογή ήταν αυτός. Ήμουν μόνη μου, γλώσσα δεν ήξερα, μου είχαν πει πως ήμουν παράνομη. Με ακολουθούσαν συνέχεια. Τηλέφωνο δεν μου δίνανε, πού να πάω, σε ποιόν?.. Τρομαγμένη απ όλη την κατάσταση, δέχθηκα. Μέχρι που δεν άντεξα άλλο. Έμεινα κι έγκυος, και τότε είπα «Όλα κι όλα!».. Τότε κατάλαβα!.. Όλα ήταν ψέμα…

«Για μένα, ήταν αυτό το.. «ως εδώ»..»
…Αποφασιστική, κι αισιόδοξη.
Η εικόνα της, έρχεται σε αντιδιαστολή με τη ζωή της τα τελευταία χρόνια, όταν ήταν έρμαιο των δουλεμπόρων της. Ξυλοδαρμοί, απειλές, και βιασμοί ήταν η καθημερινότητάς της. Με ένα παιδί να μεγαλώνει μέσα της, χωρίς χρήματα στην τσέπη και γνωρίζοντας ελάχιστα Ελληνικά. Ήταν τότε, που πήρε την απόφαση. Εγκαταλείπει το σπίτι που την έχουν μεταφέρει, το σύγχρονο κολαστήριό της. Μόνη της, πήγε στο τοπικό Αστυνομικό τμήμα, κι έκανε καταγγελία…

«Τότε ακριβώς έφυγα.. μόλις κατάλαβα ότι ήμουν έγκυος.. από το Ρουμάνο, για μένα ήταν αυτό το .. «ως εδώ».. και δε με ένοιαζε τίποτε πια.. και πήγα στην Αστυνομία.. και τους τα είπα όλα.. Και ήταν ο μεγάλος Αστυνόμος- στο βαθμό- που πήρε την υπόθεση στα χέρια του.. και βάλανε μέσα.. τους Ρουμάνους.. και εκείνοι λέγανε πως δεν με ξέρουνε.. δεν έχουν ιδέα.. και είμαι τρελή.. και δεν ξέρω τι.. Σκέψου όμως, πως ήμουν σε νησί.. όλοι πιστεύανε πως με είχαν ισοπεδώσει.. και έγκυος κλπ.. και τους είπα» – στους αστυνομικούς-.. «πηγαίνετε γρήγορα εκεί, στο σπίτι, εκεί έχουν τα χαρτιά και το διαβατήριό μου.. και μου τα κρατάνε.. εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε.. για να σας δείξω πως λέω αλήθεια..» και πήγανε και τα βρήκανε εκεί.. όλα! .. γιατί αυτοί ήταν σίγουροι πως δε θα έκανα τίποτε.. αλλά η Αστυνομία λειτούργησε γρήγορα.. Αυτοί σκέφτηκαν ότι, νησί είναι.. πού θα πάω.. πήγαιναν να με ψάξουνε.. και χωρίς χαρτιά.. μετά τόσο ξύλο .. και τόσο απομόνωση.. Δε χρειαζόταν πια να με χτυπάνε.. κατάλαβα τότε, πως αν λέω «ναι».. δεν κινδυνεύω.. αν αρχίζω «όχι».. «όχι».. σε ένα νησί που δεν ξέρω πώς να φύγω.. χαρτιά δεν έχω.. γλώσσα δεν ήξερα.. μέχρι που έμαθα λίγο.. για να μπορώ να μιλήσω.. Οι αστυνομικοί βρήκαν μόνο τους «μικρούς» .. τους «μεγάλους», τους είχαν μόνο στο χαρτί -(δικογραφία..) -και μου είπε και ο μεγάλος αστυνόμος, μετά που θα εξαφανιστώ εγώ από εκεί, θα τους πιάσουνε.. για να με προστατέψει.. και με πήγαν σε νοσοκομείο.. είδαν πως είμαι έγκυος… με προσέξανε.. και μου ‘δώσανε φαγητό.. να με κοιτάνε.. και με στείλανε στη Ρουμάνικη Πρεσβεία στην Αθήνα.. Τότε δεν το πίστευα.. ήμουν σε κατάσταση σοκ..»

Ενημερώνεται η Ρουμανική Πρεσβεία, και βρίσκεται στην Αθήνα..

«Στη Ρουμάνικη πρεσβεία.. δεν ήξεραν τι να κάνουνε.. ανήλικη θύμα TRAFFICKING.. και έγκυος.. Στην αρχή ήθελα να φύγω.. έλεγα «Εγώ, φεύγω!».. Μου διαβάσανε τα δικαιώματά μου.. Μετά σκέφτηκα.. πού θα μείνω?.. γιατί αυτό είναι φυλακή.. και εγώ φυλακή δεν αντέχω.. έχω περάσει τόσα πολλά.. τόσο ξύλο.. εγώ δεν θέλω ξανά.. καταπιέστηκα τόσο πολύ.. και τότε ήρθα στην οργάνωση.. Αν έφευγα τότε.. θα έφτανα στη Ρουμανία, στα όρια.. για να μπορώ να προχωρήσω σε έκτρωση- .. αλλά δεν ήθελα να το κάνω..»

Η εγκυμοσύνη, η επιπλοκή, κι ο ξενώνας..
«Έχω αποφασίσει να πάω, τελικά, στον ξενώνα.. Και αρχίζω να αιμορραγώ.. από στρες.. από το ξύλο.. ενδεχομένως απ΄ όλα αυτά μαζί.. με πάνε σε νοσοκομείο.. άσπρη από την αιμορραγία.. με πόνους.. 16χρονών… να πονάω.. (…) ..πηγαίνουμε στο δωμάτιο.. Μέσα στη νύχτα.. δε με αναγνώριζε κανείς.. το μωρό «έφευγε».. δεν μεγάλωσε σωστά.. και δε ζούσε.. είχε πεθάνει μέσα μου.. 20ημέρες πριν.. (…) και εντάξει.. πήγε καλά.. και γεννήθηκε το μωρό.. ήταν νεκρό.. Όλα πήγαν καλά!.. (χαμόγελο)

– Σκέφτηκες ποτέ να το κρατήσεις?..
– Ναι!.. Δεν θα μπορούσα.. Είχα μεγάλη δυσκολία να κάνω κάτι τέτοιο.. να σκοτώσω το μωρό.. Δεν μπορούσα, όχι εγώ!.. «

Είμαι.. μπερδεμένη(!) Δεν θέλει να προχωρήσει σε διακοπή της κύησης, και είναι θύμα βιασμού. Κάτι, δεν καταλαβαίνω.
Στην κουβέντα παρεμβαίνει η εθελόντρια της ΜΚΟ, και εξηγεί..

«..εκείνο που μπορώ να σου πω εγώ, είναι πως αυτά τα κορίτσια, αγαπάνε πολύ τα παιδιά.. και θέλουν πολύ ένα παιδί.. Έχουν την αίσθηση του “εγω θα το προστατεύσω”!… «..μας διακόπτει η «Άννα», στα μάτια της διακρίνεις πείσμα και θέληση..

«Εγώ, δε θα κάνω…- μια παύση. Παίρνει μια βαθιά ανάσα- Εγώ, δεν θα κάνω στο παιδί μου, ότι έκαναν σε μένα, η μάνα μου..» – τα μάτια της έχουν σκοτεινιάσει.. και γυαλίζουν…- «αυτό που έζησα, δεν θα το κάνω εγώ.. Το καταλαβαίνεις?..- Θυμάσαι την αρχή;.. Αλλά έτσι είναι! (…)»

Δεν ξέρω τι να πω. Τι να ρωτήσω. Αν έχω κάτι να ρωτήσω.  Ακολουθεί σιωπή, και είναι και όλα εκείνα τα κουκλάκια που είναι πάνω στο κρεβάτι- δε βοηθάνε καθόλου- και τα έργα των κοριτσιών, που βρίσκονται παντού μέσα στο δωμάτιο.. Το βλέμμα μου ψάχνει, κάτι, για να «σπάσει» τη σιωπή.. Όταν ακούω τη φωνή μου, και η ερώτηση με επαναφέρει στο δωμάτιο του ξενώνα:

“Σκέφτηκες να γυρίσεις πίσω?..” τη ρωτάω
“ΌΧΙ!. Και ποτέ! Δε θέλω”.., μιλάει έξω φωνή στα ελληνικά.

Η φωνή της απόλυτη. Δε μου άφηνε περιθώρια. Ήξερε τι ήθελε τώρα πια. Ήταν αποφασισμένη να πάρει η ίδια αποφάσεις για το μέλλον της!

«Θέλω να μάθω να Αγαπάω..»

Από τότε, βρίσκεται στον ξενώνα.
Τώρα, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, «Κάνω όνειρα! Δεν αφήνω κανέναν να μου τα στερήσει..» Θέλει να ακουστεί το μήνυμά της και όσες κοπέλες έχουν βρεθεί στη θέση της, να βρουν το κουράγιο να αντιδράσουν, σε αυτό που τους επεφύλασσε η ζωή…

«Κάνω όνειρα.. Δεν αφήνω κανέναν να μου τα στερήσει.. Θέλω να βρω κάποιον .. να μπορέσει να με μάθει αυτό που δεν μπόρεσα να μάθω.. που σε άλλους αυτό έρχεται τόσο φυσιολογικά.. πρώτα θέλω να μάθω να Αγαπάω.. να ξέρω τι είναι αυτό.. γιατί έδωσα από μικρό παιδί και δεν είχα το μερίδιό μου. ΤΟ ΜΕΡΤΙΚΟ ΜΟΥ!! Της αγάπης… Και θέλω να μάθω.. να ξέρω τι σημαίνει αυτό- να δίνω και να παίρνω.. τι σημαίνει.. να ξανά έχω τη χαρά να αγαπήσω.. εγώ η ΙΔΙΑ(!)..
Γιατί φοβάμαι.. Θέλω, να βρω κάποιον.. να με μάθει να αγαπάω!..»

Σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα κορίτσια, δουλεύουν. Προσπαθούν να ενταχθούν ομαλά στο κοινωνικό σύνολο, και να ξεχάσουν όσα βίωσαν
«Πρέπει να δώσεις χρόνο, σ αυτά τα κορίτσια, για να μην τα χάσεις, για να ξαναγυρίσουν. Κάποιες κοπέλες, χρειάζονται μέχρι και δύο χρόνια. Και τότε, είναι που θέλει μεγάλη προσπάθεια, να επουλώσουν τις πληγές τους, και ν’ αρχίσουν να έχουν εμπιστοσύνη. Να καταλαβαίνουν σιγά- σιγά, να αντιλαμβάνονται την πραγματική νοοτροπία.
Κορίτσια από χωριά, από χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, που έχουν περάσει τόσα πολλά, το μόνο που ξέρουνε είναι το.. «.. τι ζω τώρα!..». Ξέρουν από βία, και το σεξ. Είναι κάτι που δεν τους αρέσει, αλλά έχουν καταλάβει ότι είναι έχει πολύ μεγάλη εξουσία. Δεν το λένε, αλλά το σκέφτονται.. Κακοποιημένες από μικρές, γι’ αυτές είναι κάτι το δυνατό(!) και μαθαίνει σαν το ζωάκι, πότε να το χρησιμοποιεί. Κάποιοι το θέλουν απ΄ αυτές, αλλά όχι αυτές. Το σιχαίνονται..
Είχα κορίτσι, που με ρώτησε: «Μπορείς να έχεις φίλο, χωρίς να κάνεις έρωτα μαζί του?..» της λέω, «όχι, μπορείς να έχεις φίλους, αλλά με το σύντροφό σου, είναι άλλο». Και λατρεύουν τα παιδιά. Γι’ αυτές, είναι κάτι εξαιρετικό. Υπάρχουν κοπέλες, που έχουν προχωρήσει, κι έχουν κάνει και σχέσεις, μια μάλιστα κοπέλα, έχει κάνει και παιδί.
Οι περισσότερες σχέσεις που ξέρανε, δεν προχωρήσανε, ή προχωρήσανε αμφίδρομα. Και τα κορίτσια όμως, έχουν διαφορετικές αντιδράσεις. Κάποιες θέλουν να το πουν, αλλά αν το πεις στον άλλο απότομα, δε θα καταλάβει..«

Η ζωή όμως, προχωρά. Κι όταν ο χρόνος σταματά, τα όνειρα γίνονται επιθυμίες και σε «οπλίζουν» με δύναμη..

«Σήμερα, κάνω μαθήματα Ελληνικών.. μιλάω και γράφω.. και θέλω να αποφασίσω πώς θα συνεχίσω.. με το λύκειο.. αν θα συνεχίσω εδώ.. γιατί μέχρι τώρα δεν έχουμε βρει κάτι.. και να κάνω μαθήματα.. να ασχοληθώ με το τραγούδι που αυτό είναι ένα όνειρο.. να φτάσω σε μια ηλικία.. να μπορώ να βγάζω ακόμα και χαρτζιλίκι.. να κάνω κάτι δικό μου.. πάνω απ όλα όμως θέλω να βρω αυτό το «τι ακριβώς».. αυτό που θέλω..
Είναι μια κοπέλα- εθελόντρια που ασχολείται με πολεμικές τέχνες.. θέλω να ασχοληθώ.. να βγάλω πράγματα από μέσα μου.. Και κάνω όνειρα!.. και αν το όνειρο προσπαθήσει να φύγει.. θα το πιάσω.. θα το βάλω κάτω.. και θα το βάλω εδώ. Έχω τη δύναμη.. να μη μπορεί κανένας να μου κάνει κακό.. και να τραγουδάω. Θέλω να μείνω έτσι… να μην αλλάξω.. ξέρω πως έχω τη δύναμη.. να μην μπορεί κανείς να μου κάνει κακό.. και να τραγουδάω..
Να τραγουδάω σε όλες τις γλώσσες..
Να τραγουδάω.. ακόμα και σε γλώσσες που δεν υπάρχουν.. ακόμα και αν χρειαστεί να επινοήσω μια νέα γλώσσα.. να τραγουδάω..»

Το αγαπημένο της τραγούδι είναι το «Άγγελέ μου!».. του Πάνου Ψάλτη..

«Είναι αυτό που λέει.. «Άγγελέ μου, αν κατέβεις προς τη γη.. Θέλω να ‘ρθεις, να μιλήσουμε μαζί..» Δεν είναι μόνο τα λόγια.. μου αρέσει και η μελωδία.. μου μιλάει.. Μου αρέσουν και τα παλιά ρεμπέτικα τραγούδια..
Χθες το βράδυ ακούσαμε Στράτο Διονυσίου.. Δεν ξέραμε.. και ακούσαμε το τραγούδι του- το τραγουδούσαν και τη μέρα της κηδεία του- «Η ζωή εδώ τελειώνει».. και μας εξήγησε τους στίχους- μια από τις εθελόντριες- .. και δώσ’ του κλάμα.. Και μου αρέσουν και τα τραγούδια που ακούγονται στις παλιές Ελληνικές ταινίες.. «..»

Το trafficking.. στην Ελλάδα..

Ο Ελληνικός όρος για το Τrafficking, είναι η «Εμπορία Ανθρώπων». Περιλαμβάνει τη συλλογή, τη μεταφορά, τη μετακίνηση, την υπόθαλψη ανθρώπων μέσω απειλής ή χρήση βίας ή άλλων μορφών εξαναγκασμού, απαγωγής, εξαπάτησης, απάτης, κατάχρηση δύναμης ή μιας ευάλωτης κατάστασης, ή της πληρωμής ή λήψης χρημάτων με σκοπό τη συγκατάθεση ενός ατόμου ώστε να ασκήσει εξουσία πάνω σε έναν άλλον άνθρωπο με σκοπό την εκμετάλλευση. Η εκμετάλλευση περιλαμβάνει την εκπόρνευση του άλλου, ή άλλες μορφές σεξουαλικής εκμετάλλευσης, αναγκαστική εργασία ή υπηρεσίες, δουλεία ή πράξεις όμοιες με δουλεία, υποτέλεια ή αφαίρεση οργάνων. Τα κέρδη που αποφέρει το παγκόσμιο εμπόριο ανθρώπων στα εγκληματικά δίκτυα μπορούν να συγκριθούν με τα αντίστοιχα του εμπορίου ναρκωτικών και όπλων.

«Επειδή, δεν υπάρχει νοσοκομείο που να μη με ξέρει.. γιατί πήγα δεκάδες φορές μες στη νύχτα.. με τα πραγματικά προβλήματα αυτών των κοριτσιών και είδα.. ανθρώπους που μες στη νύχτα, κατάλαβαν, παρά τη ρουτίνα την καθημερινότητα της δουλειάς τους, να βλέπουν ένα κορίτσι από αλλού, και να καταλαβαίνουμε… και να δίνουν τρυφερότητα και να βοηθάνε.. τότε θα καταλάβουν και αυτό, αυτοί που διαβάζουνε.. πως δεν έχουν.. να κάνουν αυτά.. πως αυτά τα κορίτσια είναι δικά μας κορίτσια.. και ‘γω περιμένω κάποια στιγμή να ασχοληθούν με το ελληνικό TRAFFICKING.. « τονίζει η γυναίκα που έχει αφιερώσει πλέον τη ζωή της στα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Τα «πλοκάμια» του.. «TRAFFICKING»

Η πιο συχνή μορφή trafficking, είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση (79%) και η συντριπτική πλειονότητα των θυμάτων είναι γυναίκες και κορίτσια. Είναι εντυπωσιακό ότι στο 30% των κρατών το μεγαλύτερο ποσοστό των δουλεμπόρων, είναι γυναίκες. Στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, το ποσοστό αυτό, ξεπερνά το 60% και είναι γυναίκες. Οι γυναίκες είναι κάθε εθνικότητας και κάθε θρησκείας.

Τα θύματα Τrafficking, εντοπίζονται και προσεγγίζονται σε χώρος «διαλυμένες», με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, και κακή οικονομική κατάσταση. Σε αυτές τις συνθήκες, η «επιχείρηση του σεξ», παρουσιάζει έντονη δραστηριότητα. Κορίτσια– ανήλικες στην πλειοψηφία τους- μετατρέπονται σε θύματα. Βιάζονται, απάγονται, και στη συνέχεια πωλούνται σε πορνεία και σωματεμπόρους και στη συνέχεια οδηγούνται εκβιαστικά στην πορνεία.
Ο «ιδιοκτήτης» τους- προσδιορίζει την τιμή πώλησης της κάθε κοπέλας, ενώ τα κορίτσια, βαρύνονται και με τα έξοδα της μετακίνησης, το ποσό που κατέβαλλε ο προαγωγός τους, για τη σίτιση και τη στέγασή τους, καθώς και ό,τι ποσό «διευκόλυνε» την παράνομη «νομιμοποίησή τους» στις αστυνομικές και όχι μόνο Αρχές. Αυτό το ποσό που καταβάλλει ο δουλέμπορος, αποτελεί το «χρέος», το οποίο θα πρέπει να αποπληρώσει σταδιακά το κάθε κορίτσι, με την «εργασία του». Ακόμη και όταν το «χρέος» εξοφληθεί, το «θύμα» μεταφέρεται ή μεταπωλείται σε άλλη «επιχείρηση», οπότε ξεκινάει πάλι η διαδικασία εξόφλησης.

«Υπάρχουν στα Βαλκάνια πολύ «καλά οργανωμένα» κανάλια, που πάνε τα κορίτσια.. στην Τουρκία.. που δεν υπάρχει κανένας έλεγχος.. κανείς δεν ασχολείται.. και να τους βρει κανείς, μετά πάμε Βουλγαρία, που εκεί τους φοβίζουν ότι θα τις πάνε πίσω…
Ξέρω από κάποιες κοπέλες, που έχουν έρθει εδώ.. ότι εδώ, υπάρχει σοβαρή καταπολέμηση από την Αστυνομία.. (τμ. TRAFFICKING)..
Είδα μάτια κοριτσιών που διαβάζουν τα δικαιώματά τους, και λένε.. «έχουμε εμείς αυτά τα δικαιώματα?».. τα έχουνε σε όλες τις γλώσσες για να τα καταλαβαίνουν.. και θυμάμαι μια περίπτωση.. ένα κορίτσι.. πραγματικά δεν είχαμε τότε τη δυνατότητα, μόλις είχε αρχίσει η καταπολέμηση του TRAFFICKING, στην Ελλάδα..«

Φυλακισμένες σε πορνεία, ζούνε υπό καθεστώς εκφοβισμού και ψυχολογικής βίας βιάζονται, ξυλοκοπούνται και κακοποιούνται σωματικά από σωματεμπόρους και πελάτες, ενώ πολύ σπάνια επιχειρούν να ξεφύγουν. Οι περιπτώσεις εγκυμοσύνης αντιμετωπίζονται με εκτρώσεις ή με πώληση των μωρών που γεννιούνται.

Η «ταυτότητα» των θυμάτων

Η Ελλάδα, αποτελεί χώρα διακίνησης χιλιάδων γυναικών, ανδρών και παιδιών που πέφτουν θύματα σεξουαλικής ή άλλης εκμετάλλευσης. Οι γυναίκες προέρχονται από την Ανατ. Ευρώπη (Ρωσία, Λιθουανία, Μολδαβία, Ουκρανία), τα Βαλκάνια (Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία) και την Αφρική (Νιγηρία και Σουδάν).

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπ.Προστασίας του πολίτη για το 2010, 92κοπέλες από Χώρες των Βαλκανίων και τη Νιγηρία, χαρακτηρίστηκαν «θύματα trafficking». 29 από τις κοπέλες, προέρχονται από τη Ρουμανία, 25 είναι υπήκοοι Βουλγαρία, 13κατάγωνται από τη Ρωσία, και 10από τη Νιγηρία, ενώ ένα ποσοστό της τάξεως του 16% 15κοπέλες έχουν άλλες χώρες προέλευσης.

Οι ηλικίες ξεκινούν από 15 και έφταναν ως και 50 ετών. Ενώ βάσει των ίδιων στοιχείων η πλειονότητα των θυμάτων trafficking είναι από τη Ρωσία.

«Πρέπει να δούμε πως έρχεται μεγάλο κύμα TRAFFICKING και την Ελλάδα.. σε όλα τα επίπεδα… και ελπίζω πως αυτοί που διαβάζουν να ξέρουνε, πως υπάρχουν και αγόρια και γι αυτά ακόμα, δεν υπάρχει μέριμνα.. δεν έχουν πού να τα πάνε.. Το χειρότερο του να είσαι γυναίκα στην κοινωνία είναι να είσαι ένα αγόρι, που χρησιμοποιείται ως γυναίκα, ενώ δε θέλει!»..

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης και των Βαλκανίων, που τα θύματα trafficking και βιασμού κάθονται στο ίδιο εδώλιο ως κατηγορούμενες μαζί με τους βιαστές και προαγωγούς τους. Μόνο για το 2010 συνελήφθησαν 246 δουλέμποροι, από τους οποίους, 78Έλληνες, 44Ρουμάνοι, 30Βούλγαροι, 25Ρώσοι, 22υπίκοοι Αλβανίας, 11από το Ουζμπεκιστάν, ενώ σε ποσοστό 15% άλλοι 36 οδηγήθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης, ως δράστες κυκλώματος TRAFFICKING.

Στην χώρα μας, μετά το 2006, λειτουργούν 16 ομάδες αντι-trafficking στην περιφέρεια, επιπλέον των δύο Αστυνομικών Διευθύνσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η Ελλάδα, εναρμονισμένη με την Ευρώπη, αναγνωρίζει μέσα από το Νομικό Σύστημα, τα «θύματα Σωματεμπορίας». Πέρα όμως από το αστυνομικό «κομμάτι» του trafficking, οι δυσλειτουργίες επεκτείνονται στη δικαστική αντιμετώπιση των δραστών και την ανύπαρκτη προστασία θυμάτων και μαρτύρων. Αφού δεν υπάρχουν ειδικοί εισαγγελείς στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, στους οποίους να έχουν ανατεθεί επισήμως αρμοδιότητες, ώστε να μπορούν χωρίς «κωλύματα» να αντιμετωπίζουν αντίστοιχες καταστάσεις. Μία εισαγγελέας στην Αθήνα, που χειρίζεται ανάλογες υποθέσεις, επισήμως δεν της έχει επιδοθεί σχετικός διορισμός.

Μόνο τo 2010 το τμήμα TRAFFICKING της Ασφάλειας Αττικής, χειρίστηκε 64συνολικά υποθέσεις, από τις οποίες οι 47, αφορούσαν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, ενώ 15από αυτές, αφορούσαν και οικονομική εκμετάλλευση.

«Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που έχω σκεφτεί.. ότι, « αν ήξερα».. σήμερα, θα ήταν αλλιώς.. Ήταν ένα κοριτσόπουλο- τσιγγανόπουλο- Ρουμάνα-.. την είχαν πάρει.. τη φέρανε στην Ελλάδα και την υποχρέωσαν να κάνει ραντεβού.. και αυτή δεν ήθελε, και τη ρίξανε από το Β’ όροφο.. και μια φορά τη βάλανε στη διαδικασία.. με απειλές.. την απειλούσαν «θα σε σκοτώσουμε».. και έκανε ένα ραντεβού.. προσπάθησαν να κάνουν να φανεί, πως αυτή ήθελε να φύγει και έπεσε.. και έσπασε και τα δύο τα πόδια της..
Ήτανε σε νοσοκομείο.. μετά την πήγανε σε κέντρο αποκατάστασης αλλά δεν είχαμε το χώρο τότε.. για να την πάρουμε.. μια τέτοια κοπέλα.. κάναμε ότι μπορούσαμε τότε.. αλλά από ‘κει και πέρα.. εδώ είναι οικογενειακή κατάσταση.. γιατί χρειάζεται βοήθεια.. και δε μπορούσαμε..
Δυστυχώς και τώρα δεν έχουμε τη δυνατότητα.. Αλλά αν υπήρχε ένας χώρος να μπορούμε να φιλοξενούμε αυτά τα κορίτσια- που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση και άλλα περιστατικά.. τότε θα την έπαιρνα κατευθείαν.. αλλά και τώρα δεν έχω τη δυνατότητα.. Αν υπήρχε η δυνατότητα να έχουμε ένα χώρο και εθελοντές να μπορούν να της κοιτάνε τα πόδια.. γιατί ήταν σε ακινησία.. θα ένα διαφορετικά τα πράγματα.. αλλά και τώρα πάλι, δεν είμαστε σε θέση..
Δεν υπάρχει οικονομική βοήθεια.. τα τελευταία 2 1/2χρόνια.. από εμάς ότι γίνεται.. δεν υπάρχουν χρήματα.. από τα δικά μας λεφτά.. και από τους εθελοντές.. και οι αστυνομικοί βοηθούν.. και με λεφτά και ρούχα τρόφιμα.. αυτή τη στιγμή το σημαντικό είναι τα φαγητό.. και ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπάνε και από αυτά που δεν έχουν.. δίνουν και αυτοί…

Οι «ξενώνες φιλοξενίας»

Οι περικοπές δαπανών, με αφορμή την «Οικονομική Κρίση» έχουν πλήξει και τις ΜΚΟ- που είτε προσέφεραν έργο, είτε όχι.- Η προσπάθεια που γίνεται, δεν αρκεί για να βρουν όλες οι κοπέλες ένα διέξοδο στην πορεία που άλλοι επέλεξαν για εκείνες να ακολουθήσουν..Όσες στάθηκαν τυχερές, σήμερα, έχουν στα χέρια τους τη ζωή τους..

«Ένα όνειρο που έχω.. και το συζητάμε και με τα κορίτσια, είναι να έχουμε ένα σπίτι με κήπο.. οι περισσότερες είναι από επαρχεία.. και θέλουν την επαφή με τη φύση.. και τους κάνει καλό.. και μου το λένε.. «Παίζεις ΛΟΤΤΟ?..» «Όχι!».. «Τότε, δεν υπάρχει ελπίδα.. ».. (γέλια..) -πως είναι όνειρο -.. δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά.. και δυστυχώς αν και είναι θύματα.. και αυτά… από αυτά που ξέρω, και αυτά που παντρεύονται και κάνουν καριέρα.. και προχωρούν, τελικά αυτοκτονούν (!).. γιατί δεν μπορούν..
Φαίνεται πως έχει να κάνει με κάτι, που τελικά δεν μπορούν.. που βιάζονται, με ανορθόδοξο τρόπο..
Και κάτι άλλο που θα σου φαίνεται περίεργο.. τα κορίτσια αυτά, τα αγγίζει εξαιρετικά η ρεμπέτικη μουσική.. δεν την καταλαβαίνουνε.. αλλά την αισθάνονται.. μιλάνε σ’ αυτές.. και μου λένε.. «..Τι λέει?..» και τους μεταφράζω.. και με παρακάλεσαν κιόλας, όταν έχουμε λεφτά.. να πάμε σ΄ ένα Ρεμπετάδικο.. και τους το υποσχέθηκα….. «

_______

* κείμενο Νάντια Αλεξίου, (στοιχεία ΕΛΑΣ 2010)