Η Καλλιόπη Kwas (πρώην Σεϊτανίδη), η πρώτη Ελληνίδα που έγινε αστυνομικίνα στη Βικτώρια, κατέθεσε… «τα όπλα», μετά από 34 χρόνια υπηρεσίας στην Αστυνομία της Πολιτείας.
Τα μάτια της είδαν πολλά, τα αυτιά της άκουσαν ακόμα περισσότερα, αλλά την ίδια στιγμή την προσφορά της στην ελληνική παροικία δεν την περιγράφει ούτε το… πολύ, ούτε το… περισσότερο αλλά το… ανεκτίμητη.
Μοιράστηκε μαζί μας πολλές στιγμές αυτής της πολύχρονης καριέρας της, στιγμές που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ελληνική παροικία, τις ανάγκες της, τις προκλήσεις που πολλοί συμπάροικοι και κυρίως γυναίκες αντιμετώπιζαν εκείνα τα χρόνια, όχι μόνο όσον αφορά την κοινωνική τους ένταξη, αλλά και τη σχέση τους με την Αστυνομία, μία σχέση που άρχισε με κυρίαρχο συναίσθημα το φόβο και με τη βοήθεια της Καλλιόπης εξελίχθηκε σε μία σχέση εμπιστοσύνης.
«ΝΤΡΟΠΗ ΚΟΡΗ ΜΟΥ! ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ»
Στο Μοναστηράκι του νομού Πέλλας γεννήθηκε η Καλλιόπη και ο πατέρας της ήταν αστυνομικός σε εκείνα τα μέρη. Τα παράτησε για να φέρει την οικογένειά του στην Αυστραλία ελπίζοντας και προσπαθώντας για ένα καλύτερο αύριο για όλους τους, όπως μας λέει η ίδια.
Θα υπέθετε κανείς ότι η απόφαση της Καλλιόπης να γίνει αστυνομικός, έστω και αν τω… «καιρώ εκείνω» αυτό το επάγγελμα θεωρούνταν άκρως ανδρικό να το αποδεχθούν οι γονείς της. Δεν ήταν όμως ακριβώς έτσι.
«Υπήρχε αυστηρότητα στο σπίτι. Οι σχολικές πολυήμερες εκδρομές ήταν για άλλους, όχι για εμάς. Ακούγαμε για πάρτι αλλά εγώ και οι τρεις αδερφές μου επιτρεπόταν μόνο να ακούμε, όχι να πάμε. Τα αγόρια ακόμα και αν απλώς θέλαμε να ανταλλάξουμε μία κουβέντα μαζί τους, ήταν απαγορευμένη ‘περιοχή’. Και η μητέρα μου είχε πάντα την εξής φράση στο στόμα της. ‘Όχι! Είσαι κορίτσι και τα καλά κορίτσια δεν τα κάνουν αυτά’. Το… ‘μη’ ήταν η πρώτη της κουβέντα σε κάθε προσπάθειά μας να κάνουμε αυτά που έκαναν οι συνομήλικές μας… ‘Μη μιλάς έτσι. Τα καλά κορίτσια δεν μιλούν έτσι. Μη συμπεριφέρεσαι έτσι. Τα καλά κορίτσια δεν συμπεριφέρονται έτσι’. Εκείνη την εποχή με το που πατούσες τα 17 έπρεπε να παντρευτείς. Όπως στην ταινία ‘My Big Fat Greek Wedding’ τα συνοικέσια πήγαιναν και ερχόντουσαν. Κατάφερα να αποτρέψω αυτό το σενάριο προς μεγάλη απογοήτευση των γονιών μου και να μπω στο πανεπιστήμιο, στο Victoria University συγκεκριμένα, στο Τμήμα Λογιστικών» μας λέει περιγράφοντας το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούσε, ένα οικογενειακό περιβάλλον διόλου σπάνιο στο σπίτι του Έλληνα μετανάστη στην Αυστραλία εκείνο τον καιρό.
Η απόφασή της να μπει στο σώμα ήρθε μετά από ένα προσωπικό της «μπέρδεμα» με τους ένστολους μελλοντικούς της συναδέρφους της.
Εκείνη την εποχή εργαζόταν στο ανθοπωλείο του θείου της στην περιοχή του Footscray ως υπεύθυνη. Μία από τις γυναίκες που δούλευε στην διανομή έκλεψε και η Καλλιόπη προσπάθησε να την ξεσκεπάσει. Η διανομέας έγινε επιθετική και την χτύπησε και η Καλλιόπη αυτοαμυνόμενη της ανταπέδωσε το χτύπημα. Εκείνη θέλοντας να προλάβει πήγε στην Αστυνομία να παραπονεθεί, όπου βέβαια κάλεσαν και την Καλλιόπη. Μετά από την σχετική έρευνα η Αστυνομία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Καλλιόπη ήταν το θύμα και όχι ο θύτης στην όλη υπόθεση. «Αυτό με συγκίνησε και με ενέπνευσε. Από τότε όταν έβλεπα περιπολικό ή αστυνομικούς ένιωθα μία λαχτάρα να τους μιλήσω, να μάθω περισσότερα για τη δουλειά τους. Μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με μία γυναίκα αστυνομικό που ήρθε στο ανθοπωλείο να παραγγείλει τα λουλούδια για το γάμο της. Την ρωτούσα ώρες για τη δουλειά της. Μετά απ’ αυτό το πήρα απόφαση να γίνω αστυνομικίνα».
Η απόφαση μπορεί να πάρθηκε σχετικά εύκολα από την Καλλιόπη αλλά για την μητέρα της ήταν τουλάχιστον ανήκουστο να γίνει η κόρη της αστυνομικίνα και να δουλεύει με τόσους άνδρες. «Ντροπή, κόρη μου. Τι θα πει ο κόσμος» ήταν τα πρώτα της λόγια. «Ο πατέρας μου ήταν περήφανος. Πέρασαν κάμποσα χρόνια όμως έως ότου να νιώσει έτσι και η μητέρα μου. Χρειάστηκε να της χτυπήσουν την πόρτα γειτόνισσες και φίλες της, να την ευχαριστήσουν για τη βοήθεια που τους παρείχα προκειμένου σιωπηλά πάντα να αρχίσει να νιώθει περήφανη για την επιλογή μου» μάς λέει.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ, ΔΙΕΡΜΗΝΕΑΣ
Θυμάται τα πρώτα της χρόνια στο Σώμα με νοσταλγία και αγάπη. «Έμαθα πολλά. Έμαθα να συναναστρέφομαι με δύσκολους ανθρώπους. Έμαθα να αντιμετωπίζω την Αστυνομία σαν μία οικογένεια, όπου ακόμα και αν δεν τα πας καλά με κάποιον πρέπει να δουλέψεις μαζί του για τον ίδιο σκοπό και να μάθεις να ξεπερνάς τις διαφορές σου όποιες και αν είναι αυτές» λέει.
Το σίγουρο είναι ότι ως γυναίκα σε ένα ανδροκρατούμενο εργασιακό περιβάλλον θα αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις, δυσκολίες και διακρίσεις αλλά αποφεύγει να μιλήσει γι’ αυτά. Θέλει να μιλήσει για τα καλά της δουλειάς της. Για το ότι ως αστυνομικίνα δεν αρκέστηκε μόνο στο να διαφυλάττει και να περιφρουρεί την έννομη τάξη και τους νόμους, αλλά επιτέλεσε και κοινωνικό έργο, μία πτυχή του ρόλου της που εκείνο τον καιρό λίγοι συνάδελφοί της καταλάβαιναν ως υποχρέωσή τους, όπως έχουν κατά καιρούς παραδεχθεί ηγετικά στελέχη της Αστυνομίας που αναφέρονται στο παρελθόν.
Οι δυσκολίες πολλές, αλλά και οι συγκινήσεις όχι λιγότερες. Συνάντησε την πριγκίπισσα Νταϊάνα, αλλά ως απόδειξη της ευαίσθητης φύσης της, η Καλλιόπη δεν ξεχωρίζει αυτήν τη στιγμή ως μία από τις πλέον σημαντικές στην καριέρα της. Η συνάντησή της με έναν πλανόδιο λουκουματζή κατά τη διάρκεια του μεγάλου μαραθωνίου Σίδνεϊ-Μελβούρνης στον οποίο έλαβε μέρος ο γνωστός μας, Γιάννης Κούρος, έχει μεγαλύτερη αξία στο θυμητικό της.
Πηγή- των Νέλλης Σκουφατογλου & Ευγενίας Παυλοπούλου
Νάντια Αλεξίου- NantiaReport