Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Υπουργού Προστασίας του πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, στην ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση επί του σχεδίου νόμου «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2020».
«Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Είχα τονίσει στην διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων τον Ιούλιο ότι το Υπουργείο έχει μία στρατηγική επιλογή: ασφάλεια στο σπίτι, στην πόλη, στη χώρα. Κι αυτό για όλους τους τομείς δράσης του.
Στους έξι μήνες που πέρασαν πρώτα βήματα, ενθαρρυντικά έχουν παντού σημειωθεί.
Στους δρόμους υπάρχουν πια περιπολίες, οι δημόσιοι χώροι στις γειτονιές της Αθήνας καθαρίζουν από την εγκληματικότητα, τα άβατα της εγκληματικότητας στη Δυτική Αθήνα σπάνε. Είμαστε ακόμα στην αρχή, έχουμε πολλή δουλειά και δεν πρόκειται να σταματήσουμε, ώσπου να καθαρίσουμε τις πόλεις, μέχρι να μπορούμε να περπατάμε άφοβα και να κοιμόμαστε ήσυχοι.
Φέτος οι εορτασμοί για το Πολυτεχνείο και οι εκδηλώσεις για την μνήμη της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου κύλησαν χωρίς να ματώσει ή να καεί η Αθήνα.
Επιτρέψτε μου εδώ μια παρένθεση:
Έχει αναπτυχθεί εδώ και μερικά χρόνια, μια αντίληψη, μια κουλτούρα βίας, όπου η πολιτική διαμαρτυρία ταυτίζεται με την καταστροφή, με τις μολότωφ και τις μανιώδεις επιθέσεις κατά αστυνομικών. Η χρήση μιας τέτοιας βίας ασφαλώς δεν ταυτίζεται, δεν σχετίζεται με την πολιτική και δεν ανήκει στο πεδίο της Δημοκρατίας. Την έχω πολλές φορές χαρακτηρίσει και καταδικάσει ως παρακμιακή. Το σύνθημα είναι το γνωστό, φασιστικό και απολιτικό «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» και με πολύ χαρά όλοι μας διαπιστώνουμε ότι σε αυτήν την αίθουσα στο κοινοβούλιο, όλες οι πτέρυγες της Βουλής το καταδικάζουν και το ξεπερνούν.
Και ναι τα Εξάρχεια δεν είναι πια άβατο. Δεν τελειώσαμε, αλλά είμαστε πέρα από τα μισά του δρόμου.
Και ναι οι γιάφκες με κουκούλες, μάσκες και βαριοπούλες δεν έχουν θέση στα Πανεπιστήμια. Δεν τους δίνει άσυλο η δημοκρατία, ας μην χανόμαστε σε ξεπερασμένες πια συζητήσεις για αυτό.
Σε μεμονωμένες περιπτώσεις, που στο διαδίκτυο φαίνονται πολλές, γιατί μόνο αυτές προβάλλονται μαζικά, άνδρες των ΜΑΤ ξεπερνούν τα όρια, φέρονται βάναυσα. Δεν έχουν το δικαίωμα. Δεν μπορούν να αμαυρώνουν το Σώμα, αν δεν αντέχουν την πίεση της στιγμής, αν δεν έχουν την αναγκαία αυτοσυγκράτηση, τότε δεν κάνουν γι’ αυτή τη δουλειά.
Ωστόσο, δεν δίνουν απάντηση στην κοινή γνώμη οι διαδικασίες εσωτερικού ελέγχου και αυτορρύθμισης της Αστυνομίας. Αυτοί οι μηχανισμοί υπάρχουν, λειτουργούν αλλά δεν αρκούν. Δεν είναι απάντηση, διότι υπάρχει κάτι άλλο πολύ πιο αποτελεσματικό κατά την γνώμη μου αυτή τη στιγμή, είναι ο Συνήγορος του Πολίτη, και ο Συνήγορος του Πολίτη είναι το κλειδί. Η εμπλοκή δηλαδή μιας ανεξάρτητης αρχής στα περιστατικά εκτροπής των αστυνομικών οργάνων είναι απαραίτητη, όχι σήμερα, για λίγο, προσωρινά, αλλά για πάντα. Αποτελεί πρόσθετο εχέγγυο όχι μόνο προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και επικουρικό μηχανισμό εγρήγορσης της Αστυνομίας για τον έλεγχο υπερβάσεων.
Γι’ αυτό για πρώτη φορά, δημιουργήσαμε στο Υπουργείο επιτροπή, χωρίς πλειοψηφία υπηρεσιακών παραγόντων, που θα ελέγχει το κατά πόσο η αστυνομία συμμορφώνεται με τα πορίσματα του μηχανισμού διερεύνησης περιστατικών αστυνομικής βίας του Συνηγόρου.
Διαμορφώνεται, λοιπόν, έτσι μια νέα πρόταση σχετικά με την άσκηση των δικαιωμάτων της πολιτικής διαμαρτυρίας και του συνέρχεσθαι. Προκρίνει τη δύναμη αυτή η αντίληψη, αυτή η λογική και όχι τη βία, προκρίνει τη νομιμότητα και όχι την καταστροφή. Και στα πλαίσια αυτά οριοθετεί την αστυνομία σε λογοδοσία για το πως περιφρουρεί το δικαίωμα της έκφρασης.
Σε αυτήν την κατεύθυνση κυρίες και κύριοι Βουλευτές θα έρθει σύντομα στη Βουλή πρόταση νόμου που θα ορίζει τα των συναθροίσεων. Οι δρόμοι της Αθήνας και των άλλων πόλεων θα σταματήσουν να είναι κλειστοί ασυλλόγιστα, απροειδοποίητα, μοιρολατρικά.
Στην ίδια κατεύθυνση προχωρούμε και στον πολύπαθο χώρο του αθλητισμού.
Αλλάξαμε ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η αθλητική βία. Το νέο μοντέλο βασίζεται κυρίως στην ανάλυση πληροφοριών και κυρίως στην πρόληψη, όπου η πρόληψη η πολιτική πρόληψη κυριαρχεί στο σχεδιασμό. Τα γήπεδα θα πάψουν να είναι τα άβατα συμμοριών, πράξεων βίας και του υποκόσμου.
Το μεταναστευτικό δεν μπορούμε να το λύσουμε μόνοι μας. Όμως μπορούμε να οργανωθούμε για να το αντέξουμε και να το χρησιμοποιήσουμε για να κερδίσουμε στις διεθνείς μας σχέσεις.
Με τον νέο νόμο για τη μετανάστευση, η πολιτεία παίρνει στα χέρια της την ευθύνη της πολιτικής ασύλου και σταματά να την εκχωρεί σε τρίτους. Επιτέλους έχουμε ένα νόμο, που συγκεντρώνει ευρωπαϊκές οδηγίες, ορίζει με σαφήνεια τις διαδικασίες στην υποδοχή και εξέταση των αιτήσεων ασύλου, ζητά από τον αιτούντα παρουσία και συνεργασία σε αντάλλαγμα της φροντίδας και της περίθαλψης που του παρέχεται. Στην ουσία και στο μεταναστευτικό κάνουμε ότι και στην ασφάλεια δηλαδή, ανασυντάσσουμε τη διοίκηση, ανασυντάσσουμε τις Υπηρεσίες υπεύθυνα να πάρουν στα χέρια την υπόθεση του ασύλου. Το πραγματικό στοίχημα κυρίες και κύριοι βουλευτές δεν είναι αν θα έρθουν σήμερα ένας αριθμός ή αύριο κάποιος άλλος αριθμός, το πραγματικό στοίχημα δεν είναι απλώς να μετράμε, το πραγματικό στοίχημα είναι να μπορέσουμε να κάνουμε την κοινωνία μας ανθεκτική. Και η ανθεκτικότητα μετριέται από την ικανότητα ένταξης όσων δικαιούνται άσυλο.
Σαφής νόμος, ξεκάθαρη πολιτική. Όσοι είναι να μείνουν, θα ενταχθούν. Όσοι δεν δικαιούνται άσυλο, θα φύγουν.
Δεν θρηνήσαμε φέτος θύματα από πυρκαγιές αν και ο αριθμός τους αυξήθηκε πάρα πολύ σημαντικά. Αποφασιστικός παράγοντας ήταν οι πυροσβέστες και η αυτοθυσία τους αλλά και η εγρήγορση της πολιτικής διοίκησης. Αυτό όμως δεν αρκεί. Κατεβάζουμε το ερχόμενο διάστημα ένα νέο μεγάλο νομοθετικό σχέδιο στην πολιτική προστασία. Ένα σχέδιο που προβλέπει την θεσμοθέτηση μιας ενιαίας αρχής με αυτοτελείς αρμοδιότητες και με ρόλο διαμόρφωσης πολιτικής και συντονισμού των επιχειρήσεων μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων. Το εθνικό σύστημα πολιτικής προστασίας θα ορίσει λειτουργίες, διασυνδέσεις, κανόνες εμπλοκής, αποκεντρωμένα και συνδυαστικά θα μας βάλει δηλαδή στις σύγχρονες ανάγκες πολιτικής προστασίας του 21ου αιώνα.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Βγαίνουμε από την κρίση μετά από δέκα περίπου χρόνια. Είναι νομίζω σαφές πως οι πολίτες μας ζητούν ομόθυμα να τους εξασφαλίσουμε συνθήκες για να ξαναφτιάξουν σχέδια ζωής. Αυτό είναι η λεγόμενη κανονικότητα.
Η κοινωνία δεν έγινε ούτε πιο δεξιά ούτε πιο αριστερή, ούτε πιο συντηρητική ούτε πιο προοδευτική. Αυτοί οι όροι αναπαράγουν σχήματα και τροφοδοτούν συνθήματα, όμως δεν συγκροτούν πολιτικές διακυβέρνησης, τελικά δεν βοηθούν στη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων.
Η πολιτική που ενισχύει το αίσθημα ασφαλείας των πολιτών στο σπίτι, στο δρόμο, είναι μια καθολική πολιτική. Αυτή βοηθάει, αυτή είναι εργαλείο για τους πολίτες.
Οι πολιτικές που καταργούν άβατα, σε γειτονιές, σε γήπεδα, σε περιοχές ολόκληρες είναι αυτονόητες. Το αντίθετο μοιάζει σήμερα αδιανόητο.
Είναι θλιβερό να το αναφέρω, αλλά δεν δέρνουμε καθηγητές στο πανεπιστήμιο όταν διαφωνούμε. Δεν είναι πολιτική πράξη, ούτε δικαίωμα ούτε λεβεντιά να καίμε αστυνομικούς. Δεν είναι δικαίωμα διαμαρτυρίας να σπάμε τζαμαρίες και να καταστρέφουμε ξένες περιουσίες. Αυτοί οι παραλογισμοί είναι πίσω μας και πρέπει να τους αφήσουμε οριστικά και αμετάκλητα πίσω μας.
Μας περιμένει ένας κόσμος, ένας αγωνιώδης δρόμος για να προφτάσουμε τις αλλαγές των τεχνολογιών, της τεχνητής νοημοσύνης, των μεγάλων δεδομένων. Αυτά αλλάζουν τη ζωή. Αυτά φέρνουν νέες επενδύσεις, αυτά μετασχηματίζουν το κοινωνικό κράτος. Χρειαζόμαστε Παιδεία αντίστοιχη, μόνον έτσι οι δουλειές θα είναι στέρεες, έτσι θα ανέβουν οι μισθοί και μόνον έτσι θα μπορέσουμε να προστατεύσουμε αποτελεσματικά το περιβάλλον. Αυτό το μέλλον δεν διώχνει παιδιά στο εξωτερικό, αυτό το μέλλον δεν είναι όνειρο, μπορούμε να το έχουμε και το αξίζουμε.
Τέλος λοιπόν κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σε ακραίες κουβέντες πως τάχα η δημοκρατία κινδυνεύει γιατί εμείς η σημερινή Κυβέρνηση συμμαζεύουμε τις αθλιότητες. Τέλος στη δημαγωγία χωρίς όρια, δεν θέλουμε άλλα συνθήματα, κανείς δεν ανέχεται να του μετρούν τη δημοκρατικότητα, την προοδευτικότητα ή το σεβασμό στα δικαιώματα αυτόκλητοι ταγοί χωρίς πτυχία ζωής.
Έχουμε να φτιάξουμε την Ελλάδα πάλι, κι όσο περισσότεροι, τόσο πιο γρήγορα και τόσο πιο καλά θα προχωρήσουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.»