Με αφορμή την πρόσληψη 1500 Ειδικών Φρουρών στην Αστυνομία, απόψη γνώμης του προέδρου των Συνοριακών της ΕΛΑΣ.
“Με αφορμή την πρόσληψη 1500 ειδικών φρουρών στην Αστυνομία, τέθηκε το ζήτημα για ακόμη μια φορά, της υπεράσπισης από ορισμένους της διαδικασίας επιλογής των αστυνομικών μέσω Πανελληνίων Εξετάσεων.
Ένα θέμα που επιτέλους πρέπει να ανοίξει και η Ηγεσία να αξιολογήσει πόσο πρακτικό είναι αυτό αλλά και κατά πόσο η Αστυνομία παίρνει αυτούς που χρειάζεται. Ας μην έχουμε αυταπάτες και ας μην κρυβόμαστε. Οποιος εως τώρα πετυχαίνει στις πανελλήνιες εξετάσεις στην Αστυνομία, ότι και να γίνει, μετά την Αστυνομική Ακαδημία θα γίνει Αστυνομικός. Κανείς δεν κόβεται, κανείς δεν κρίνεται ανίκανος μεσα στη Σχολή. Άρα λοιπόν είναι αυτό το σύστημα ιδανικό και ικανό να διαμορφώσει σωστούς αστυνομικούς σε απόλυτο βαθμό και στο 100% των όσων εισέρχονται στις σχολές ;
Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί επίσης πως αριστούχοι μαθητές σήμερα επιλέγουν την εισαγωγή τους στην αστυνομία προκειμένου να εξασφαλίσουν επαγγελματική αποκατάσταση από την πρώτη ημέρα, θέτοντας τις βάσεις για την εισαγωγή στα ύψη. Παιδιά που θα πρέπει να γίνουν οι αυριανοί επιστήμονες στη χώρα τους και η πολιτεία να διασφαλίσει θέσεις εργασίας σε κάθε επιστημονικό πεδίο, οδηγούνται μέσα από την οικονομική κρίση στην «αναγκαστική» επιλογή των αστυνομικών σχολών. Όταν λοιπόν οι αριστούχοι γίνονται αστυνομικοί, επιστήμονες ποιοι θα γίνουν ;
Σε κάθε χώρα στην Ευρώπη, οι διαδικάσιες πρόσληψης στην Αστυνομία δεν έχουν καμία σχέση με το σύστημα αξιολογήσης και τον επαγγλματικό προσανατολισμό μετά την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχουν αξιοκρατικά και αδιάβλητα συστήματα επιλογής των νέων αστυνομικών . Η επιλογή τους δεν σημαίνει πως θα εξέλθουν όλοι από την εκπαίδευση ως ικανοί αστυνομικοί.
Προφανώς και κάτι πρέπει να αλλάξει. Προφανώς μια νέα διαδικασία θα πρέπει να είναι αδιάβλητη και αξιοκρατική. Η σημερινή όμως κατάσταση μέσα από δεδομένα και όχι υποθέσεις, κάπου νοσεί. Αυτό δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία των αστυνομικών δεν είναι άξιοι. Αλλά ας σκεφτουμε πως η επιλογή, κατά σχεδόν απόλυτη τίμη, ήταν απόρρεια της επαγγελματικής αποκατάστασης και όχι γιατί άρεσε σε ένα παιδί που τελείωνει το Λύκειο να γίνει αστυνομικός. Όταν μάλιστα αυτό το παίδί είναι αριστούχος.
Γνωρίζω πως μια τέτοια άποψη δεν θα αρέσει σε πολλούς φίλους και γνωστούς, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που θέτει σε σκεπτικισμό και την Ηγεσία μας και καλά κάνει. Ακούγονται και αυξάνονται οι προβληματισμοί του τρόπου εισαγωγής των αστυνομικών. Δεν μπορεί να είμαστε οι πιο πρωτοποριακοί σε όλοκληρη την Ευρώπη (!) να πηγάινουμε κόντρα σε όλα τα ευρωπαικά πρότυπα παραμένοντας σε μια άποψη, θεωρώντας δήθεν πως από μόνη της αυτή η διαδικασία αναβαθμίζει την Αστυνομία. Την Αστυνομία την αναβαθμίζουμε εμείς με την συμπεριφορά μας και τον τρόπο που επικοινωνούμε με τον κάθε πολίτη.
Προβληματίζει βέβαια όταν τις τελευταίες ημέρες σχεδόν ο καθένας μας αναφέρει, πως « δεν με νοιαζει εμένα πως θα προσληφθεί ο συνάδελφος. Από πανελλήνιες, από ΑΣΕΠ, Ειδικοί Φρουροί, Συνοριοφύλακες, η σφαίρα του κακοποιού δεν κάνει διακρίσεις». Εμένα με νοιάζει. Με νοιάζει πως θα προσληφθεί και με νοιάζει αν ο αριστούχος δεν θα γίνει επιστήμονας στη χώρα μου αφού επιλέγει να γίνει αστύφύλακας για να έχει το μηνιάτικό του. Αξίζει, δεν αξίζει. Του αρέσει δεν του αρέσει. Με νοιάζει να μπαίνουν παιδιά, που το θέλουν και το αγαπούν, που τολμούν και θέλουν να βρίσκονται στο δρόμο και όχι μετά τις Αστυνομικές Σχολές να αναζητούμε γραφεία και διοικητικές θέσεις. Ο αστυνομικός πρωτίστος για τον πολίτη είναι δρόμος, πεζοδρόμιο, περιπολία. Για αυτό και ο θεσμός των Ειδικών Φρουρών και των συνοριοφυλάκων είναι πετυχημένος. Γιατί όλοι βρίσκονται στο δρόμο. Γιατί γνωρίζουν πως προσλήφθηκαν για αυτό.
Αυτό που θα πρέπει να αναζητηθεί, είναι ένα αξιοκρτικό σύστημα, είτε λέγεται ΑΣΕΠ είτε όπως αλλιώς και θα επιλέγει τους καλύτερους και τους ικανότερους για αστυνομικούς. Που θα έχουν εκπληρώσει την στρατιωτική τους θητεία και θα έχουν τα απαιτούμενα προσόντα. Από την άλλη, η Πολιτεία οφείλει να κατευθύνει τους αριστούχους σε επιστημονικές και πολιτεχνικές σχολές δημιουργώντας θέσεις εργασίας και προοπτικές για ανάπτυξη.
Ας προβληματιστούμε σε όλα αυτά χωρίς ακρότητες και εμπάθειες με μοναδικό γνώμονα την αρτιοτέρη επιλογή κατάλληλων ανθρώπων για κάθε θέση. Ας πάψουμε να μονολογούμε χωρίς επιχειρήματα εμείς οι συνδικαλιστές πρώτα, πως οι Πανελλήνιες Εξετάσεις είναι ο μοναδικός τρόπος εισαγωγής των νέων αστυνομικών. Υπάρχουν και αλλοι με καλύτερες προοπτικές που οφείλει η Πολιτεία να αξιολογήσει και να αποφασίσει.”
Χαρέλας Παναγιώτης
Πρόεδρος ΠΟΣΥΦΥ