Τα εγκλήματα
Όπως ανέφερα στην εισαγωγή αυτού του άρθρου, οι Δαγλής και Βακρινός είναι οι πρώτοι έλληνες serial killers. Τυπικά πρώτος θεωρείται ο Δαγλής, καθώς διέπραξε τον πρώτο του φόνο λίγους μήνες πριν τον διπλό του Βακρινού. Όταν συνελλήφθη ο Βακρινός, τον Απρίλιο του 1997, ήταν καταζητούμενος για δύο δολοφονίες, εκ των οποίων η μία διπλή. Κατά την ανάκριση ομολόγησε άλλους τρεις φόνους, τους οποίους η αστυνομία αγνοούσε. Καθώς την πρώτη του δολοφονία την είχε διαπράξει μια δεκαετία πριν την σύλληψή του, μπορούμε ασφαλώς να πούμε ότι πρόκειται για τον πρώτο έλληνα σειριακό δολοφόνο. Ας δούμε τα εγκλήματα του Δημήτρη Βακρινού με χρονολογική σειρά, όπως προέκυψαν από την ομολογία του και την αστυνομική έρευνα.
Πρώτο θύμα: ο συγκάτοικος του Βακρινού, Παναγιώτης Γαγλίας, γνωστός και ως «πεταλούδας» στον υπόκοσμο, το 1987. Δολοφονήθηκε στον ύπνο του, στο σπίτι τους στην Πετρούπολη. Μετά τον φόνο ο Βακρινός τύλιξε το πτώμα με νάυλον σακούλες και το ξεφορτώθηκε σε ερημική περιοχή της Αργολίδας, λίγο έξω από το Άργος. Ο Βακρινός είπε στους αστυνομικούς ότι ήθελε να εκδικηθεί τον συγκάτοικό του γιατί του είχε κλέψει μια καραμπίνα.
Δεύτερο θύμα: η 25χρονη Αναστασία Σιμιτζή, το 1993. Επιβιβάστηκε στο ταξί του Βακρινού, στην Αγία Βαρβάρα, σε κατάσταση μέθης. Φλερτάρει με τον Βακρινό και πηγαίνουν μαζί σε διάφορα μπαρ. Στη συνέχεια την οδηγεί στον Σκαραμαγκά, στο ξενοδοχείο «Γλάρο», προκειμένου να τελειώσουν ερωτικά την βραδυά τους. Η Σιμιτζή αρνείται και- όπως ισχυρίζεται ο Βακρινός- τον προσβάλει, αποκαλώντας τον «κοντό». Έξαλλος, την περιλούζει με πετρέλαιο και την καίει ζωντανή.
Τρίτο θύμα: ο, επίσης ταξιτζής, Θεόδωρος Ανδρεάδης, το πτώμα του οποίου βρέθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας, τον Ιανουάριο του 1994. Ο Βακρινός δήλωσε στους αστυνομικούς ότι τον σκότωσε γιατί «δεν τον άφησε να πάρει πελάτη από την πιάτσα των ταξί στην Ελευσίνα, επειδή ήταν αθηναίος ταξιτζής»!
Τέταρτο και πέμπτο θύμα: οι αδελφοί Κώστας και Αντώνης Σπυρόπουλος, στο Μενίδι, στις 21 Δεκεμβρίου του 1995. Τους δολοφόνησε σ’ ένα βενζινάδιο επί της Λεωφόρου Καραμανλή με ένα 45άρι πιστόλι, λόγω οικονομικών διαφορών. Ο Βακρινός είχε πάει να κλέψει με αντικλείδι το αυτοκίνητο που είχε πουλήσει ο ίδιος στους Σπυρόπουλους λίγους μήνες νωρίτερα. Η αρχική συμφωνία ήταν για 700.000 δρχ., αλλά τα δύο αδέλφια του έδωσαν τελικά 600.000. Ο Βακρινός θεώρησε ότι τον κορόϊδεψαν κι αποφάσισε να κλέψει το αυτοκίνητό του. Οι Σπυρόπουλοι τον αντιλήφθηκαν και άρχισαν να τον καταδιώκουν με το δικό τους. Ο Βακρινός έμεινε από βενζίνη και αναγκάστηκε να σταματήσει σε ένα βενζινάδικο, όπου τον ακολούθησαν και τα αδέλφια. Προσπάθησαν να τον ακινητοποιήσουν χωρίς να γνωρίζουν ότι οπλοφορούσε. Ο Βακρινός άνοιξε πυρ. Αφού άδειασε το όπλο του πάνω τους, επέστρεψε στο αυτοκίνητό του. Πήρε ένα δεύτερο όπλο, έδωσε και στους δύο την «χαριστική βολή» και τράπηκε σε φυγή.
Έκτο θύμα: ο Σεραφείμ Αγιαννίδης, στις 30 Μαΐου του 1996, στο Περιστέρι. Σύμφωνα με τον Βακρινό, το θύμα «του χάλασε το προξενιό με μια κοπέλα που ήταν ερωτευμένος και γι’ αυτό έπρεπε να πεθάνει». Πήγε στο σπίτι του Αγιαννίδη, στην οδό Θησέως 206, φορώντας μια μαύρη κουκούλα, και χτύπησε το κουδούνι. Η μητέρα του θύματος, καθώς το ίδιο απουσίαζε, πηγαίνοντας ν’ ανοίξει την πόρτα, είδε τον κουκουλοφόρο Βακρινό από το «ματάκι» και ειδοποίησε την αστυνομία. Ο Βακρινός κρύφτηκε στην αποθήκη του ισογείου, περίμενε μέχρι να επιστρέψει ο Αγιαννίδης και τον πυροβόλησε θανάσιμα. Στη συνέχεια άνοιξε πυρ κατά των αστυνομικών, που ήδη είχαν ανταποκριθεί στην κλήση. Τραυμάτισε σοβαρά τον πατέρα του θύματος και τον αστυνομικό Χρήστο Γεωργαντόπουλο. Για τους αστυνομικούς, πλέον, η σύλληψή του ήταν «υπόθεση τιμής».
Στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τον αστυνομικό κλοιό, μετά την δολοφονία του Αγιαννίδη, και κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής του, έχασε το όπλο του κι αυτό τον έκανε να αναστείλει από τότε την εγκληματική του δράση, μέχρι να προμηθευτεί νέα όπλα.
Η σύλληψη, η ομολογία και το τέλος
Η δολοφονία των Σπυρόπουλων υπήρξε η αρχή του τέλους για τον Βακρινό. Το όνομά του είχε ήδη καταγραφεί από τους αστυνομικούς κατά την διάρκεια της έρευνας για την ανακάλυψη του δολοφόνου. Οι αστυνομικοί σκέφτηκαν ότι αντικλείδι για το κλεμμένο αυτοκίνητο θα μπορούσε να έχει μόνο ο αρχικός ιδιοκτήτης του, δηλαδή ο Βακρινός, και τον αναζητούσαν παντού, χωρίς να καταφέρνουν να τον εντοπίσουν. Μετά την δολοφονία του Αγιαννίδη, μια γειτόνισσα του θύματος κατέθεσε ότι ο δράστης διέφυγε με ένα ταξί. Η αστυνομία εξέτασε ενδελεχώς όλους τους οδηγούς στις πιάτσες, ρωτώντας τους αν την συγκεκριμένη ημέρα και ώρα είχαν πάρει έναν κοντό και λεπτοκαμωμένο πελάτη. Οι έρευνες δεν απέδωσαν κάτι, μέχρι τη στιγμή που ένας αξιωματικός σκέφτηκε ότι ο ύποπτος θα μπορούσε να είναι οδηγός και όχι πελάτης. Από εκεί και μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Ο Δημήτρης Βακρινός συνελήφθη τον Απρίλιο του 1997. Η Αστυνομία συνέλαβε επίσης τον υπάλληλο του ΟΤΕ Χανίων Ιωάννη Φραντζεσκάκη, από τον οποίο είχε αγοράσει τα δύο όπλα και τις σφαίρες. Ο ίδιος επρόκειτο να του στείλει ένα καινούριο όπλο, χωρίς βέβαια να γνωρίζει σε ποιον άνθρωπο το έστελνε.
«Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που συναντώ έναν τέτοιο εγκληματία», θα εξομολογηθεί κάποια στιγμή ο διευθυντής της Ασφάλειας Αττικής Ι. Παπαδάκης. «Δεν χρειάστηκε πολύς κόπος για να ομολογήσει τα πάντα. Λες και ένιωθε… ήρωας. Ψύχραιμος, χωρίς ίχνος μεταμέλειας, με ευστοχία περιέγραψε τα εγκλήματά του. Όλα είχαν έναν κοινό παρονομαστή: ήταν καλά οργανωμένα, διεπράχθησαν δι’ ασήμαντον αφορμήν και χωρίς εμφανή κίνητρα». Ο ίδιος ο Βακρινός είπε στην ανάκριση: «Με θεωρούσαν άνθρωπο της καρπαζιάς, έτσι με αντιμετώπιζαν. Με το όπλο αισθανόμουν θεός, την ώρα της δολοφονίας… ψήλωνα». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αστυνομικών και ψυχολόγων, ο Βακρινός χαρακτηρίσθηκε σαν serial killer, με σαφές όμως ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο, το οποίο ανάγεται κύρια στην παιδική του ηλικία και σχετίζεται με σεξουαλική καταπίεση, μειωμένη αυτοεκτίμηση και γενική συμπλεγματική συμπεριφορά.
Γράφει ο Σταμάτης Π. Γκιλφέσης, στην εισήγησή του στο Σεμινάριο «ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ: Ο πρώτος Έλληνας serial killer (Δημήτρης Βακρινός)»: «Κάθε έγκλημα έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Στην περίπτωση του Δημήτρη Βακρινού του αποκαλούμενου ως πρώτου Έλληνα «serial killer», οι ιδιαιτερότητες είναι αρκετές. ….. Δεν φαίνεται να διαθέτει τα χαρακτηριστικά του εγκληματία ανθρώπου. ….. Ο Βακρινός χαρακτηρίζεται ως ένας εσωστρεφής άνθρωπος και με δύσκολα παιδικά χρόνια. Βρισκόμενος στην εργατική τάξη είναι πιο εύκολο να εγκληματίσει. ….. Ο Βακρινός παρουσιάζει ασύμμετρη απόκλιση καθώς είναι ένα άτομο, μη κατάλληλα κοινωνικοποιημένο σε μια άρρωστη κοινωνία. Η ανομία και ο εγωισμός είναι παράγοντες που επηρεάζουν την δράση του. Ο Βακρινός προσπαθεί να πετύχει τις εγωιστικές του επιθυμίες( δολοφονίες γιατί τον υποβίβαζαν, κλοπές για να αποκτήσει χρήματα) με τρόπο δυσανάλογο με τις βιολογικές του ικανότητες και την κοινωνική του τάξη. Στοιχεία από την θεωρία της ετικετοποίησης επίσης υπάρχουν στην ιστορία του Βακρινού. Ο Δημητράκης τίποτα, αποδεχόμενος την ετικέτα του παρεκλίνοντα θεωρεί και ο ίδιος τον εαυτό του παρεκλίνοντα και συνεχίζει και δρα ως σίριαλ κίλερ. ….. Τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και η αλληλεπίδραση στην μετεφηβική του ηλικία με εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου (βλέπε Παναγιώτης Γαγλίας) τον οδήγησαν στο να υιοθετήσει παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Η θεωρία αυτή αν και δείχνει να ταιριάζει με τον Βάκρινο δεν είναι επεξηγητική. Δηλαδή για ποιους λόγους τελικά παρά την αλληλεπίδραση γοητεύτηκε από την εγκληματική συμπεριφορά».
Στις 25 Μαΐου του 1997 ο Δημήτρης Βακρινός βρέθηκε νεκρός, κρεμασμένος από τα κορδόνια των παπουτσιών του, σε μια σωλήνωση των λουτρών της φυλακής του Κορυδαλλού. Δεν είχε προλάβει να δικαστεί.
Επίλογος
Κλείνοντας την ιδιαίτερη υπόθεση του Δημήτρη Βακρινού, του serial killer με το ταξί, έχω να παρατηρήσω τα εξής. Ο Βακρινός, σε καμία περίπτωση, δεν παρουσίαζε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σειριακού δολοφόνου, έτσι όπως αυτά έχουν περιγραφεί και αναλυθεί από ειδικούς της ψυχιατρικής και της εγκληματολογίας. Μπορούμε ασφαλώς να υποθέσουμε ότι ο Βακρινός ήταν ένας serial killer που «κατασκευάστηκε» από την κοινωνία. Μεγαλωμένος στην φτώχια, κακοποιημένος ως παιδί, με εμφάνιση που δεν ανταποκρινόταν στα «πρότυπα» των lifestyle περιοδικών –και εξαιτίας της οποίας έπεφτε θύμα bullying σε όλη τη ζωή του-, με συμπλέγματα κατωτερότητας και μειωμένη αυτοεκτίμηση, αποτέλεσμα χρόνων κακοποίησης, έπαιρνε εκδίκηση και ένοιωθε ανώτερος όλων μόνο όταν είχε ένα από τα όπλα του στο χέρι. Τότε μεταμορφωνόταν σε δυνατό και «ψηλό» αρσενικό, που κανένας δεν μπορούσε –και δεν τολμούσε- να ειρωνευτεί.
Παράρτημα
Βασισμένα στην Υπόθεση Βακρινού, είναι τα ακόλουθα τηλεοπτικά επεισόδια από σειρές του ALPHA:
-Από την σειρά ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ, το επεισόδιο «Ο ιππότης», με τον Αντώνη Καφετζόπουλο.
-Από την σειρά 10Η ΕΝΤΟΛΗ, το επεισόδιο «Ένας ήσυχος άνθρωπος», με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο.