Με ένα πλούσιο βιογραφικό και σημαντική δουλειά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Χρήστος Στυλιανίδης ετοιμάζεται να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του νέου υπουργού Πολιτικής Προστασίας
Μετά από έναν ανασχηματισμό – θρίλερ, και την Παρασκευή (10/09) θα πραγματοποιηθεί η ορκωμοσία του ώστε να πάρει και επίσημα το χαρτοφυλάκιο του νεοσύστατου υπουργείου. Τη δεκαετία του 1980 όμως όλα αυτά έμοιαζαν μακρινά, καθώς ήταν ένας φοιτητής οδοντιατρικής στη Θεσσαλονίκη, από νωρίς ωστόσο πολιτικοποιημένος, αφού προέρχεται από τα κλιμάκια της οργάνωσης Ρήγας Φεραίος, της νεολαίας ΚΚΕ Εσωτερικού.
Οι σύντροφοί του από εκείνη την περίοδο θυμούνται ένα δραστήριο άτομο, ευχάριστο στην παρέα, καλλιεργημένο, γοητευτικό προς το γυναικείο φύλο, που όπως κάθε πολιτικοποιημένος φοιτητής, οργανωμένος σε κάποια παράταξη, έκανε αφισοκολλήσεις με τους συμφοιτητές του, διασκέδαζε σε μπαρ και ταβερνάκια και «όργωνε» τη φοιτητούπολή του.
Για τα χρόνια εκείνα και για τον πρώην σύντροφό του στον Ρήγα Φεραίο μίλησε στο ThessToday.gr ο Κωνσταντίνος Κουτσομητέλης, παθολόγος σήμερα στην Καλαμαριά και γραμματέας του τότε Ρήγα Φεραίου Θεσσαλονίκης.
«Ήταν φοιτητής οδοντιατρικής κι εγώ φοιτητής ιατρικής, ενεργό μέλος του Ρήγα Φεραίου, σημαντική παρουσία, συνδικαλιστής στο χώρο του, πολύ ανοιχτό μυαλό. Δηλαδή και μέσα στο Ρήγα Φεραίο ήταν από τους πιο προοδευτικούς. Ήταν πάντοτε υπέρ των ευρύτερων συνεργασιών, που να ξεπερνάνε την κομμουνιστική συνιστώσα. Είχε μια κεντροαριστερή αντίληψη ανέκαθεν. Ανήκε στην πτέρυγα των ανοιχτών συντρόφων. Ήταν από τους υποστηρικτές του Κύρκου ανέκαθεν, σε σχέση με τον Μπανιά. Οι “Μπανιακοί” ήταν αυτοί που είναι στο ΣΥΡΙΖΑ τώρα», σημειώνει ο κ. Κουτσομητέλης.
Ανακαλώντας τον παλιό του φίλο και ιστορίες που έζησαν στο πανεπιστήμιο και στην οργάνωση ανέφερε: «Ήταν κλασική φοιτητική ζωή. Η ζωή τότε των φοιτητών που ήταν πολιτικοποιημένοι και ανήκαν στην οργάνωση, ήταν γεμάτη αφισοκόλληση, τόνους αφισοκόλλησης και μετά καταλήγαμε σε κάποια μπαράκια, όπως ήταν το Old House, ένα υπόγειο απέναντι από τον Λευκό Πύργο. Ή καταλήγαμε σε κάποιο ταβερνείο της Άνω Πόλης ή της Τούμπας. Με χιλιάδες ώρες πολιτική κουβέντα και πολιτιστική όμως. Ήταν δηλαδή από τα θέματα που μας άρεσε να συζητάμε. Και ο Χρήστος είναι πάρα πολύ ενεργητικός σε αυτά. Του άρεσε ο καλός κινηματογράφος, κυνηγούσαμε όλες τις συναυλίες τότε. Μικρούτσικο, Θεοδωράκη. Ήταν επίσης ωραίο παιδί, πολύ ωραίος άντρας. Είχε μεγάλες επιτυχίες στις γυναίκες, αν και ήταν πολύ φρεσκοπαντρεμένος. Οι Κύπριοι παντρεύονται νωρίς!»
«Όταν τελείωσε από εδώ είχαμε επικοινωνία, κατέβηκε στην Κύπρο. Στην αρχή προσπάθησε να φτιάξει ένα ΚΚΕ εσωτερικού στην Κύπρο ας το πούμε έτσι, ένα ανανεωτικό κόμμα, όχι κομμουνιστικό, σοσιαλδημοκρατικό, αλλά απέτυχε. Πήγε πολύ χάλια στις εκλογές και επέλεξε να μπει σε πιο “μαζικά” κόμματα».
«Μετά συνεργάστηκε με τον Κληρίδη που ήταν κεντροδεξιός πολιτικός στην Κύπρο και εκτίμησε τα προσόντα του, αλλά συνέπιπταν στο όραμα το ευρωπαϊκό της Κύπρου. Και με τον Κρανιδιώτη, μαζί με τον Σημίτη, βάλανε την Κύπρο στην Ευρώπη. Ήταν αυτής της κατηγορίας, σε αυτό το ρεύμα ανήκε και ανήκει ακόμη. Φωτισμένο μυαλό».
«Τον φανταζόμουν να παλεύει σε ένα μικρό κόμμα»
Ερωτηθείς σχετικά με το αν θα περίμενε ποτέ ο σύντροφός του να γίνει μερικά χρόνια αργότερα υπουργός, ο κ. Κουτσομητέλης απάντησε πως δεν ήταν κάτι που φανταζόταν. «Τον φανταζόμουν να είναι πάντοτε στον χώρο της αριστεράς, της ευρωπαϊκής – σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς. Φανατικός Ευρωπαίος, υπέρ της προοπτικής της Ελλάδας και της Κύπρου στην Ευρώπη. Τον φανταζόμουν να παλεύει σε ένα μικρό κόμμα».
Μετά από τόσα χρόνια μάλιστα συνεχίζουν να διατηρούν επαφές, όπως αναφέρει: «Χώρισαν λίγο οι δρόμοι, είχαμε όμως επαφή, μέχρι πρότινος δηλαδή. Έχουμε ένα χρόνο να μιλήσουμε, ίσως και λιγότερο. Είναι όμως από αυτές τις περιπτώσεις που μπορεί να έχεις να μιλήσεις ένα χρόνο αλλά δεν χάνεται η επαφή και η σχέση».
«Ο Χρήστος ήρθε για να στηρίξει την Ελλάδα – Το ότι είναι υπουργός είναι το τελευταίο που τον νοιάζει»
Ανάλογη είναι η εικόνα που περιγράφει στο ThessToday.gr και ο Μιχάλης Τριανταφυλλίδης, γενικός γραμματέας του συλλόγου φοιτητών της νομικής τότε και συνδικαλιστής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από τους κεντρικούς ανθρώπους του Ρήγα εκείνης της εποχής και καλός φίλος του νέου υπουργού. Ο κ. Τριανταφυλλίδης κάνει λόγο για έναν πολύ καλό φοιτητή και συνδικαλιστή, του οποίου οι βάσεις για τη μετέπειτα επιτυχημένη πορεία του τέθηκαν στη Θεσσαλονίκη.
«Φαινόταν ότι θα γίνει κάτι μεγάλο. Ήταν προφανές. Ο Χρήστος ήταν ένας ώριμος νέος που ήρθε, έκανε τις σπουδές του, με τρόπο καταπληκτικό και ήταν από τους πλέον περιζήτητους εκείνη την εποχή. Όχι απλά για συνδικαλιστής, αλλά για τη συνολική του παρουσία. Ήταν και πολύ όμορφο παλικάρι. Και το κυριότερο, ήταν διαφορετικού τύπου ευγενής. Κάτι που εμείς δεν το προσεγγίζαμε εύκολα εκείνη την εποχή. Και όταν λέμε ευγενής εννοούμε με την έννοια του ευπατρίδη», αναφέρει και συμπληρώνει πως «τότε δεν υπήρχε πιθανότητα να είσαι φοιτητής και να μην είσαι συνδικαλιστής».
«Ήταν συνδικαλιστής αμέσως μετά από δύο πολύ σπουδαίους ανθρώπους, οι οποίοι δυστυχώς δεν είναι πλέον στη ζωή. Τον Γιάννη Σπυρόπουλο, σπουδαίο συνδικαλιστή στην οδοντιατρική και σπουδαίο άνθρωπο, και τον Τζίμη Μαρκόπουλο. Ο ένας από το Αίγιο και ο άλλος από την Καλαμάτα. Ήταν φίλοι με τον Χρήστο. Αυτοί έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση όλων μας εκείνη την εποχή. Δε θα διαμόρφωναν και την αντίληψη του Χρήστου για πολλά πράγματα; Ο Χρήστος ήρθε σαν φυσική συνέχεια αυτού που ήταν τα παλικάρια», πρόσθεσε.
Μιλώντας για τη φοιτητική τους ζωή τότε, ο κ. Τριανταφυλλίδης στάθηκε σε ένα μπαρ – καφενείο στο οποίο σύχναζαν όπου έβλεπαν ζωντανά μουσικούς όπως ο Στάθης Παχίδης και η Φιλιώ Καζάρα. «Ο Χρήστος είχε μια καλή συνήθεια και ήταν πολύ τακτικά θαμώνας σε ένα μαγαζί όπου ακούγαμε καταπληκτική, ζωντανή μουσική, κάτω απ’ τη Μαρτίου, που το λέγανε “Αντ’ αυτού“. Το καφενείο αυτό το είχε ένας ηθοποιός του κρατικού. Αυτός ρύθμιζε την κίνηση και προσέλκυε κόσμο να έρχεται εκεί να παίζει. Το γουστάριζε αυτό το μαγαζί και πηγαίναμε συχνά. Ήταν και φθηνό. Γιατί εκείνη την εποχή αυτό μετρούσε. Ζούσαμε μια ζωή μετρημένη.
Ο Ρήγας ήταν ένα σχολείο και για αυτόν και για όλους και με βάση τις ιδέες του από τότε δρα και σήμερα. Του Χρήστου αυτό που αξίζει είναι η πελώρια, η ασύλληπτη δράση του στο να κυνηγήσει τη φτώχεια, την ανέχεια και τη μιζέρια σε όλο τον πλανήτη. Ήταν ένας οδηγός για τους πάντες, για μας. Και μάλιστα είναι ο μόνος που συνέλαβε το τι σημαίνει κλιματική αλλαγή και γιατί πρέπει η Ευρώπη να το κυνηγήσει και να το αντιμετωπίσει σοβαρά. Και αυτό νομίζω είναι το στοίχημά του σήμερα. Ο Χρήστος ήρθε για να στηρίξει την Ελλάδα. Το ότι είναι υπουργός είναι το τελευταίο που τον νοιάζει».
______________________
*Thesstoday.gr, Ελινα Τουκουσμπαλίδου