Πίσω στο 1979, η αναδρομή στο χρόνο, για την ίδρυση της ομάδας “Z” της Άμεσης Δράσης, λίγο πριν την ενοποίηση της Ελληνικής Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων
Παραθέτει ο Λάμπρος Δημητρέλος, ανήμερα της ίδρυσης της θρυλικής ομάδας Ζ της Άμεσης Δράσης Αττικής, «Ήταν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι όταν ο γραμματέας σημείωνε με κόκκινο τον προσωπικό μου κωδικό Ζήτα, επάνω στην αίτηση που είχα κάνει. “Ζ-191”. Ο γραμματέας εκείνος δε ζει πια… Τοποθετήθηκα στη Γ’ Αλλαγή και η πρώτη μου βάρδια ήταν βραδινή, στην Ομόνοια. Θυμάμαι την αίσθηση οδηγώντας στην κάθοδο της Λ. Αλεξάνδρας, στην Πατησίων, στην Πειραιώς, στη Σοφοκλέους, στη Μενάνδρου, στη Γερανίου… Θυμάμαι τις φιγούρες, την ατμόσφαιρα. Κλέφτες, πρεζέμποροι, χρήστες, κάθε λογής παραβατικοί, πόρνες, πελάτες. Σκιές της μεγαλούπολης… Μια άλλη Αθήνα μέσα στην κανονική Αθήνα. Κι εμείς εκεί… Ως άλλο ιππικό, να προάγουμε το Καλό, να φυλάμε τις Θερμοπύλες. Νωρίτερα είχε προηγηθεί η συγκέντρωση στον 4ο όροφο του Α.Μ.Α. Ήμουν ο νεαρότερος όλων. Οι νέοι σηκωνόμασταν προσοχή κατά την είσοδο του Αλλαγάρχη και του βοηθού του στην αίθουσα. Ο βοηθός δε ζει πια… Εκείνο το πρωί είχα χρεωθεί την πρώτη μου υπηρεσιακή μοτοσικλέτα στο Γ’ υπόγειο του Α.Μ.Α. Το σύμπαν εκεί μύριζε λάστιχο, βενζίνη, λαδίλα, καυσαέριο κι ελληνικό καφέ. Χρεώθηκα ακόμη, ένα λευκό κράνος και μια μαύρη στολή κορντούρα. Η στολή του Ζητά είναι η πιο όμορφη στολή που φόρεσα ποτέ. Το σήμα της Ομάδας ασήκωτο στη μεριά της καρδιάς… Οι παλαιοί Ζητάδες με δίδαξαν πολλά, πάρα πολλά. Να είμαι Αστυνομικός, μα Άνθρωπος κυρίως. Με το ζευγάρι μου, τον Αντώνη, συνεργαστήκαμε έντονα. Ανδρωθήκαμε μαζί. Βοηθήσαμε, συλλάβαμε, καταδιώξαμε, παγώσαμε, ζεσταθήκαμε, φοβηθήκαμε, πέσαμε, σηκωθήκαμε, σηκώσαμε άλλους… Οδηγούσαμε χορεύοντας, συγχρονισμένοι σαν να ήμασταν δεμένοι μ’ ένα αόρατο νήμα. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα καντράν εκείνης της μοτοσικλέτας μου. Τους ασυρμάτους, τους φάρους, τις σειρήνες… Και το γραφείο Ζ; Ο ένας τοίχος μαυσωλείο, γεμάτος κάδρα Ζητάδων που έφυγαν εν ώρα υπηρεσίας κι ο απέναντι γεμάτος αποκόμματα εφημερίδων. Κατορθώματα… Η απόλυτη αντίθεση συναισθημάτων, μα και έμπνευση για εμένα. Όραμα, ρομαντισμός. Ατελείωτος ρομαντισμός… Η προετοιμασία ανθρώπου και μηχανής πριν από κάθε υπηρεσία αποτελούσε μια ιεροτελεστία. Με κυρίευε μια απύθμενη χαρά κι ανυπομονησία – χαμογελούσα. Όλοι χαμογελούσαμε πολύ. Μάλλον γιατί νιώθαμε και ήμασταν ξεχωριστοί… Όπως κι όλοι αυτοί με το Ζ στο στήθος πριν από εμάς, μα κι όλοι αυτοί μετά από εμάς. Σαν σήμερα, πριν από 44 χρόνια, συγκροτήθηκε μία από τις πιο πρωτοποριακές Υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. Το ημερολόγιο έγραφε 17/02/1979 όταν η Ομάδα Ζ της Άμεσης Δράσης Αττικής γινόταν πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που έμελλε να γράψει Ιστορία»...
Το αρχικό σήμα της Ομάδας Ζήτα ξεκίνησε από μια ιδέα του Αρχιφύλακα Κων/νου Καβαλινάκη, υλοποιήθηκε στο εργαστήριο με την επωνυμία “Taboo” στην οδό Μάγερ στο κέντρο των Αθηνών, όπου φιλοτεχνήθηκε από τον ιδιοκτήτη του Παναγιώτη Μπιτζιλέκη και τον Αστυφύλακα της ομάδας Ζήτα Βασίλειο Τσάτσο, στην τελική έκδοση του σήματος.