Δικαίωση για την οικογένεια του 11χρονου Μάριου Σουλούκου, ο οποίος δολοφονήθηκε από αδέσποτη βολίδα σε άσκοπα πυρά που ερίφθησαν στην περιοχή του Μενιδίου και τον έπληξαν στο κεφάλι, κατά τη διάρκεια σχολικής γιορτής, με καταβολή αποζημίωσης στην οικογένειά του
Το Τριμελές Διοικητικό Εφετείο με την απόφαση του , απέρριψε ομόφωνα την έφεση του Ελληνικού Δημοσίου και την άρνηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, να λήξει συμβιβαστικά την υπόθεση διατηρώντας την αρχική αποζημίωση των €490.000,00€ προς την οικογένεια του 11χρονου Μάριου Σουλούκου. Το Δικαστήριο με την απόφασή του, επιρρίπτει την απόλυτη ευθύνη στο Δημόσιο – για της Αστυνομίας- καθώς διαπιστώθηκε στο Μενίδι, παντελής απουσία του κράτους , από το 2013 και μετά, με συνέπεια την έξαρση της εγκληματικότητας στην περιοχή, την κατοχή όπλων και τους άσκοπους πυροβολισμούς , καθώς έκρινε ότι δεν είναι βάσιμοι οι ισχυρισμοί του Δημοσίου «ότι δεν συνέτρεχε καμία παρανομία του Δημοσίου» και ότι «σκοπός της αποζημίωσης είναι η ηθική παρηγοριά και όχι ο πλουτισμός του παθόντος».
Ο -τότε- 11χρονος μαθητής Δημοτικού, Μάριος Σουλούκος, δολοφονήθηκε από αδέσποτη βολίδα σε άσκοπα πυρά που ερίφθησαν στην περιοχή του Μενιδίου (08/06 20017) και τον έπληξαν στο κεφάλι, κατά τη διάρκεια σχολικής γιορτής, για τη λήξη του Σχολικού έτους στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών. Στο προαύλιο, ανάμεσα στους θεατές των εκδηλώσεων ήταν και η μητέρα του, Διονυσία Σουλούκου, δασκάλα στο ίδιο Σχολείο. Αρχικά όλοι διέκριναν το μικρό μαθητή να καταρρέει, ωστόσο την επόμενη ημέρα από την ιατροδικαστική έκθεση διαπιστώθηκε ότι ο θάνατός του, ήταν συνέπεια τραύματος που προκάλεσε αδέσποτη βολίδα όπλου. Ο δολοφόνος του μικρού μαθητή δεν εντοπίσθηκε αν και ακολούθησαν επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ στους καταυλισμούς και τα σπίτια Ρομά της περιοχής, που είχαν γλέντι σε εξέλιξη το προηγούμενο απόγευμα.
Σύμφωνα με την απόφαση [Α1465/2020] του 25ου Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, είχε επιδικάσει συνολικά χρηματική ικανοποίηση €490.000,00 (130.000,00 σε κάθε ένα από τους γονείς, 80.000,00 στην αδερφή, 50.000 σε κάθε ένα από δύο γιαγιάδες και ένα παππού), αναγνωρίζοντας συγκεκριμένα ότι: «[…] α) ο ως άνω Δήμος βρίσκεται αντιμέτωπος, τουλάχιστον από το έτος 2013 (χρόνος εκπόνησης του πρώτου επιχειρησιακού σχεδίου), με μια πιθανολογούμενη έξαρση της εγκληματικότητας, ειδικότερη έκφανση της οποίας αποτελεί το ευρέων διαστάσεων φαινόμενο της παράνομης κατοχής και χρήσης όπλων, η ιδιαίτερη επικινδυνότητα του οποίου είχε, ήδη, αναφανεί κατά το χρόνο που έλαβε χώρα το ένδικο συμβάν, από τα περιστατικά τραυματισμού από άσκοπους πυροβολισμούς που είχε καταγράψει η Ελληνική Αστυνομία, β) παρά την ανθεκτικότητα που εμφάνιζε η έξαρση αυτή της εγκληματικότητας απέναντι στα ληφθέντα από την αστυνομία μέτρα αντιμετώπισης της μέχρι και το ένδικο συμβάν, τα μέτρα αυτά έβαιναν διαρκώς μειούμενα, και πάντως δεν ενισχύονταν, χωρίς να προκύπτει ότι ο περιορισμός αυτός των μέτρων αστυνόμευσης εδραζόταν σε συγκεκριμένες αξιολογήσεις και στη διαπίστωση κάποιας ορισμένης κάμψης του φαινομένου, γ) το εναγόμενο παρανόμως παρέλειψε να λάβει δια των αστυνομικών οργάνων του τα προσήκοντα μέτρα προστασίας της σχολικής εκδήλωσης της 7.6.2017, συνιστάμενα συγκεκριμένα στην εγκαθίδρυση, διακριτικού έστω, μηχανισμού επιτήρησης των σχολείων της επίμαχης περιοχής, ιδίως κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων ως η επίμαχη.
Η παράλειψη αυτή συνδέεται αιτιωδώς με το ένδικο συμβάν, καθότι ένας τέτοιος μηχανισμός, συνιστάμενος, κατά βάση, στη διακριτική έστω παρουσία αστυνομικού οργάνου, θα ήταν ικανός και πρόσφορος, κατά τα δεδομένα της κοινής πείρας και τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, να αποθαρρύνει την εκδήλωση εγκληματικών ενεργειών, μεταξύ των οποίων και την παράνομη και άσκοπη χρήση όπλων, πλησίον των σχολείων της επίμαχης περιοχής , και επομένως να αποτρέψει το ένδικο τραγικό συμβάν. Το ένδικο περιστατικό αποτέλεσε το επισφράγισμα μιας μακρόχρονης περιόδου έξαρσης της εγκληματικότητας στην επίμαχη περιοχή».