Καταγγελία για την διαχείριση περιστατικού στην περιοχή των Μεγάρων με άνθρωπο σε κίνδυνο από πλήρωμα της Άμεσης Δράσης, ύστερα από κλήση πολίτη ο οποίος άκουσε τις εκκλήσεις τους σε βοήθεια και βρέθηκε να είναι .. απολογούμενος
«Στις 2 τα ξημερώματα, ακούω επί 10 λεπτά φωνές, κάπου κοντά στο σπίτι μου. Παίρνω το αυτοκίνητο και βρίσκω αυτόν τον άνθρωπο στο δρόμο, έτσι όπως τον βλέπετε. Καλώ την αστυνομία. Τους περιγράφω τι βλέπω, τους ενημερώνω πως δεν ξέρω αν είναι χτυπημένος, μεθυσμένος, αν έχει τις αισθήσεις του, αν απλώς κοιμάται..
-Στείλτε ένα περιπολικό να ελέγξει αν είναι καλά.
– Ναι, γνωρίζουμε για ένα περιστατικό κάποιου που φώναζε, πήγε όχημα προηγουμένως αλλά δεν τον βρήκε καν..
– Μάλλον για τον ίδιο πρόκειται. Τώρα είναι ξαπλωμένος στο δρόμο.
Εν τω μεταξύ είναι σε σημείο στην ΠΕΟΑΚ, πάνω στο δρόμο, που φοβάμαι πως μπορεί να περάσει κάποιο αυτοκίνητο και να τον χτυπήσει, οπότε πάω σε μια απόσταση κάποιων μέτρων και μένω με το αυτοκίνητο “μπροστά” του, με αλαρμ, μέχρι να έρθει η αστυνομία.
Περνάνε 10 λεπτά, 15… Σκέφτομαι.. Πώς έχουμε γίνει οι άνθρωποι έτσι; “Φοβόμαστε” να κατέβουμε να βοηθήσουμε ένα συνάνθρωπο που μπορεί να μας έχει ανάγκη. Πέρασαν απ το μυαλό μου σκέψεις.. Μπορεί να είναι παγίδα και να μου την “πέσουν”.. Μήπως είναι νεκρός και “μπλέξω”; Κατεβαίνω να δω αν είναι καλά.
“Με χτυπήσανε και με κλέψανε” μου λέει, ενώ φαίνεται να είναι “καλά”. Του ζητάω να κάνει στην άκρη αλλα μένει εκεί, ξαπλωμένος.. Ξαναπαίρνω την Αστυνομία:
-Στείλτε κάποιο όχημα γιατί κάθομαι εδώ για να τον “προστατέψω” από τα διερχόμενα οχήματα (είχαν περάσει 3-4).
-Έχουμε ενημερώσει και είχε πάει όχημα πριν μισή ώρα. Τι κάνει; Φωνάζει; Έχει τις αισθήσεις του;
-Ναι, μου είπε πως τον χτύπησαν και τον έκλεψαν και παραμένει ξαπλωμένος στο δρόμο. Πάνω στην ΠΕΟΑΚ.
-Πήγε πριν όχημα δικό μας (Μεγάρων) και έχουμε ειδοποιήσει και την άμεση δράση. Έρχονται.
Όχι πολύ σύντομα, εμφανίζεται το περιπολικό της άμεσης δράσης. Έρχονται σε ‘μένα. Τους λέω εγώ ειδοποίησα, φαίνεται καλά ο άνθρωπος και μου ειπε πως τον χτύπησαν και τον λήστεψαν.
-Εσείς πως βρεθήκατε εδώ?
-Μένω εδώ από κάτω, άκουσα τις φωνές και ήρθα.
-Πήρατε δηλαδή το αυτοκίνητο και ήρθατε?
– Συγγνώμη αλλά αυτό είναι το πρόβλημα?
– Φυσικά κύριε..
– Όχι, το πρόβλημα είναι ότι έκανες σχεδόν μία ώρα να έρθεις και περιμένω εγώ εδώ για να μην περάσει κανένα αυτοκίνητο πάνω από τον άνθρωπο…
“Ήρθαμε από Αθήνα”, είπε.. Και σηκώθηκα και έφυγα γιατί μπορεί και να γινόμουν εγώ το “πρόβλημα“..