Επιχειρησιακό Στέλεχος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, εξέφρασε δημόσια τα ανθρώπινα συναισθήματά του μετά την ολοκλήρωση της επιχείρησης κατάσβεσης στο Μάτι (23/07) και παραπέμφθηκε σε Πειθαρχικό Έλεγχο με πρόστιμο.
Βρέθηκε στο μέτωπο της φωτιάς στην Ανατολική Αττική (23/07) ως επιχειρησιακό στέλεχος πεζοπόρου σε διατεταγμένη Υπηρεσία. Επιχείρησε στα πυρήνα μέτωπα που επέφεραν το θάνατο σε 99ατομα -μέχρι σήμερα- ενω 17πολιτες παραμένουμε σε νοσηλεία σε Νοσοκομεία της Αττικής και διέσωσε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.
Η μαρτυρία του σε δημόσια ανάρτηση, ως ενας απο τους δεκάδες αφανεις ήρωες ανάμεσά σε εθελοντές, διασώστες και Πυροσβέστες, είναι αυταπόδεικτη παραδοχή μιας πραγματικότητα που ανέδειξε τα λάθη τις παραλείψεις και τον ανύπαρκτο Κρατικό Μηχανισμό.
Το Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος παρέπεμψε τον συγκεκριμένο Πυροσβέστης ατο Πειθαρχικό γιατί… εξεφρασε τα συναισθήματά του μετα απο οσα βίωσε ως επιχειρησιακό στέλεχος πεζοπόρου της Υπηρεσίας του, και βρίσκεται αντιμέτωπος με πρόστιμο #€100 (1/11 του μισθού του)
Η ανάρτηση του Πυροσβέστη:
«Μάτι Αττικής 23-25 Ιουλίου 2018.
Αυτήν την ώρα είμαι στο υπηρεσιακό λεωφορείο και επιστρέφω στην οικογένεια και το σπίτι μου. Θα δω ξανά την κόρη και την γυναίκα μου. Θα τους αγκαλιάσω όπως ποτέ ξανά… Θα κάνω ένα μπάνιο και θα προσποιηθώ πως επιστρέφω σιγά σιγά στην ρουτίνα μου….
Δεν είναι τίποτα ίδιο όμως…
Δεν το εξηγείς ούτε με λόγια ούτε με φωτογραφίες…
Άλλωστε πως να εξηγήσεις κάτι που, ούτε εσύ το έχεις χωνέψει???
Πόση λύπη κ τραγωδία να χωρέσει σε λίγα στρέμματα…?
Πόσες ψυχούλες χαμένες …Άδικα και γρήγορα…
Πόσες περιουσίες στάχτη…
-Είστε όλοι καλά? ρωτούσα ανθρώπους που έβρισκα στο δρόμο να μαζεύουν ότι τους έχει απομείνει…
-Πως να είμαστε καλά αγόρι μου? η πιο συνηθισμένη απάντηση…
Πως να είναι οι άνθρωποι καλά ρε μαλάκα, όταν έχασαν συγγενείς, φίλους, γείτονες, περιουσία κ ελπίδα???
-Τουλάχιστον είστε ζωντανοί…. προσπαθούσα να τους ηρεμήσω… Μάταια πολλές φορές…
Δεν ξέρω πως να το περιγράψω όλο αυτό, δεν μπορώ να το περιγράψω και δεν ξέρω εάν χρειάζεται…
Να μην ξεχάσω….
Δεν γίνεται να μετρήσεις πόσοι άνθρωποι ήρθαν για βοήθεια. Πόσοι μας ρώτησαν αν θέλουμε νερό και φαγητό… Αν χρειαζόμαστε το οτιδήποτε… Και ακόμα πηγαίνουν. Και θα συνεχίσουν. Υπέροχοι, απλοί άνθρωποι, χωρίς όνομα, χωρίς αντάλλαγμα δίνουν ελπίδα και βοήθεια, απλόχερα. Μια ομορφιά μέσα στη φρίκη και την μαυρίλα…Σεβασμός κ συγκίνηση…
Κανένας πυροσβέστης δεν θεωρεί τον εαυτό του ήρωα. Δεν θέλει να γίνει ήρωας… Θέλει να βοηθήσει, να σώσει, δηλαδή να κάνει την δουλειά του σωστά και με το παραπάνω, και να επιστρέψει σπίτι του…Κι αν είναι ήρωες οι πυροσβέστες, σούπερ-ήρωες είναι οι εθελοντές, οι πολίτες που έδωσαν το παρόν, τα σπίτια, τα ρούχα, τα χρήματα και τον χρόνο τους να βοηθήσουν… Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι διασώστες, οι αστυνομικοί…
Υπέροχοι κ υπεράνθρωποι συνεργάτες».