Η εκπαίδευση, η επιχειρησιακή δράση, η ζωή αστυνομικού σκύλου-συνοδού, η προσφορά των σκυλιών αυτών στην κοινωνία και ο καίριος ρόλος τους σε υποθέσεις
Τρίτη Μεσημέρι.
Ένα από τα εισερχόμενα μηνύματα του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου έχει μόλις σταλθεί από τη Διεύθυνση Επικοινωνίας της Ελληνικής Αστυνομίας και αφορά την αποδοχή του αιτήματος μου, στο πλαίσιο εκπόνησης συνέντευξης με θέμα τα αστυνομικά σκυλιά Κ9. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη. Λίγες μέρες αργότερα επικοινωνώ με έναν από τους εκπαιδευτές αστυνομικών σκύλων της Υπηρεσίας Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών και Συνοδών Αστυνομικών Σκύλων, η οποία εδρεύει στο Μαρκόπουλο Αττικής. Η εκπαίδευση, η επιχειρησιακή δράση, η ζωή αστυνομικού σκύλου-συνοδού, η προσφορά των σκυλιών αυτών στην κοινωνία και ο καίριος ρόλος τους σε πολύκροτες υποθέσεις, θα αποτελέσουν κάποια εκ των κεντρικότερων θεμάτων συζήτηση μας.
Θα ξεκινήσω κάπως απροσδόκητα. Θυμάμαι ακόμα: Ήμουν δεν ήμουν 6-7 χρονών. Οι κακές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα. Ο υπαστυνόμος Ρεξ, η διαχρονική και πολυαγαπημένη για πολλούς μικρούς φίλους της εποχής 1993- 2002 σειρά ασκεί πάνω μου την ίδια γοητεία με τότε. Ήταν εκείνη η φορά που είπα πόσο με γοητεύουν τα αστυνομικά σκυλιά. Αναρωτιέμαι βέβαια αν υπήρξατε και εσείς φαν τέτοιων σειρών και κατά πόσο βέβαια μπορεί να απέχει η φαντασία από την πραγματικότητα.
Ως μικρό παιδί, το να έχω δικό μου σκύλο ήταν ένα όνειρο, που πιστεύω ότι τα περισσότερα παιδιά, ακόμα και στις μέρες μας, έχουν. Η τηλεόραση με τις σειρές που είχαν ως πρωταγωνιστή έναν σκύλο, πάντα μου τράβαγαν το ενδιαφέρον. Η οικογένειά μου όμως ως πολύτεκνη, δεν είχε την ευχέρεια για ένα κατοικίδιο και οι γονείς μου εργαζόμενοι και οι δύο, δεν μπορούσαν να καλύψουν τις επιπλέον ανάγκες που θα προέκυπταν, από το νέο μέλος της οικογένειας. Έτσι το να βλέπω τις σειρές αυτές, όπως ο Ρεξ και η Λάσυ, ήταν ότι πιο κοντινό υπήρχε την εποχή εκείνη, όσον αφορά το δέσιμό μου με τα ζώα.
Βέβαια η πραγματικότητα του να έχει κάποιος ένα σκύλο, δεν είναι μόνο οι καλές στιγμές και τα χάδια που φαίνονται στην τηλεόραση. Υπάρχουν δυσκολίες και στιγμές που σε φέρνουν στα όρια. Θα μπορούσα να το παρομοιάσω με τη φροντίδα ενός μωρού, που μπορεί να είναι κουραστική και πάντα σε προτεραιότητα, αλλά το βλέμμα του στο τέλος της ημέρας, το χαμόγελό του είναι η ανταμοιβή που σε γεμίζει ικανοποίηση.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Τι σημαίνει Κ9 και πότε ιδρύθηκε το τμήμα Συνοδών Αστυνομικών Σκύλων.
Η κωδική ονομασία «Κ9» προέρχεται από τη συμπροφορά των συλλαβών της λέξης Ca-nine, η οποία σημαίνει σκύλος. Ο όρος Κ9 είναι γνωστός εδώ και αρκετές δεκαετίες. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στρατιωτικές μονάδες που χρησιμοποίησαν σκύλους κατά τη διάρκεια πολεμικών συγκρούσεων, όπως για παράδειγμα στον πόλεμο του Βιετνάμ. Έτσι διεθνώς κάθε Υπηρεσία στον στρατό, στην αστυνομία κι αλλού, που χρησιμοποιεί ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους εργασίας, υιοθετεί τον παραπάνω όρο, για να κάνουν διακριτό τον ρόλο τους. Οι εκπαιδευμένοι λοιπόν αστυνομικοί – στρατιωτικοί σκύλοι εργασίας, χρησιμοποιούνται είτε ως ανιχνευτές (για την ανίχνευση εκρηκτικών, ναρκωτικών), είτε ως σκύλοι διάσωσης (ανίχνευσης ανθρώπων σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης).
Τώρα, το Τμήμα Συνοδών Αστυνομικών Σκύλων ιδρύθηκε το 2014 με έδρα την Αθήνα, βάσει του Π.Δ. 178/2014 «Οργάνωση Υπηρεσιών Ελληνικής Αστυνομίας», είναι Τμήμα της Υπηρεσίας Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών και Συνοδών Αστυνομικών Σκύλων της Διεύθυνσης Ειδικών Αστυνομικών Δυνάμεων, εδρεύει στο Μαρκόπουλο Αττικής και είναι αρμόδιο για τη διάθεση συνοδών χειριστών αστυνομικών σκύλων όλων των κατηγοριών, προς το σκοπό συνδρομής του έργου των αρμόδιων Υπηρεσιών στην ανίχνευση εκρηκτικών υλών και ναρκωτικών ουσιών, στην ανεύρεση προσώπων και πραγμάτων και στη διενέργεια αστυνομικών περιπολιών, σε συνεργασία με το Τμήμα Συντονισμού – Επιχειρήσεων της Δ.Ε.Α.Δ..
Για πρώτη φορά, από το 1986 που εκπαιδεύτηκαν οι πρώτοι αστυνομικοί σκύλοι ανίχνευσης με τους συνοδούς – χειριστές τους, ιδρύοντας την Ομάδα Σκύλων Ελληνικής Αστυνομίας, αποφασίστηκε η διοικητική υπαγωγή των υπαρχόντων συνοδών όλων των ειδικοτήτων της Αθήνας, στο αντίστοιχο Τμήμα.
Ειδικότητες/Φυλές Αστυνομικών Σκύλων:
Οι συνοδοί – χειριστές αστυνομικών σκύλων και αντίστοιχα οι αστυνομικοί σκύλοι, αριθμούν σήμερα τους διακόσιους τέσσερις (204) ανά την επικράτεια, με τις εξής τέσσερις ειδικότητες:
- ανίχνευσης εκρηκτικών υλών
- ανίχνευσης ναρκωτικών ουσιών
- περιπολίας και
- περιπολίας και ανίχνευσης ναρκωτικών ουσιών (διπλής ειδικότητας)
Οι φυλές των αστυνομικών σκύλων που κατέχει η Υπηρεσία είναι οι εξής:
- Γερμανικοί,
- Ολλανδικοί και
- Βελγικοί Ποιμενικοί (Μαλινουά) καθώς και
- Λαμπραντόρ ή
- Γκόλντεν Ριτρίβερ
Η επιλογή των ανωτέρω φυλών γίνεται κατόπιν αξιολόγησης και βάσει της εκπαιδευσιμότητας και της ιδιοσυγκρασίας τους. Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι οι φυλές αυτές ανταποκρίνονται στο μέγιστο προς κάλυψη των αναγκών της Υπηρεσίας μας και συνήθως ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις εύκολα…
Εκπαίδευση:
Θα πρέπει εδώ να τονιστεί ότι η εκπαίδευση των αστυνομικών σκύλων είναι διαρκής και «ζωντανή», μεταλλάσσεται δηλαδή κάθε τόσο, όσο η επιστήμη κατανοεί και ο άνθρωπος μαθαίνει περισσότερα για τον σκύλο. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η εκπαίδευση γίνεται με τις πλέον σύγχρονες και θετικές μεθόδους, βασισμένη στην επιβράβευση και όχι στην τιμωρία. Αυτό το αναφέρω για να καταστήσω σαφές το γεγονός ότι, δεν χρησιμοποιείται βία σε κάθε στάδιο της εκπαίδευσης.
Είναι ο κρατικός μηχανισμός αρωγός στο έργο της Ελληνικής Αστυνομίας με σκοπό να είναι μια κυνολογικά προηγμένη Υπηρεσία σύμφωνα με ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρότυπα άλλων κρατικών υπηρεσιών;
Όπως προανέφερα η Υπηρεσία μας «εκμεταλλεύεται» καλές πρακτικές ξένων χωρών όπως και αυτές με τη σειρά τους υιοθετούν δικές μας. Δεν μας λείπει ούτε η γνώση ούτε η εμπειρία. Όμως, η νομοθεσία του Κράτους μας, ακόμα είναι στα πρώτα στάδια εναρμόνισης με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Τρανταχτό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι η ελληνική νομοθεσία αντιμετωπίζει τον σκύλο ως αντικείμενο, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στην εκπαίδευσή του όσο και στην εν γένει διαφρόντιση – διαβίωσή του. Ενώ οι συνοδοί των σκύλων μας προσπαθούν να κρατήσουν τον πήχη ψηλά, η οικονομική δυσπραγία του κράτους μας τα προηγούμενα χρόνια, δημιούργησε τετελεσμένα και γραφειοκρατικά κωλύματα, αντιμετωπίζοντας τον σκύλο ως κωδικό προς πληρωμή και όχι ως έμβιο οργανισμό. Ευελπιστούμε αυτό το ζήτημα να διορθωθεί κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον, δημιουργώντας έτσι συνθήκες για το καλύτερο επιχειρησιακό αποτέλεσμα, κρατώντας τον αστυνομικό σκύλο στη θέση που του αρμόζει.
Πώς επηρεάζεται η προσωπική και η οικογενειακή ζωή ενός συνοδού με ένα υπηρεσιακό σκυλί χρεωμένο μόνιμα με την ευθύνη του;
Εννοείται ότι η διαβίωση και η καθημερινή φροντίδα και εκπαίδευση του αστυνομικού σκύλου, επηρεάζει την προσωπική του ζωή αλλά και την οικογενειακή. Τα παιδιά μας μεγαλώνουν με τούς σκύλους μας και τούς θεωρούν ως ένα ομότιμο μέλος της οικογένειας. Έχοντας κατά νου ότι ένας σκύλος ζει κατά μέσο όρο 10 χρόνια, υπάρχουν συνοδοί που έχουν αλλάξει στην υπηρεσιακή τους καριέρα τρεις και τέσσερεις σκύλους, με ό,τι αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτό στην ωρίμανση των παιδιών τους. Εκτός αυτού, οι στιγμές που έχει περάσει ο συνοδός με τον σκύλο του είναι τόσες πολλές που, όταν έρχεται η ώρα του αποχωρισμού, βλέπεις μεγάλους σε ηλικία συνοδούς να στεναχωριούνται όπως την πρώτη φορά, που χάνει κάποιος τον σύντροφό του, με τη λύπη να μεταφέρεται και στους υπόλοιπους συνοδούς και εκπαιδευτές της Υπηρεσίας.
Ηθική ικανοποίηση και επιχειρησιακή δράση:
Οι χαρές που δίνει όμως ένας σκύλος ανταμείβουν στο έπακρο τον κάθε συνοδό. Αν βέβαια συνδυαστεί με επιτυχία στην επιχειρησιακή δράση του σκύλου, όπως για παράδειγμα η ανεύρεση ενός ηλικιωμένου που έχει χαθεί στο δάσος και η επιστροφή του στους οικείους του ή η ανεύρεση καλά κρυμμένων ναρκωτικών ουσιών, που χωρίς τις ικανότητες του σκύλου, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τις εντοπίσει, φέρνοντας τους έμπορους ναρκωτικών ενώπιον της δικαιοσύνης, τότε η ηθική ικανοποίηση του συνοδού πολλαπλασιάζεται.
Περιγράψτε μου μια καθημερινή ημέρα υπηρεσίας ενός συνοδού με τον αστυνομικό του σκύλο και αντίστοιχα μια στιγμή ξεκούρασης και για τους δυο.
Ο συνοδός είναι υποχρεωμένος να τηρεί κάποιες διαδικασίες, όπως το ωράριο. Έτσι όπως κάθε αστυνομικός ετοιμάζεται για τη δουλειά του, το ίδιο κάνει και αυτός. Όμως θα πρέπει να ετοιμάσει και τον σκύλο του. Θα τον βγάλει λοιπόν για την πρωινή του βόλτα πριν τον μεταφέρει με το ειδικά διαμορφωμένο υπηρεσιακό όχημα στην τοποθεσία που πρέπει για την εκτέλεση της υπηρεσίας. Εξάλλου ο σκύλος καταλαβαίνει με το που τοποθετείται το κολάρο στο λαιμό του, ότι ήρθε η ώρα να παίξει το παιχνίδι “Hide and Seek” και ως επιβράβευση θα πάρει το μπαλάκι του ή θα του δοθεί μια λιχουδιά.
Οι διατάξεις που μας διέπουν, προβλέπουν ξεκάθαρα ότι ο συνοδός είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την επιχειρησιακή δράση του αστυνομικού σκύλου, καθώς και για την ασφάλεια και την υγιεινή του. Έχοντας αυτό κατά νου ο αστυνομικός συνοδεύει τον σκύλο προκειμένου να πραγματοποιήσει έρευνες ή περιπολία στο κέντρο της Αθήνας ή όπου αλλού ζητηθεί, προς συνδρομή τρίτων Υπηρεσιών. Με το πέρας της υπηρεσίας η ομάδα συνεχίζει με την συντηρητική εκπαίδευση, κρίσιμο κομμάτι για την επιχειρησιακή ετοιμότητα της ομάδας.
Εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι, ενώ όλο το αστυνομικό προσωπικό ζητά και παίρνει άδεια απουσίας από την Υπηρεσία, όπως στην περίπτωση της καλοκαιρινής άδειας, ο συνοδός συνεχίζει την ενασχόλησή του με τον σκύλο του, παίρνοντάς τον μαζί του και έχοντας την υποχρέωση να αναζητήσει κατάλυμα που να δέχεται σκύλους. Το αντίστοιχο συμβαίνει, όταν ο σκύλος είναι άρρωστος. Ο συνοδός υποχρεούται να μείνει στο σπίτι του φροντίζοντάς τον μέχρι αυτός να αναρρώσει.
Εν ώρα χαλάρωσης…
Οι στιγμές ξεκούρασης είναι διάσπαρτες μέσα στην ημέρα. Όποιος έχει σκύλο μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Συνήθως ο σκύλος όλο και κάτι θα βρει να κάνει. Ένας απλός περίπατος όμως, είναι μια περίοδος που και οι δύο αποφορτίζονται από την καθημερινότητα. Όπως λέει και ο υπηρεσιακός ψυχολόγος της Αστυνομίας, είμαστε τυχεροί μιας και έχουμε το χόμπι μας στη καθημερινή μας ρουτίνα.
Τι συμβαίνει όταν ο σκύλος φτάσει σε ηλικία που δεν είναι ικανός να επιτελέσει το καθήκον του και πρέπει πια να αποσυρθεί και πως ανταμείβεται τελικά για όλα όσα έχει προσφέρει;
Η αλήθεια είναι ότι, βάσει των διατάξεων που μας διέπουν, είμαστε υποχρεωμένοι να παραδίδουμε τον αποχαρακτηρισμένο αστυνομικό σκύλο στις αρμόδιες Υπηρεσίες όπως ο νόμος ορίζει. Όμως ποτέ δεν έχουμε αφήσει σκύλο εκεί. Πάντα παίρνουμε πίσω τον σύντροφό μας στη δουλειά των προηγούμενων χρόνων, με πρακτικό υιοθεσίας και τον κρατάμε στο σπίτι μας, μαζί με τον νέο αστυνομικό σκύλο. Έτσι η ζωή συνεχίζεται όπως και πριν με την προσοχή μας να εστιάζεται στο νέο αστυνομικό σκύλο, όπως γίνεται συνήθως με τον ερχομό ενός δεύτερου παιδιού. Οι μέρες εκπαίδευσης είναι αποκλειστικότητα του νέου και οι μέρες χαλάρωσης με παιχνίδια και χάδια από όλη την οικογένεια είναι του παλιού.
Η δύσκολη ώρα του αποχαρακτηρισμού…
Η Αστυνομία δυστυχώς από τη στιγμή του αποχαρακτηρισμού και μετά δεν ασχολείται με τον σκύλο, μιας και έχει «καταστραφεί το υλικό αυτό διαχειριστικά», με το βάρος αυτό να μεταφέρεται στον μέχρι πριν μια μέρα συνοδό του. Μιας και έκανα τον παραλληλισμό του νέου σκύλου με ένα μωρό που έρχεται στην οικογένειά μας, μπορώ να κάνω και έναν δεύτερο, παρομοιάζοντας τον ηλικιωμένο σκύλο με τον ηλικιωμένο παππού που οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες έχουμε και φροντίζουμε, χωρίς να τον παραγκωνίζουμε, με ενεργό ρόλο στη ζωή μας. Με τον τρόπο αυτό συνεχίζουμε τη ζωή του ανταμοίβοντας τον σύντροφό μας με ένα παιχνίδι και ένα χάδι, όπως άλλωστε κάναμε και σε ολόκληρη την υπηρεσιακή ζωή του.
Υπάρχουν όρια στη ζωοφιλία; (Θέλω να πω υπάρχουν περιπτώσεις που ο απλός πολίτης αποτελεί τροχοπέδη/ανασταλτικό παράγοντα κατά την εκτέλεση του έργου σας;)
Ο κάθε ζωόφιλος έχει τις δικές του απόψεις και αν δεν γνωρίσει τον τρόπο με τον οποίο φερόμαστε στους σκύλους μας, δεν μπορεί ενδεχομένως να κατανοήσει τις πρακτικές μας τόσο στην διαφρόντιση όσο και στην εκπαίδευσή τους. Πολλές φορές έχουμε δεχτεί καταγγελίες για κακοποίηση ζώου κατά τη μεταφορά των σκύλων με τα ειδικά διασκευασμένα υπηρεσιακά οχήματα, μόνο και μόνο επειδή κάποιος περαστικός ή άλλος σκύλος πέρασε πίσω από την μισάνοιχτη πόρτα, με συνέπεια το γάβγισμα και επειδή για την προστασία τους έχουμε αντηλιακές μεμβράνες στα τζάμια τους και δεν φαίνεται το εσωτερικό των οχημάτων, νομίζουν ότι η προσωρινή διαμονή τους μέσα σε αυτά έρχεται σε αντίθεση με την ευζωία τους. Βέβαια, όλα αλλάζουν όταν τούς εξηγούμε και τούς δείχνουμε την πραγματικότητα.
Οι Αμερικάνοι συνηθίζουν να αναφέρονται στη γλώσσα του σώματος. Αυτό με κάνει να σκεφτώ τον τρόπο που τα σκυλιά διαχειρίζονται ένα περιστατικό. Σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Από όλα τα χρόνια που είστε στην Υπηρεσία βρεθήκατε σε πολύκροτες υποθέσεις(είτε απλές, είτε που να συγκλόνισαν το πανελλήνιο) που να πρωταγωνίστησαν τα αστυνομικά σκυλιά και πως τις χειρίστηκαν; Θα ήθελα να μοιραστείτε κάποιες μαζί μας.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω πάρα πολλές περιπτώσεις που αστυνομικός σκύλος βοήθησε ενεργά τις αστυνομικές δυνάμεις να εκπληρώσουν τον σκοπό τους πχ να οδηγήσουν έναν κακοποιό στην δικαιοσύνη μετά από ανεύρεση καλά κρυμμένων ναρκωτικών, να βρουν τα χνάρια ενός χαμένου παππού με πρόβλημα υγείας στο δάσος ή απλά να καθαρίσουν μια περιοχή από την υποψία ύπαρξης ενός εκρηκτικού μηχανισμού και την επιστροφή στην κανονικότητα. Οι περισσότερες περιπτώσεις φτάνουν στα φώτα της δημοσιότητας ειδικά όταν πχ η ποσότητα των ναρκωτικών είναι πολύ μεγάλη, αν και για εμάς επιτυχία θεωρείται όταν βρίσκει ο σκύλος μικροποσότητες και αυτό γιατί αν βρει ένα γραμμάριο ηρωίνη είναι σίγουρο ότι μπορεί να βρει και το κιλό. Στις μικροποσότητες φαίνεται και η αδιάκοπη συντηρητική εκπαίδευση του σκύλου.
Κατά τη δράση…
Ξέρω πολλές περιπτώσεις που ο ελεγχόμενος και μόνο στην εικόνα του αστυνομικού σκύλου, δίνει τα ναρκωτικά πριν ακόμα πραγματοποιηθεί η έρευνα, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μύτη του. Παρόμοια περίπτωση είναι και αυτή που τρομοκράτης πυροδότησε εκρηκτικό μηχανισμό, ο οποίος προοριζόταν να ενεργοποιηθεί όταν πολιτικός της εποχής εκείνης θα έφτανε κοντά του, με προφανή σκοπό, όταν είδε τον αστυνομικό σκύλο με τον συνοδό του, στα πλαίσια προληπτικής έρευνας, να προσεγγίζει το σημείο που ήταν τοποθετημένος. Προτίμησε να τον πυροδοτήσει από το να βρεθεί από τον σκύλο και οδηγήσει η ενδεχόμενη εξουδετέρωσή του σε στοιχεία ενοχοποιητικά για αυτόν. Υπάρχουν τέλος περιπτώσεις που αστυνομικοί σκύλοι εντοπίζουν καλά κρυμμένους ανθρώπους σε κρύπτες φορτηγών, στα σύνορα της χώρας, διασπώντας δίκτυα λαθραίας μεταφοράς μεταναστών προς την χώρα μας.
Κατά τους θερινούς μήνες σε συγκεκριμένα σημεία της Αθήνας, σκυλιά κάνουν περιπολίες. Αυτό είναι επίπονο και ζόρικο για τα σκυλιά, λόγω των μεγάλων θερμοκρασιών που διαμορφώνονται. Όμως αυτά εκεί. Στο καθήκον. Πιστά και πάντα στη διάθεση του πολίτη. Είναι πραγματικά τόσο αξιοζήλευτο και αξιομνημόνευτο. Οι αφανείς ήρωες του δρόμου. Επιθυμώ το σχόλιο σας.
Είναι γεγονός ότι, η εμφανής παρουσία αστυνομικών δυνάμεων με την προσθήκη ενός αστυνομικού σκύλου, αυξάνει το αίσθημα ασφάλειας τόσο στους πολίτες όσο και στους συναδέλφους, που παίρνουν επιπλέον ηθική στήριξη, για να πραγματοποιήσουν έναν έλεγχο αυξημένου κινδύνου. Η ζέστη και κατ’ επέκταση η θερμοκρασία εδάφους που μας απασχολεί, είναι δεδομένα που ο κάθε συνοδός υπολογίζει πριν κατεβάσει τον σκύλο του από το υπηρεσιακό όχημα. Προσπαθούμε να προστατεύουμε με κάθε τρόπο τον σύντροφό μας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η επιβράβευση είναι καθημερινό στοιχείο της επιχειρησιακής ρουτίνας ενός αστυνομικού σκύλου.
Θα ήθελα να κλείσω με μια ταινία που είδα πριν ένα χρόνο, αρκετά συγκινητική. Αφορούσε τους σκύλους οδηγούς-τυφλών βέβαια αλλά για εμένα άλλο έχει σημασία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τα λόγια του σπουδαίου ηθοποιού Ντίνου Καρύδη, σε ένα σημείο της ταινίας. Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Είχε πει: «Οι σκύλοι είναι ευλογημένοι με τη δυνατότητα της απόλυτης αγάπης. Ότι και να τους κάνεις, αυτοί περιμένουνε την καλή σου τη στιγμή. Και νομίζεις ότι ζούνε μονάχα για αυτήν. Τόσο πολύ μπορούν να αγαπήσουν. Η πραγματική αγάπη είναι να αγαπάς κάποιον τυφλά και απόλυτα, αδιαφορώντας για το τι σου έχει κάνει. Η αγάπη σου πρέπει να είναι αυτόφωτη να έχει τη δική της ζωή, να μην τρέφεται από τις πράξεις του άλλου. Για να αγαπάς λοιπόν έτσι ή σκύλος πρέπει να είσαι ή γονιός.» Πόσες φορές το έχετε βιώσει άραγε εσείς αυτό το συναίσθημα; Θα μου επιτρέψετε τελικά να χαρακτηρίσω αυτή τη δουλειά, λειτούργημα.
Πρέπει εδώ να εκθειάσω, πρώτα από όλα, τον ενεργό ρόλο αρκετών οργανώσεων ανά την Ελλάδα, που με τη χρήση σκύλων εργασίας, προσπαθούν να καλύψουν ανάγκες ευπαθών ομάδων, με πολύ μεγάλη επιτυχία. Έχει αποδειχθεί τόσο επιστημονικά όσο και στην πράξη ότι ο σκύλος, κατόπιν κατάλληλης εκπαίδευσης, μπορεί να βοηθήσει ενεργά τον άνθρωπο, δείχνοντας τα εμπόδια στον δρόμο όπως την περίπτωση του σκύλου οδηγού τυφλών, αλλά και να στηρίξει ένα παιδί με ορατές ή μη ορατές αναπηρίες, δίνοντάς του ηθική και όχι μόνο στήριξη, για να ανταπεξέλθει τις δυσκολίες της καθημερινότητάς του.
Την ανιδιοτελή αυτή αγάπη του σκύλου για τον άνθρωπο «εκμεταλλευόμαστε» όσοι ασχολούμαστε με τον σκύλο εργασίας και προσπαθούμε ο καθένας στο πεδίο του να χρησιμοποιήσουμε τις ικανότητές του υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Προσπαθούμε παράλληλα να επιστρέψουμε στους σκύλους μας μέρος της αγάπης τους.
Τα λόγια του ηθοποιού λοιπόν είναι όντως αληθινά και επιπλέον ως γονιός, μπορώ να τα επιβεβαιώσω και με αυτόν τον ρόλο.
2016-2019: Γνωρίζουμε για την κατηγοριοποίηση των αστυνομικών σκύλων σε σκύλους ανίχνευσης ναρκωτικών, ανίχνευσης εκρηκτικών υλών και περιπολίας. Αλήθεια, πόσο γόνιμη ήταν αυτή η περίοδος/τριετία(ανά κατηγορία) με βάση τα στοιχεία που έχει η Ελληνική Αστυνομία στη διάθεση της; Ποιες διαφορές παρατηρούνται ανά έτος;
Τα κατωτέρω στατιστικά που ενδεικτικά αναγράφονται για τα έτη 2016-2018, είναι από περιστατικά που το Τμήμα Συνοδών Αστυνομικών Σκύλων της Αθήνας έχει διαχειριστεί και έχει διαθέσει αντίστοιχους αστυνομικούς σκύλους με τους συνοδούς τους. Αν υπολογίσει κανείς ότι μόνο το ένα τρίτο της συνολικής δύναμης υπηρετεί εδώ, καταλαβαίνει πως τα στατιστικά τουλάχιστον διπλασιάζονται. Στο επιχειρησιακό κομμάτι προστίθεται το εκπαιδευτικό με διάθεση εκπαιδευτών και εγκαταστάσεων για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των αστυνομικών σκύλων ανά την επικράτεια. Κατά μέσο όρο αντικαθιστούμε, κατόπιν εκπαιδευτικού προγράμματος τουλάχιστον οκτώ εβδομάδων, εικοσιπέντε παλαιούς αστυνομικούς σκύλος με νέους. Τους βλέπουμε να μεγαλώνουν δίπλα μας τόσο ηλικιακά όσο και επιχειρησιακά, από τα δύο περίπου έτη τους μέχρι τα δέκα που αποχαρακτηρίζονται και οι επιτυχίες τους μας γεμίζουν υπερηφάνεια, αφού εκπληρώνονται οι προσδοκίες μας ως προς την προσφορά μας στο κοινωνικό σύνολο.
Κάτι παραπάνω από σύντροφοι…
Λίγες μέρες μετά και λίγο πριν τη δημοσίευση της συνέντευξης που μου παραχώρησε ο εκπαιδευτής αστυνομικών σκύλων στο μυαλό μου στριφογυρίζει μια λέξη. «σύντροφος». Πράγματι, η γοητεία της σχέσης αστυνομικού σκύλου-συνοδού είναι τόσο μοναδική και ταυτόχρονα τόσο δυνατή, που δύσκολα ένας εξωτερικός παρατηρητής μπορεί να κατανοήσει. Η ζωή και ο θάνατος, οι χαρές και οι λύπες, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες κρύβονται πίσω από ένα βλέμμα, ένα γάβγισμα πολλές φορές και μια λέξη. Η ακαταμάχητη αγάπη, η σκυλίσια μύτη και το σκυλίσιο φιλότιμο τελικά δεν περιορίζονται μόνο στην παραπάνω σχέση αλλά ανήκουν και σε όλους εμάς που τα έχουμε ανάγκη. Για αυτό πρέπει να εκτιμάμε και να σεβόμαστε και με το παραπάνω αυτές τις υπάρξεις. Και ποιος ξέρει; Ίσως ακριβώς δίπλα μας να εκτυλίσσεται μια ακόμα αποστολή με πρωταγωνιστές τους ήρωες-αστυνομικούς σκύλους…
_______________________
Πηγή εικόνας: Ελληνική Αστυνομία