“Η αστυνομική βία και άλλοι επικίνδυνοι δράκοι”

Με αφορμή τις καταγγελίες σε βάρος των Αστυνομικών, κείμενο γνώμης συνδικαλιστή του ΕΚΑ Θεσσαλονίκης*

«Παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό διάφορους να επιδίδονται σε ένα κρεσέντο «καταγγελιών» για αστυνομικές αυθαιρεσίες, αστυνομική βία και άλλα τέτοια βαρύγδουπα που τραβάνε την προσοχή και αυξάνουν τα «κλικ». Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.
Αρχικά η «καταγγελία» του συνθέτη Δήμου Μούτση, ο οποίος έχοντας στο μυαλό του φαντάσματα άλλων εποχών ονειρεύτηκε κραυγές και βασανιστήρια από το Α. Τ. Εξαρχείων από προσαχθέντες – υποτίθεται –  της πορείας στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ισχυρισμοί που αμέσως διαψεύστηκαν πανηγυρικά καθώς ουδέποτε προσαχθέντες οδηγήθηκαν εκεί.
Κατόπιν είχαμε την «καταγγελία» ενός νεαρού στα Εξάρχεια, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε ότι μία διμοιρία επί σχεδόν μισή ώρα τον παρενοχλούσε σεξουαλικά βγάζοντάς του το παντελόνι σε δημόσιο χώρο και κάνοντας απρεπή και σεξιστικά σχόλια. Ωστόσο, όταν ήρθε η ώρα να κάνει την «καταγγελία» του επώνυμα και όπως νόμιμα προβλέπεται, ανέκρουσε πρύμναν όταν επικοινώνησε μαζί του η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας. Απορίας άξιο είναι, δε, πώς ενώ ήταν ένα επεισόδιο που – κατά τους ισχυρισμούς του – διήρκεσε περίπου μισή ώρα δεν δημοσιεύτηκε βίντεο ούτε δέκα δευτερολέπτων από αυτό.
Έπειτα είχαμε τις φωτογραφίες από τους συλληφθέντες των επεισοδίων μετά την πορεία στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου όπου κάποιοι απομόνωσαν στιγμιαία κλικ στα οποία έχουν βγει οι μπλούζες των συλληφθέντων, απόρροια της αντίστασής τους και της προσπάθειάς τους να αποφύγουν τη σύλληψη, παραλείποντας εντέχνως να παραθέσουν τα σχετικά βίντεο όπου φαίνεται το πώς βγήκαν τα ρούχα τους. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες μάλιστα έγιναν και «παντιέρα» σε πολιτικές αντιπαραθέσεις κι εμφανίζονταν στις ενημερωτικές εκπομπές για αρκετές ημέρες.
Τέλος, η πρόσφατη επιχείρηση εκκένωσης των καταλήψεων στο Κουκάκι όπου ούτε λίγο ούτε πολύ αρχικά παρουσιάστηκε πως οι αστυνομικοί συνέλαβαν κατοίκους από παρακείμενη οικία, στην οποία μάλιστα υποτίθεται πως μπήκαν αυθαίρετα και χωρίς εισαγγελική εντολή καίτοι ο εισαγγελέας ήταν παρών στο σημείο. Στην πορεία βέβαια αποκαλύφθηκε και ποιοι ήταν οι «απλοί κάτοικοι» και τι έκαναν και ποιος ήταν ο ρόλος τους σχετικά με την κατάληψη.
Κι όμως πριν λίγες μέρες από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα αστυνομικούς και ίσως και περαστικούς ή μαθητές σχολείων από βόμβα που τοποθετήθηκε στο Α.Τ. Ζωγράφου η οποία από τύχη δεν εξερράγη. Αλλά η λάσπη συνεχίζει να πετιέται, οι αστυνομικοί στοχοποιούνται συλλήβδην και η οποιαδήποτε «καταγγελία» υιοθετείται και προβάλλεται αμέσως και άκριτα χωρίς να αναγνωρίζεται στους αστυνομικούς το βασικότερο δικαίωμα του νομικού μας πολιτισμού, το οποίο δεν είναι άλλο από το τεκμήριο της αθωότητας.
Κανείς δεν υποστηρίζει ότι όλα είναι καλώς καμωμένα. Αλλά η Ελληνική Αστυνομία ως κρατικό όργανο έχει το δικαίωμα της χρήσης βίας (που πρέπει να ασκείται σύμφωνα με τις αρχές της νομιμότητας, αναγκαιότητας και αναλογικότητας) προκειμένου να αποκαθιστά την τάξη και να προστατεύει τους πολλούς νομοταγείς από τους λίγους παράνομους. Το κράτος έχει άλλωστε τους μηχανισμούς για να ελέγχει περιπτώσεις αυθαιρεσιών και έχει προβλέψει διαδικασίες για να γίνονται σχετικές καταγγελίες. Ευχής έργον θα ήταν η πραγματικότητα να έμοιαζε με το παιχνίδι κλέφτες και αστυνόμοι που παίζαμε μικροί, όπου ο κλέφτης έβγαινε από το παιχνίδι με το άγγιγμα του αστυνόμου, αλλά η πραγματικότητα δυστυχώς διαφέρει πολύ. Στην πραγματικότητα οι «κλέφτες» επιτίθενται στους αστυνομικούς, αντιστέκονται και μετέρχονται βία για να γλιτώσουν. Υπό αυτές τις συνθήκες υπάρχουν πιθανόν και λίγοι που παρεκτρέπονται. Ωστόσο, αυτό απέχει πολύ από το να υιοθετούνται «καταγγελίες» που γίνονται ανώνυμα στο διαδίκτυο και όχι στα προβλεπόμενα όργανα και ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζουν τους αστυνομικούς ως ψυχικά διαταραγμένα άτομα, με απάνθρωπη συμπεριφορά από βίτσιο. Τους ίδιους αστυνομικούς στους οποίους προστρέχουν όλοι όταν έχουν πρόβλημα ή κινδυνεύουν και τους ίδιους αστυνομικούς για τους οποίους τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχε ούτε μία σχετική «καταγγελία» αλλά αυτές ήρθαν μαζεμένες τον τελευταίο καιρό. Όσο κι αν απογοητευτούν, λοιπόν, κάποιοι, το παραμύθι αυτό δεν έχει δράκο, κινδυνεύουμε όμως να έχει κλάματα».

* του ΠΑΡΔΑΛΗ Δημήτρη, Αστυνομικός, Μέλος ΕΚΑ Θεσσαλονίκης