..”οι κυβερνώντες σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Η Αστυνομία όμως ως ο ύψιστος θεματοφύλακας της ασφάλειας του πολίτη αλλά και του πολιτεύματος”!..*
Στη χώρα της εφηβικής νοοτροπίας, της ισοπέδωσης και του καφενεϊακού λόγου, έχουμε μείνει λίγοι που πιστεύουμε στους Θεσμούς.
Που πονάμε και υφιστάμεθα όπως όλοι την πολυεπίπεδη κρίση αλλά δε μας εκφράζουν πεζοδρομιακές προσεγγίσεις του τύπου «να καεί το μπουρδέλο η βουλή» και «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι».
Που πάμε κόντρα στο ρεύμα που επιβάλλει να βρίζεις σκαιότατα πολιτικούς που εσύ ο ίδιος εκλέγεις και να επιτίθεσαι στα όργανα της τάξης προς χάριν μιας παιδιάστικης «επαναστατικής διάθεσης» προκειμένου να αποφύγεις να δεις τον καθρέφτη…
Που δεν υποκύπτουμε σε γενικεύσεις.
Που δεν μιλάμε με κλισέ και χιλιοειπωμένα συνθήματα!
Που αρθρώνουμε σοβαρό λόγο. Σωστό ή λάθος, αλλά σοβαρό!
Ναι, λοιπόν! Υπάρχουμε και εμείς που αγαπάμε την Αστυνομία!
Που πονάμε όταν βλέπουμε το κύρος της να καταρρακώνεται από 20 θρασύδειλους που πετάνε μπογιές και πέτρες, όπως έγινε σήμερα (εχτές) στο ΑΤ Πατησίων, χωρίς να γίνεται ούτε μια προσαγωγή!
Που νιώθουμε μαχαιριά στη καρδιά κάθε φορά που ένας αστυνομικός καθυβρίζεται, ξυλοκοπείται ή λοιδορείται.
Που αισθανόμαστε τον κίνδυνο της αντιδημοκρατικής εκτροπής να ελλοχεύει κάθε φορά που η αστυνομία γελοιοποιείται και δέχεται συμβολικού τύπου ραπίσματα από το κοινωνικό περιθώριο.
Μας είναι αδιάφορο αν η σημερινή πολιτική ηγεσία θεωρεί αυτά τα συμβάντα ήσσονος σημασίας.
Έχει προφανώς την δική της ατζέντα και η προστασία του κύρους ενός από τους πιο σημαντικούς θεσμούς δεν αποτελεί προτεραιότητα της.
Οι κυβερνώντες σήμερα είναι, αύριο δεν είναι.
Η Αστυνομία όμως ως ο ύψιστος θεματοφύλακας της ασφάλειας του πολίτη αλλά και του πολιτεύματος θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από αυτούς.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η ανάπτυξη κυνισμού στα στελέχη των Σωμάτων ασφαλείας.
Η συχνή επαφή με την χειρότερη πλευρά της κοινωνίας, αλλά και οι επιθέσεις που δέχονται συνεχώς οι αστυνομικοί σε κάθε έκφανση του κοινωνικού βίου, συνήθως βγάζουν ένστικτα αυτοπροστασίας που εκδηλώνονται μέσω της απάθειας.
Σε αυτές τις δύσκολες εποχές απευθύνομαι στους χιλιάδες αστυνομικούς που με το φιλότιμό τους και μόνο κρατάνε όρθιες εκατοντάδες υπηρεσίες για να τους πω ότι υπάρχουμε και εμείς!
Εμείς που καταλαβαίνουμε, εμείς που πονάμε μαζί σας, εμείς που σας στηρίζουμε.
Εμείς που στα μάτια σας βλέπουμε τον αδελφό, την αδελφή μας, τη γυναίκα μας!
Εμείς που σας χαμογελάμε στο δρόμο και σας ζητούμε να μην εγκαταλείψετε!
__________
*κείμενο γνώμης του Dr. Κωνσταντίνου Δούβλη, διδάκτωρ Κοινωνιολογίας/Εγκληματολογίας (University of Essex, UK), ειδικευμένος σε θέματα Αστυνόμευσης, Ασφάλειας και αντεγκληματικής πολιτικής στις ΗΠΑ ( Loyola University of Chicago).
**http://egklimatologos.blogspot.gr