“Οι εορτασμοί είναι μια τελετουργική αναπαράσταση της καταστροφής του κέντρου της Αθήνας, είναι η μνήμη των καταστροφών”

Τον “προβληματισμό” του παραθέτει Αστυνόμος της ΕΛ.ΑΣ, με αφορμή την 6η Δεκέμβρη που από ορισμένους αποδίδεται ως “επέτειος” και διερωτάται για το “Αλήθεια τι πραγματικά γιορτάζουμε την 6η Δεκέμβρη από το 2008 και μετά”;

«Ποιο γεγονός θυμούνται ΟΛΟΙ κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου; Το στερεότυπο μας λέει ότι ΔΕΝ θέλουν να ξεχαστεί η δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου από έναν ΚΑΚΩΣ ευρισκόμενο ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ Αστυνομικό. Ο τρόπος του μνημόσυνου όμως άλλα μας λέει. Οι εορτασμοί είναι μια τελετουργική αναπαράσταση της καταστροφής του κέντρου της Αθήνας που ακολούθησε. Ευκαιρία να θυμηθούν τις ευτυχισμένες εκείνες ημέρες που έσπαγαν, έκαιγαν και λεηλατούσαν. Ευκαιρία να τα σπάσουν. Στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ αυτό που γιορτάζουν ΔΕΝ είναι η μνήμη του Αλέξανδρου ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ. Είναι η μνήμη των καταστροφών.
Απόδειξη ότι φέτος αισθάνονται στερημένοι όσο κι αν δηλώνουν ετοιμοπόλεμοι.
Ποιοι είναι αυτοί;
Είναι τα τότε παιδιά που σήμερα έγιναν νέοι και θέλουν να συμμετάσχουν στις τελετές ενηλικίωσής τους; Είναι κυρίως επαγγελματίες που γέρασαν ασκούμενοι στον Κοινωνικό Χουλιγκανισμό. ΑΣ ΜΗ ΓΕΛΙΟΜΑΣΤΕ.
Η 6η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ.
Το έργο κράτησε κοντά ένα μήνα κατά τη διάρκεια του οποίου ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ το Κράτος και η πόλη ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ στους κουκουλοφόρους. Ως και έλεγχο ταυτοτήτων έκαναν σε εισόδους του Μετρό. Χάρη σε μια ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ Κυβέρνηση που παρακολουθούσε ΑΦΩΝΗ το έργο η Αστυνομία απλώς προσπαθούσε να γλιτώσει από τις πέτρες και τις μολότοφ.
Ναι όντως ΠΡΕΠΕΙ να θυμόμαστε την 6η Δεκεμβρίου. Όμως να ΞΕΡΟΥΜΕ γιατί ΠΡΕΠΕΙ να τη θυμόμαστε. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ Η ΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ. Ο Αλέξανδρος ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ήταν ΑΤΥΧΟΣ. ΗΡΩΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΩΣ.
Ο Αστυνομικός που τον ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ τιμωρήθηκε. ΔΕΝ τιμωρήθηκαν όμως οι κουκουλοφόροι που ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ το κέντρο της Αθήνας.
Δώδεκα χρόνια μετά παραμένει έρημο και ρημαγμένο. Οιονεί ζωντανό, οιονεί κέντρο μιας οιονεί πόλης. Οι ήρωες των ημερών εκείνων είναι οι κουκουλοφόροι. Αυτοί προκάλεσαν το γεγονός το οποίο θυμόμαστε ακόμη και σήμερα ενώ η Πολιτεία γενναιόδωρη για να τους τιμήσει ΔΕΝ τόλμησε να βγάλει καν τις κουκούλες τους.
Αλήθεια ποιοι κατέστρεψαν την Αθήνα το 2008; Ποιοι κατέστρεψαν τόσες μικρές επιχειρήσεις; Ποιοι εκβίαζαν καταστηματάρχες να κρεμούν μαύρες σημαίες για να γλιτώσουν; Ποιοι βανδάλισαν τα Θέατρα; ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ. Και ΔΕΝ θα το μάθουμε ποτέ διότι εκτός των άλλων έχουμε συναινέσει στον αποπροσανατολισμό της συλλογικής μας μνήμης. Ήρωες που ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ να δείξουν το πρόσωπό τους και φοβούνται τις συνέπειες του “ηρωισμού” τους. Με τη ΣΥΝΕΝΟΧΗ του Κρατικού Μηχανισμού εγκαινίασαν τη μεγάλη επίθεση κατά των Μεσαίων Στρωμάτων που ολοκληρώθηκε με τη συντριβή τους επί Αριστερής Κυβερνήσεως. Η Δημοκρατία άντεξε όμως το τίμημα που κατέβαλε στον ανέξοδο ηρωισμό των κουκουλοφόρων ήταν μεγάλο όλα αυτά τα χρόνια», καταλήγει ο Αξιωματικός της ΕΛΑΣ, Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος.