Στις τακτικές κρίσεις Ανωτέρων και Ανωτάτων, ο Αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ έλαβε προαγωγή στο βαθμό του Ταξιάρχου και ο αδελφός του, με μια σύντομη αναδρομή τον συνεχάρη δημόσια για την πορεία και την ανάληψη των νέων καθηκόντων του
Ο δημοσιογράφος Τάκης Κάμπρας, αναφέρεται στη διαδρομή του αδελφού του, Ταξιάρχου της ΕΛ.ΑΣ Θανάση Καμπρα, ο οποίος στις κρίσεις Ανωτέρων και Ανωτάτων Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ έλαβε τοποθέτηση Διευθυντή στη Διεύθυνση Αστυνομίας Αθηνών.
«Αυτό θέλω να το πω. Πρίν 50 περίπου χρόνια, όταν ο αδελφός μου ήταν 7 ετών, όταν τον ρωτούσες τι θέλει να γίνει μόλις μεγαλώσει, έλεγε: “Στρατηγός Αστυνομίας”. Θα το θυμούνται οι φίλοι μας… μου έλεγαν, “θα γίνει, είδες το βλέμα του;”
Σήμερα, ξημέρωσε μια μεγάλη ημέρα για όλους μας. Ο Αδελφός μου προήχθη σε Ταξίαρχο.
Έχει περάσει με επιτυχία απο όλες σχεδόν τις μάχιμες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ: Ασφάλεια, Αντιτρομοκρατική, Διοικητής της ΔΙ.ΑΣ, Υποφρούραρχος της Βουλής κ.α.. Όταν και όπου συναντούσα συναδέλφους του, Προϊσταμένους του, όλοι μα όλοι μου έδιναν συγχαρητήρια και πόσο καλά λόγια έλεγαν για τις αστυνομικές του ικανότητες και κυρίως για το ήθος του. Με έκανε πολύ υπερήφανο…
Έχει παρακολουθήσει πολλά εξειδικευμένα εκπαιδευτικά σεμινάρια για θέματα αστυνομικού ενδιαφέροντος. Σημειώνω, εξειδικευμένα…!! Οταν είχε χρόνο, παράλληλα με τα αστυνομικά του καθήκοντα, κατάφερε και πήρε ένα ακόμα Πανεπιστημιακό πτυχίο.
Όταν σήμερα, με πήρε στο τηλέφωνο να μου ανακοινώσει τα ευχάριστα, του είπα συγκινημένος ότι η μαμά και ο μπαμπάς μας, από εκεί ψηλά θα αισθάνονται πολύ υπερήφανοι. Εγώ ακόμα περισσότερο, διότι ήταν ο μικρότερος αδελφός μου, όταν μας άφησε ο μπαμπάς μας σε ηλικία 9 και 11 χρονών.
Ήταν και εκείνος Αστυνομικός, υπηρετούσε στην Τροχαία Κορίνθου, όταν ένα φορτηγό δεν υπάκουσε να σταματήσει, για να τον παρασύρει στη συνέχεια όταν τον καταδίωξε με την υπηρεσιακή μηχανή του.. Τραυματίσθηκε πολύ άσχημα, πέθανε λίγους μήνες αργότερα, έπεσε στο βωμό του καθήκοντος και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του κατα την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αν θα βλέπει από εκεί ψηλά…» καταλήγει ο Τάκης Κάμπρας.