Μεταφορά ανήλικου τραυματία σε Τροχαίο πραγματοποίησαν τα πληρώματα της Άμεσης Δράσης της ΕΛ.ΑΣ και διερχόμενος οδηγός βρέθηκε να παρακολουθεί τη συνοδεία για το Παιδιατρικό Νοσοκομείο
Το κείμενο όπως μας το απέστειλε στο [email protected] αναγνώστης μας..
“Η κίνηση στο κέντρο της Αθήνας από το πρωί ενοχλητικά αυξημένη. Ακινητοποιημένα αυτοκίνητα φορτηγά τρίκυκλο και μποτιλιαρισμένα μηχανάκια στα φανάρια. Κόρνες και φωνές να συνθέτουν χαοτικό σκηνικό.
Η επιστροφή στο σπίτι απόγευμα Παρασκευής με το Σαββατοκυριακο μπροστά, προσδοκία για ηρεμία. Και στη φασαρία με τα κορναρίσματα τις φωνες και το χάος, ακούγεται στο βάθος της Αμαλίας η σειρήνα ασθενοφόρου. Πλησιάζει γρήγορα και από τον καθρέπτη του οδηγού φωτιζουν τα μπλε λαμπάκια των φάρων αστυνομικών μηχανών και περιπολικών. Ακινητοποιημένος στην κίνηση, κάνω προσπάθεια στα ελάχιστα χιλιοστά που με χωρίζουν από το βαν μπροστά μου. Το μωσαϊκό των αυτοκινήτων μπροστά δίπλα πίσω μου, που βρίσκονται στο δρόμο “ανοίγει” σε δευτερόλεπτα, στο χιλιοστό που τα χωρίζει από το μπροστινό και διπλανό τους, οι οδηγοί με μανούβρες προσπαθούν να δώσουν προτεραιότητα……
Οι κόρνες έχουν σταματήσει και οι φωνές των οδηγών….. Στην φαινομενικά ανήσυχη πόλη η σειρήνα του ασθενοφόρου και των περιπολικών με τις ΔΙΑΣ επιβάλλονται…… κανείς δε διαμαρτύρεται για τη διατάραξη….
Ο Τροχονόμος στη διασταύρωση κουνάει τα χέρια του, ως Ολυμπιονίκης της κολύμβησης, για να κατευθύνει την κίνηση των αυτοκινήτων και τις Αστυνομικές μηχανές να ανοίξουν το δρόμο στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ…. που χάνονται μέσα στα αυτοκίνητα που έχουν βρει και πάλι το δρόμο τους μέσα στην κίνηση….
Σιγά σιγα προχωράμε…… φτάνω διπλα στον Τροχονόμο και κατεβάζω το παράθυρο μεσα απο το αυτοκινητο… “Συγγνώμη, τι συνέβη ;”…… Σφυρίζει ακατάπαυστα και κουνάει τα χέρι του ακόμα πιο έντονα…..
“Ήταν μεταφορά ανηλίκου τραυματία σε Τροχαίο στο Παίδων, κύριε “… “θα τα καταφέρει;”, ρωτάω αυθόρμητα τον Τροχονόμο… “Δε μας έχουν ενημερώσει για την κατάσταση του, κύριε, μακάρι! Παρακαλώ συνεχίστε, διακόπτεται την κυκλοφορία, κύριε….” και με τα χέρια του να δείχνουν την πορεία στους οδηγούς και τη σφυρίχτρα στο στόμα προχωράω στη Βασιλίσσης Σοφίας….
…”μακάρι!”, σκέφτομαι και ανεβάζω το παράθυρο του συνοδηγού ενώ έχω απομακρυνθεί …
Δεν ξέρω για το τροχαίο ούτε για το παιδάκι.. Είδα όμως την αγωνία των Αστυνομικών να βοηθήσουν …… Τον οδηγό του ασθενοφόρου να φτάσει στο Νοσοκομείο…. Τους οδηγούς να ανοίξουν το δρόμο…… Για το παιδί που τραυματίσθηκε…. Και σκέφτηκα τις φορές που οδήγησαν στη ΛΕΑ …. την ανηψια μου που ειναι 5 χρόνων και ίσως να ήταν στη θέση του παιδιού που τραυματίσθηκε……
Ήθελα να σας πω τη δική μου εμπειρία στο κέντρο της Αθήνας, επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο Παρασκευή απόγευμα στο σπιτι……
Καλή δύναμη και μακάρι όλα να πάνε καλά!….”