“Αστυνομία δεν είναι τα γραφεία, αλλά το πεζοδρόμιο. Εκεί που ανασαίνει το κύτταρο της κοινωνίας, που υποφέρει από το έγκλημα, που στενάζει από την υποχρεωτικότητα των προστίμων μας – που πλέον όμως λόγω του ύψους τους και της κρίσης τον εξοντώνουν παρά τον συμμορφώνουν- κι όχι στα γραφεία που παράγουν συνεχόμενα έγγραφα και στατιστικές για να αποδεικνύουν την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους.. Θλίβομαι”, αναφέρει μεταξύ αλλων σε κείμενο- γνώμης, ο Αρχιφύλακας Μιχάλης Αβέλλας.
Προς τον ανώνυμο συντάκτη συντάκτρια ή πληθυντικό αριθμό για τα κουτσομπολιά στην Διεύθυνση Αστυνομίας Λάρισας.
Θλίβομαι από αυτά που διαβάζω.
Θλίβομαι παρά το γεγονός ότι επ’ουδενί με αφορούν. Πώς όταν έχω σχολιάσει όλη την κοινωνική πραγματικότητα, να αφήσω ασχολίαστα αυτά που διαβάζω;
Θλίβομαι για εσένα ή εσάς. Θλίβομαι που τα υποτιθέμενα και νομιζόμενα κουτσομπολιά τα κατατάσσετε ως ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, τα κάνετε υποτιθέμενη υπηρεσιακή είδηση, εσείς οι ηθικοπλάστες της νέας κοινωνίας που ανατέλλει δύοντας στην παρακμάζουσα Ελλάδα μας, που δείχνει να μην έχει τέλος.
Θλίβομαι γιατί η επιστολή σας είναι γεμάτη μίσος και ταπεινά ελατήρια που δεν προσπαθεί να αποδώσει πραγματικότητες αλλά εκδίκηση επί των οικογενειών προσπαθώντας να τις καταστρέψετε.
Θλίβομαι που αν θέλει υποτεθεί ότι όλα όσα γράφατε είναι αληθή και όταν έπρεπε να μιλήσετε, σιωπαίνατε με ερμητική σιωπή καθιστώντας και εσάς αυτουργούς.
Θλίβομαι γιατί υπηρετώ ως Αρχιφύλακας στο Α.Τ. Ραψάνης Λάρισας στους ξεχασμένους πρόποδες και ορεινούς όγκους του Ολύμπου και του Κισσάβου και όταν στέκομαι στην κορυφή τους ανάβοντας τους φάρους του περιπολικού, που φαίνονται μέχρι τον κάμπο και αχνίζουν όταν έχει βοριά μέχρι τον Θερμαϊκό, αναλογίζομαι το κατάντημά σας. Θλίβομαι κι από την άλλη χαίρομαι που είμαι τόσο μακριά από την μπόχα σας.
Θλίβομαι από το κατάντημα. Θλίβομαι γιατί μάλλον αργία μήτηρ πάσης κακίας. Θλίβομαι γιατί στοχοποιήθηκαν άτομα για τις φερόμενες προσωπικές και ερωτικές προτιμήσεις τους που κανέναν δεν ενδιαφέρουν, προκαλώντας τους περισσότερο κακό.
Θλίβομαι γιατί κάποιος-οι ή κάποια-ες καίτοι θεματοφύλακες των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, δίδουν πρώτοι το παράδειγμα ότι δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα και τα πάντα μπορούν να τσαλακώνονται.
Θλίβομαι γιατί γεμίσαμε ρουφιάνους και ρουφιάνες κι όχι παλληκάρια κι αρχόντισσες. Κι ο τόπος αυτός έχει ανάγκη από μπέσα, όχι από ρουφιανιά. Να κοιτάς τον άλλον στα μάτια και να του λες εγώ σε έπιασα , εγώ σε συνέλαβα. Να πας μόνος σου όπως παλιά και να τα βάζεις με δέκα και να δημιουργείς τη φήμη σου και την αποδοχή σου στο πεζοδρόμιο κι όχι στους διαδρόμους κολακεύοντας, γεμίζοντας ψιθύρους και δημιουργώντας «σκάνδαλα στο παλάτι».
Θλίβομαι γιατί μάλλον χρειαζόμαστε γενναία κάθαρση.
Θλίβομαι γιατί επιβεβαιώνομαι όλο και περισσότερο και από τα προηγούμενα άρθρα μου ότι δεν έχουμε το υλικό να διαχειριστούμε την νέα ηλεκτρονική διακυβέρνηση και μάλλον ποιούμε ένα ηλεκτρονικό τέρας. Ένα ηλεκτρονικό τέρας που μπορεί με ένα κλικ να αμαυρώσει συνειδήσεις.
Θλίβομαι γιατί είστε τόσο μικροί που σας νοιάζει η εξουσία, το άρχειν και το άρχεσθαι και όχι η Ελλάδα μας.
Θλίβομαι γιατί για ακόμη μία φορά με επιβεβαιώσατε πλήρως, εγώ δε εύχομαι να σας δώσει ο Θεός φώτιση γιατί τελείτε εν πλήρη σκοτία.
Κλείνοντας Αστυνομία δεν είναι τα γραφεία, αλλά το πεζοδρόμιο. Εκεί που ανασαίνει το κύτταρο της κοινωνίας, που υποφέρει από το έγκλημα, που στενάζει από την υποχρεωτικότητα των προστίμων μας – που πλέον όμως λόγω του ύψους τους και της κρίσης τον εξοντώνουν παρά τον συμμορφώνουν- κι όχι στα γραφεία που παράγουν συνεχόμενα έγγραφα και στατιστικές για να αποδεικνύουν την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους.
11/11/2015*
_______
*κέιμενο άποψη του Αβέλλα Ν. Μιχαήλ/ Αρχιφύλακας (Α.Υ.) Α.Τ. Ραψάνης – Μέλος Διαβούλευσης Δ.Τεμπών Λάρισας
Σημ. η παράθεση του Αρχιφύλακα της ΕΛΑΣ, έρχεται ως απάντηση δημοσίευσης ανώνυμης επιστολής από εβδομαδιαία εφημερίδα, με καταγγελίες σε βάρος ενστόλων, που υπηρετούν στην ΔΑ Λάρισας.
Νάντια Αλεξίου- NantiaReport