ΣπΦ: “DE PROFUNDIS – ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ”

Με ενα κείμενο το οποιο στάλθηκε σε διαδικτυακό ιστότοπο διακίνησης ιδεών του αντιεξουσιαστικού χώρου ο οποίος συντάσσεται με τις θέσεις του πυρήνα φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς- παρατίθεται 7 σέλιδο κείμενο “Δημόσιας αυτοκριτικής” -ως τέτοιο παρουσιάζεται-, των δέκα κατάδικων πυρήνων φυλακής της ΣπΦ. Σκληρή κριτική για τον άλλοτε “σύντροφο” Χριστόδουλο, σήμερα τον χαρακτηρίζουν “ρουφιάνο και προδότη” αναγνωρίζουν και καταγράφουν τις “αστοχίες” στο “σχέδιο Γοργοπόταμος” το οποίο απέτρεψε η Αστυνομία την οποία κατηγορούν για τις προανακριτικές πράξεις καθώς επίσης αναφέρονται στα “συγκοινωνούντα δοχεία” με τους ποινικούς.

image

Το κείμενο με υπότιτλο “ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ” και τον προσδιορισμό ως “το δικό τους εσωτερικό καθρέπτη, αναρτήθηκε στο ιστότοπο νωρίς το μεσημέρι (03/02).
“Δεν είχαμε καμία πρόθεση να συνεισφέρουμε στη συνέχιση της δημόσιας κατρακύλας και του εσωτερικού κανιβαλισμού που με αρχιτεκτονική μαεστρία διευρύνουν αστυνομία, δημοσιογράφια και η άθλια πολιτικάντικη συνέντευξη του Ξηρού. Όμως η αθλιότητα βασιλεύει” αναγράφουν στην εισαγωγή οι δεν κατάδικοι πυρήνες Φυλακής- Όλγα Οικονομίδου, τα αδέρφια Μιχάλης Νικολόπουλος και Γιώργος Νικολόπουλος, Χάρης Χατζημιχελάκης, τα αδελφια Χρήστος Τσάκαλος (ο σύνδεσμος της καταζητούμενης Αγγελικής ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ) και Γεράσιμος Τσάκαλος, Γιώργος Πολύδωρος, Παναγιώτης Αργυρού, Νταμιανό Μπολάνο, και ο Θεόφιλος Μαυρόπουλος.
Στην πρώτη παράγραφο με τίτλο “Κάποτε ρουφιάνος.. πάντοτε προδότης” οι συντάκτες καταφέρονται στον άλλοτε “σύντροφο” Χριστόδουλο Ξηρό, “τι πιο εξοργιστικό απ’ το να μιλάει ο χαφιές της 17Ν για ήθος.. Αυτός που στις προανακριτικές του καταθέσεις το 2002 (υπάρχουν αναρτημένες στο διαδίκτυο), κλαψούριζε και εκλιπαρούσε τους μπάτσους να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης, ως αντάλλαγμα της συνεργασίας του με τις διωκτικές αρχές.
Τι πιο προκλητικό απ’ το να εμφανίζεται ο καταδότης ως ο τιμητής του “κινήματος”. Αυτός που, μέχρι σήμερα, δεν έχει ζητήσει ούτε μια συγνώμη από τους πρώην συντρόφους του για τις ισόβιες που τους “χάρισε” με τις αβίαστες ομολογίες του στην αντιτρομοκρατική (χωρίς να πέσει ούτε καν μια σφαλιάρα).
Τι πιο αντιφατικό απ’ το να επικαλείται ο γραφικός επίδοξος ηγετίσκος σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και στη διαφορετικότητα. Στα παραληρήματά του που υποδυόταν την μετεμψύχωση του Καραϊσκάκη, εμφάνιζε κόμπλεξ εξουσιομανίας, δοκιμάζοντας τα νεύρα των συντροφισσών και των συντρόφων που, με τιτάνια υπομονή, τον ανέχονταν έναν ολόκληρο χρόνο και τον φυγάδευαν, με ρίσκο τη ζωή και την ελευθερία τους, απ’ τους μπάτσους.
Τι πιο εγκλωβιστικό απ’ το να αναβάλουμε διαρκώς την ολική ρήξη μαζί του, που θα μας απελευθέρωνε απ’ την ψυχική του δυσωδία. Ανίκανος να συντηρήσει ακόμα και τον εαυτό του με την εκδίωξη απ’ τους κύκλους μας, ήταν ζήτημα ωρών να πέσει στα χέρια της αστυνομίας και, με δεδομένη την προδοτική του ιστορία, παραμόνευε ο κίνδυνος να καρφώσει το σχέδιο της απόδρασης που είχαμε οργανώσει και ο ίδιος διαρκώς σαμπόταρε. Δε θα ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που θα ρουφιάνευε” αναφέρουν στο κείμενο τους οι κατάδικοι “πυρήνες φυλακής”.
Με στάση “αυτοκριτικής” οι συντάκτες του κειμένου, επιρρίπτουν ευθύνες στις επιλογές τους, “τι πιο ΛΑΘΟΣ απ’ την αντίφασή μας. Ενώ στην αρχή τον στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις θεωρώντας τον σύντροφο, γράφοντας μάλιστα «κάποτε αντάρτης… πάντοτε αντάρτης», ξεχάσαμε πως υπάρχει και το «κάποτε ρουφιάνος… πάντοτε προδότης».
Προδότης της φιλίας, της εμπιστοσύνης, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης που του προσφέραμε, κόντρα σε μια πραγματικότητα που, όσο περνούσαν οι μήνες, αποκάλυπτε ότι πρόκειται για ένα ελεεινό υποκείμενο και ένα σιχαμερό, μυθομανή υπάνθρωπο”.
Με ύβρεις και χαρακτηρισμούς, ο Χριστόδουλος Ξηρός, φαίνεται ότι δεν “απολαμβάνει” πλέον την “προστασία” των κατάδικων τρομοκρατών. “Ο Ξηρός είναι κυνηγημένος από όλους για τις εμετικές βρωμιές που τόλμησε να εκστομίσει εναντίον μας μέσα στη φυλακή και για το στίγμα του ρουφιάνου που θα τον συνοδεύει για πάντα. Αυτός και οι όμοιοί του ξεφτίλισαν το αντάρτικο πόλης και σπίλωσαν ένα μεγάλο κομμάτι του, μετατρέποντάς το σε μια ιστορία κατάδοσης και προδοσίας.
Τουλάχιστον εμείς, με τις “μαφιόζικες πρακτικές” μας, ποτέ δεν προδώσαμε ούτε τις ιδέες μας, ούτε τους συντρόφους μας. Αλλά ακόμα και αυτοί που συνελήφθησαν για την οργάνωσή μας, δίχως να έχουν καμία σχέση, και ας μη θεωρούμε κάποιους από αυτούς συντρόφους κι άλλους να τους θεωρούμε ακόμα και προσωπικούς εχθρούς, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν υπήρχε ανάμεσά τους ρουφιάνος και καταδότης” υποστηρίζουν.
Σε άλλο σημείο του κειμένου τους, με υπέρτιτλο “από τα όπλα της κριτικής.. στην αυτοκριτική” αναφέρονται στα “λάθη” που οδήγησαν στην αποτυχία του σχεδίου “Γοργοπόταμος”. Με υπότιτλο “Σπάζοντας την αποκρυπτογράφηση” κάνουν “συναισθηματικό” απολογισμό ..στις “επιλογές” τους. “Η μετάθεση ευθυνών είναι το πιο εύκολο πράγμα… «Δεν ξέραμε… Δε γνωρίζαμε… Δεν υπολογίσαμε σωστά». Η αλήθεια, όμως, είναι πιο απλή: Ξέραμε, γνωρίζαμε, επιλέξαμε να υπολογίσουμε λάθος..” αναφέρουν χαρακτηριστικά.
“Υπάρχουν πράγματα που δεν ξεγράφονται και η ρουφιανιά είναι ένα από αυτά. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος θελήσει να ξαναγράψει το βιβλίο της ζωής του, οφείλει να περάσει απ’ την “κάθαρση” μιας δημόσιας αυτοκριτικής και μιας σεμνής και γενναίας συγνώμης”, αναφέρουν στο πολυσελιδο κείμενο τους οι κατάδικοι πυρήνες Φυλακής.
Εκτενή αναφορά παραθέτουν τα μέλη του πυρήνα των κατάδικων τρομοκρατών, για το αποτυχημένο “σχέδιο Γοργοπόταμος”.
“Για έναν ολόκληρο χρόνο με ατελείωτη υπομονή και τη δουλειά του μυρμηγκιού, απ’ το τίποτα χτίσαμε σχεδόν τα πάντα. Οργανώσαμε ένα σχέδιο (μακριά απ’ τα αισχρά ψέματα ότι δήθεν αδιαφορούσαμε για τις ζωές άσχετων πολιτών) που θα εξευτέλιζε την καρδιά του σωφρονιστικού συστήματος. Με βόμβα 150 κιλών, τοποθετημένη σε βαρέλι με κωνική κεφαλή, ακολουθώντας την πατέντα του EFP (μεθοδολογία που εφαρμόζουν Ιρακινοί αντάρτες εναντίον αμερικάνικων οχυρών για την κατεύθυνση του ωστικού κύματος με διατρητική ισχύ), θα γκρεμίζαμε τον τοίχο της φυλακής εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες για τραυματισμούς άσχετων ανθρώπων. Ένα σχέδιο για το οποίο χρειάστηκαν χιλιάδες ώρες προετοιμασίας απ’ τους συντρόφους μας εκτός των τειχών” αναφέρουν αυτοβούλως οι τρομοκράτες.
Η επιχείρηση της απόδρασής μας θα γινόταν με την τοποθέτηση ενός παγιδευμένου οχήματος στο μαντρότοιχο της φυλακής, με σκοπό την κατάρρευση μέρους αυτού και την εύκολη έξοδό μας από την τρύπα που θα άνοιγε. Βέβαια, όχι τα 150kg που θα μπαίνανε, αλλά και 300kg να τοποθετούνταν απλά μέσα σε ένα όχημα, το ωστικό κύμα θα χτύπαγε λιγότερο τον πέτρινο τοίχο της φυλακής, χωρίς να πετύχει την απαραίτητη ζημιά και περισσότερο θα εκτονωνόταν σε πιο αδύναμα σημεία, όπως τα στενά της περιοχής, προξενώντας τεράστιες ζημιές. Αυτό εξάλλου είχε δείξει η εμπειρία μας από το χτύπημα με ωρολογιακό μηχανισμό, που είχε πραγματοποιήσει η οργάνωση μας, σε κομμάτι του τοίχου των φυλακών Κορυδαλλού το 2010. Τώρα, που προφανώς δε γινόταν κιόλας να υπάρξει προειδοποιητικό τηλεφώνημα εκκένωσης κτιρίων, έπρεπε να βρούμε μια λύση”.
Στο κείμενο παραθέτουν “άγνωστα” στοιχεία του σχεδίου “Γοργοπόταμος”.
“Μετά από αναζήτηση μηνών, καταλήξαμε στο να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική Explosive Formed Penetration (EFP). Συνοπτικά να πούμε ότι με αυτή τη μέθοδο χρησιμοποιείς ένα τσιμεντένιο δοχείο που, από τη μπροστά πλευρά, τοποθετείς μια ατσαλένια κωνική κεφαλή, σε διαστάσεις συναρτώμενες από το δοχείο και το υλικό του στόχου. Κατά την έκρηξη, το ωστικό κύμα κατευθύνεται μόνο προς την κατεύθυνση που στοχεύει και μετατρέπει την ατσαλένια κεφαλή σε βλήμα με τεράστια ταχύτητα, που προσκρούει ακριβώς στο στόχο. Το δοχείο και η κεφαλή που θα χρησιμοποιούσαμε για το συγκεκριμένο σχέδιο είναι το “βαρέλι με τα εκρηκτικά” που βρέθηκε στην Ανάβυσσο” παραθέτουν στο κείμενο τους.
Ένα χτύπημα που δε θα είχε ξαναγίνει, εναντίον του πιο άσχημου μνημείου της αιχμαλωσίας. Και το κυριότερο, μια απελευθέρωση που θα μας οδηγούσε ξανά στη μάχη και στα οπλισμένα μονοπάτια του αντάρτικου πόλης” αναφέρουν τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης για τις προθέσεις τους. “Στο όνομα, όμως, ενός υπέροχου σκοπού, αρχίσαμε τις εκπτώσεις σε συμπεριφορές, σε εμμονές, σε παραληρήματα, σε αλαζονείες, σε οτιδήποτε μας έκανε αναρχικούς. Κι όλα αυτά για να μη χάσουμε την ευκαιρία, τη στιγμή, τη φάση, το μπαμ, την ελευθερία μας… Και τελικά τα χάσαμε όλα. Και το πιο σημαντικό, χάσαμε ανθρώπους. Άνθρωποι που δεν είχαν μελανά σημεία ενός ντροπιαστικού παρελθόντος, αλλά κρυστάλλινο παρόν και φλογισμένο μέλλον, βγήκαν καταζητούμενοι και άνθρωποι που δεν είχαν ιδέα σε τι και ποιούς βοηθούσαν ή, ακόμα, δεν είχαν την παραμικρή σχέση, μπήκαν φυλακή. Η ευθύνη βαραίνει κυρίως εμάς” παραδέχονται οι τρομοκράτες.
Στις δηλώσεις της ΕΛΑΣ, είχε γίνει αναφορά στο “σχέδιο απόλυσης” του άλλοτε “Μανώλη, της 17Ν”. Με το χαρακτηρισμό “Η “απόλυση”, ο Νετσάγιεφ και η αλληλογραφία” τα κατάδικα μέλη της οργάνωσης, στην πάγια τακτική της στοχοποίησης των δημοσιογράφων, αναφέρουν “Οι δημοσιογράφοι, σε συνεργασία με την αστυνομία, έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα: κατέσφαξαν την αλήθεια στο βωμό του ψέματος. Μίλησαν για “τσιμεντώματα”, για “μακελειό”, για “αρχηγικές εντολές”, για “πρόκληση δεκάδων ανυποψίαστων θυμάτων”, ενώ έφτασαν στο σημείο να προσπαθούν να αποπολιτικοποιήσουν τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, λέγοντας πως αναθέταμε την εκπλήρωση των ενεργειών μας σε ποινικούς. Παράλληλα, η λεηλασία της αλήθειας συνεχίστηκε με την επιλεκτική αναφορά σε αποσπάσματα της προσωπικής μας αλληλογραφίας. Όταν το προσωπικό γίνεται δημόσιο, τότε το σκοτάδι των μυστικών που φυλάμε παραμορφώνεται από το φως ενός προβολέα ανάκρισης που διαστρεβλώνει τα πάντα. Όποιος νιώθει τόσο “καθαρός” ώστε να μην έχει πρόβλημα που θα βγει το προσωπικό του ημερολόγιο στις τηλεοράσεις, οι σκέψεις, τα μυστικά του, οι κακίες, οι εντάσεις του, η τσαντίλα του, ο θυμός του στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τότε ήδη έχει πεθάνει από πλήξη” υποστηρίζουν εσκεμμένα οι τρομοκράτες.

Για τις “βομβιστικές “αστοχίες” αναφέρονται “σε δεσμούς εμπιστοσύνης” και όχι σε πρακτικές “Αστοχία ήταν η επιλογή που κάναμε να “διαγράψουμε” την ιστορία και όχι το γεγονός ότι δεν έσκασαν κάποιες βόμβες. Οι σύντροφοι δεν κρίνονται από τις επιχειρησιακές δυνατότητες και ικανότητες που έχουν, αλλά απ’ τις σχέσεις και τη φιλία που τους ενώνει. Εκεί υπήρξε αστοχία υλικού και όχι στο αν έσκασε ο πυροκροτητής ή αν δούλεψε το ρολόι. Εκατό βόμβες να σκάσουν και χίλια πιστόλια να βρουν το στόχο τους, όταν δεν υπάρχει συντροφικότητα, σεβασμός, εκτίμηση και αξιοπρέπεια, η αστοχία παραμένει. Το πραγματικό βραχυκύκλωμα συμβαίνει όταν η συντροφικότητα συναντάει την παράνοια. Αλλά, αφού μιλάμε για αυτοκριτική και όχι για τρίτους, το γεγονός ότι βρισκόμαστε φυλακή, σημαίνει ότι σε κάποια… στροφή του δρόμου, κάναμε κι εμείς το δικό μας επιχειρησιακό λάθος. Άρα, ο αναμάρτητος (και όχι ο αδρανής) πρώτος τον λίθον βαλέτω”..
“Αν θέλαμε να είμαστε ηγέτες, θα διαλέγαμε άλλο δρόμο, πιο ασφαλή και πιο σίγουρο, και όχι το αναρχικό αντάρτικο πόλης. Είμαστε μια κοινότητα συντρόφων και φίλων, χωρίς αρχηγούς και υποτακτικούς. Είμαστε αρχηγοί μονάχα του εαυτού μας. Προφανώς δεν είμαστε ίδιοι. Ο καθένας μας έχει τις δικές του ικανότητες, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, αλλά διαφορετικές. Όμως όλοι δίνουμε τα πάντα για τη Συνωμοσία που σχεδιάσαμε και ποτέ δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουμε“.

Οι “σχέσεις με ποινικούς” .
Μέσα στη φυλακή μάθαμε ότι δεν υπάρχουν ταμπέλες για την οδοσήμανση ανθρώπων. Δεν οικειοποιούμαστε τη ρητορική των εισαγγελέων, ούτε τους χαρακτηρισμούς των δικογραφιών. Ο κάθε άνθρωπος κρίνεται απ’ τις πράξεις και τις επιλογές του. Γι’ αυτό απεχθανόμαστε τις σκονισμένες ιδεολογικές ταμπέλες που ταξινομούν αβίαστα τους ανθρώπους. (..) Είμαστε περήφανοι για τους φίλους μας που στάθηκαν δίπλα μας. Γιατι πολλοί είναι αυτοί που μιλάνε για την αναρχία, ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που μιλάνε για τον τρόπο με τον οποίο τη ζουν” σημειώνουν οι Πυρήνες κατάδικοι τρομοκράτες.
Στον τελικό “απολογισμό”, η οργάνωση, αναφέρει” η ιστορία δε γράφεται με τα “αν”… Σχεδιάσαμε και οργανώσαμε ένα σχέδιο το οποίο, ενώ επιχειρησιακά και υλικοτεχνικά ήταν εντυπωσιακό πέραν κάθε φαντασίας, το εσωτερικό του το κρατούσαμε με συρραπτικά και με απίστευτη υπομονή για να μη σπάσει το απόστημα. Η ματαίωση και τα αποτελέσματά της μας βύθισαν στο βούρκο που μόνοι μας θρέψαμε ένα χρόνο. Ίσως αυτό δεν είναι τυχαίο. Παίξαμε με τις αντιφάσεις μας και βρεθήκαμε να τις αντιμετωπίζουμε στο πολλαπλάσιο”.
“Σφίγγουμε ξανά τις γροθιές μας και ακονίζουμε τα μαχαίρια μας. Παραμένουμε πεισματάρηδες και αμετανόητοι. Και αν πέσουμε θα ξανασηκωθούμε, κι αν χάσαμε θα ξαναλογαριαστούμε, κι αν κλειδωθήκαμε θα βρούμε το αντικλείδι. Αυτοί είμαστε εμείς και αυτά είναι τα λάθη μας. Και ό,τι είπαμε ισχύει”, καταλήγει το κείμενο. Στο υποσέλιδο αναφορά συμπαράστασης στην καταζητούμενη Αγγελική Σπυροπούλου, με την αιχμή ότι τίποτε δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται” και αναφορά στη “σύμπραξη τρομοκρατών της ” FAI – IRF” καταλήγουν στην επιλογή του “ζην επικινδύνως”.

Νάντια Αλεξίου- NantiaReport