Η θανάτωση του θηλυκού μαύρου Λαμπραντορ που άκουγε στο όνομα Diamond, από φόλα, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και όχι μόνο μεταξύ των φιλόζωων, καθώς ο συγκεκριμένος σκύλος ήταν εκπεδευμένος οδηγός για τον εκ γεννετής τυφλό Τάκη Κόλια.
Η Ιωάννα Μαρία Γκέρτσου, ιδρυτικό μέλος της Σχολής Σκύλων-Οδηγών «Λάρα», μετά την πρώτη ενημέρωσητα ξημερώματα της Δευτέρας (23/01) για τη θανάτωση της Diamond με φόλα, αναφέρει,
“Πέρασε μια ημέρα και προσπαθούμε να συνέλθουμε από τη ψυχρολουσία.. πως έγινε; Ήταν άνθρωποι που μισούσαν τ’αδέσποτα; Ήταν επίδοξοι ληστές που θέλησαν να δηλητηριάσουν τους σκύλους του σπιτιού για να το διαρρήξουν; Ενοχλούσαν κάποιους, η Diamond, ο σκύλος – οδηγός τυφλών – ένα από τα αστέρια της Σχολής “Λάρα” και η Φαίδρα, το ημίαιμο στρουμπουλό Λαμπραντοράκι που κάποιος, κάποτε πέταξε στο δρόμο μα ζούσε πλέον στη θαλπωρή μιας οικογένειας;
Επειδή είμαι σίγουρη πως αναρωτήθηκαν πολλοί “καλοθελητές”, οι σκύλοι – οδηγοί τυφλών και οι σκύλοι γενικότερα δεν εκπαιδεύονται να μην τρώνε φαγητό από κάτω, όταν τρέχουν ελεύθεροι. Αυτό, συνεπάγεται έναν φοβισμένο σκύλο που θα βλέπει τη λιχουδιά και θα την αποφεύγουν διότι θα τους θυμίζει το ρεύμα ή το ξύλο…
εμείς όμως, δε θελουμε φοβισμένους σκυλους. Θελουμε σκυλους να νιώθουν ασφάλεια κι εμπιστοσύνη. Σκυλους που είναι ικανοί να επεξεργάζονται δεκάδες πληροφορίες, μέσα σε μια στιγμή, όπως: κόρνες, μηχανάκια που καβαλούν το πεζοδρόμιο, κομπρεσέρ, πασης φυσεως εμπόδια και το υπνωτισμένο πλήθος. Θελουμε σκυλους που να θυμούνται διαδρομές, που να γνωρίζουν πως ο ανθρωπός τους δεν έχει όραση και να κρίνουν, πότε μια εντολή είναι σωστή και πότε όχι. Που να βλέπουν το παράνομα παρκαρισμένο όχημα στην απέναντι πλευρά του δρόμου και να χαράσσουν πορείες, χωρίς ο άνθρωπός τους, να το αγγίξει με το λευκό του μπαστούνι για να το δει. Θελουμε σκυλους που να συμπεριφέρονται σα να ήταν τα μάτια του ανθρώπού τους, αθόρυβα, ήρεμα, υπομονετικά, προσαρμοστικά και πάντα έχοντας το βλέμμα προς τα πάνω’ μια ιδιότητα που μέχρι πρότινος, μόνο στους ανθρώπους είχε αποδοθεί.
Θα μου πείτε και πως δεν τρώνε από κάτω, όταν ασκούν το καθήκον τους; Δεν τρώνε από κάτω διότι περιμένουν την τροφή σαν ανταμοιβή, πάντα από τον άνθρωπό τους. Κι ένας εκπαιδευτής σκύλων – οδηγών ή ένας χειριστής με απώλεια όρασης θα ταίσει δεκάδες φορές τον σκυλο – οδηγό, καθημερινά για τα δεκάδες φανταστικά πράγματα που θα καταφέρει, ξανά και ξανά…
Όταν ξεκινήσαμε τη Σχολή Σκύλων – Οδηγών “Λάρα”, κανείς τυφλός ή βλέποντας δεν πίστευε πως θα υπάρξουν σκύλοι – οδηγοί στην Ελλάδα. “Έχει αδέσποτα”, έλεγαν. “Έχει ζέστη” έλεγαν. “Έχει πολλά εμπόδια στους δρόμους” έλεγαν. “Οι τυφλοί είναι απαίδευτοι” έλεγαν… “Δεν θα επιτραπει ποτέ, πουθενά η είσοδος στους σκυλους – οδηγούς”, έλεγαν…
Εμείς όμως τα καταφέραμε: θεσπίσαμε νομοθεσία, τα βάλαμε με το σύστημα ξεμπροστιάζωντας επιχειρηματίες και συνδικαλιστές που επέδειξαν ρατσιστική συμπεριφορά απεναντι στους σκυλους – οδηγούς’ – εδώ να αναφέρω το γεγονος, πως ενώ έχει ασκηθεί αγωγή, ενάντια στον οδηγό λεωφορείου που τον Μάιο κάλεσε την αστυνομία για να διώξει τη Μέη από το όχημα, η Ε.Λ.Α.Σ δε με κάλεσε ποτέ να καταθέσω σαν μάρτυρα κατηγορίας ως ώφειλε.
Εκπαιδευσαμε σκυλους κι ανθρώπους να κινούνται σαν “ένα” με ταχύτητα κι ασφάλεια, αλλάζοντας ολόκληρη την κοσμοθεωρία ανθρώπων που είχαν γεννηθεί χωρίς όραση. Κάναμε τα media να δώσουν σημασία στους ανθρωπους με απώλεια όρασης, παλέψαμε για την παραγωγικότητα και την ένταξη των ανθρώπων με απώλεια όρασης στην κοινωνία, υποστηρίζοντας μια εξω-ιδρυματική πολιτική, η οποία μέχρι σήμερα δεν προωθείται από το κράτος. Μάθαμε στο γενικό πληθυσμό πως οι σκύλοι δεν αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, βάζοντας σκυλους – οδηγούς μέσα σε σχολεία, νοσοκομεία, εστιατόρια, ακόμα και σε Μ.Ε.Θ. Τους δείξαμε τι είναι ικανός να κάνει ένας σκύλος, όταν αυτός εκπαιδεύεται και φροντίζεται σωστά.
Εκπαιδευσαμε ανθρώπους στο εξωτερικό για να γίνουν εκπαιδευτές κινητικότητα με σκυλο – οδηγό, σταθμίσαμε τεστ για τους υποψήφιους χειριστές, βρήκαμε τις κατάλληλες εκτροφές σκύλων που μπορούν να φέρουν εις πέρας το ιερο καθήκον της καθοδήγησης ενός ανθρώπου που δε βλέπει, σκαρφιστηκαμε τον κατάλληλο εξοπλισμό. Βάζουμε χρήματα από το βιος μας, από ιδιωτικές χορηγίες, από προσφορές σε είδος για να “ελαφρύνουμε τον προϋπολογισμό”, από κουμπαράδες..
Πριν μερικά χρόνια είπαμε: “τα καταφέραμε!”. Μέχρι χθες λέγαμε: “τα καταφέρνουμε παρά την κρίση”. Σήμερα λέω πως δεν καταφέραμε τίποτα, παρά μια τρύπα στο νερό αφού ζούμε σε ένα κρατος ασυδοσιας, οπου δεν ελέγχεται τίποτα και ουδεις δεν μας προστατεύει ενώ κάνουμε και τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνει, αυτό.
Εγώ προσωπικά, υποσχέθηκα σε έναν άνθρωπο πως αν συνεργαστεί με έναν σκυλο – οδηγό που με αγάπη Εκπαιδευσαμε κι επιλέξαμε γι αυτόν θα αλλάξει η ζωή του προς το καλύτερο. Δεν του είπα όμως, πως υπάρχει το ενδεχόμενο να τον κλάψει από φόλα. Απ’ όλα τα προβλήματα που μου είχαν εκθέσει οι καρεκλοκένταυροι τριπλοσάγονοι των συλλόγων και των συνδικάτων, όταν ξεκινούσαμε τη Σχολή “Λάρα”, αυτό το συγκεκριμένο, μου φάνταζε αδιανόητο. Μέχρι χθες…
Κλείνω με ένα ποίημα για τη φιλία που διάβασα στον τοίχο μιας καλής μου δασκάλας, μάλλον της ιδίας. Αυτή τη φιλία ζω κι εγώ με τη Λάρα και τη Μέη. Αυτή, είδα χθες ασβέστη, όταν μπαίνοντας στο κτηνιατρείο, αντίκρυσα τη Diamond νεκρή επάνω στο τραπέζι και τον Τάκη να κλαίει από πάνω της… Έναν Τάκη που μεθαύριο θα πάει στη δουλειά του στην άλλη άκρη της πόλης με το λευκό μπαστούνι, όπως εκανε για 18 χρόνια, πριν έρθει στη ζωή του, η Diamond….
Lunapiena: Ένας Φίλος είναι..
“Ένας φίλος είναι….
Τ`ά σ τ ρ ο.. που τη στράτα σου ακολουθεί
στην ατέλειωτη χειμωνιάτικη νύχτα
της ελπίδας χ α μ ό γ ε λ ο.. στο λυκόφως.
Ένα ζεστό β λ έ μ μ α..
στο δρόμο της μοναξιάς σου.
Μία ανοιχτή α γ κ α λ ι ά..
όταν ο πόνος σε πλησιάζει,
Ένα χ ά δ ι..
που θωπεύει τρυφερά τις πληγές σου.
Εκείνο το χ έ ρ ι..
που σε κρατά στο παραπάτημα,
Ο πιο σ ο β α ρ ό ς.. δάσκαλος της λογικής..
Ένα λ ι μ ά ν ι…
που σε δέχεται να ξαποστάσεις..
Ένας Φ ά ρ ο ς..
σταθερός και πάντα αναμμένος,
για να σε προστατεύει απ`τις κρυφές παγίδες.
Σαν την σ κ ί α σου..
δεν σε αφήνει μόνο ποτέ.
Σιωπηλά φ ρ ο ν τ ί ζ ε ι… τις αρετές σου
Χαμόγελο ευτυχίας είναι.. κάθε σου χαρά,
Και κάθε σου δάκρυ..
σκουπίζει με συμπόνια.
Σαν άγγελος προστάτης..
στέκεται αθόρυβα δίπλα σου
Έτοιμος να προλάβει το στραβοπάτημά σου.
Ένας φίλος είναι…
η καλύτερη της Ζωής επιλογή.”
Lunapiena (Vasso Hantzara)
_____________
* Photo: “Takis Kolias & Diamond, having fun”. Taken on April 2016, by: Αναστασια Ταν.