Η Ιωάννα Παλιοσπύρου, ένιωσε έτοιμη να βγάλει τη μάσκα που προστάτευε το πρόσωπό της μετά την επίθεση με βιτριόλι που δέχθηκε πριν δύο χρόνια και της άλλαξε τη ζωή, και περιέγραψε όσα έζησε και βιώνει καθημερινά μέχρι και σήμερα σε αποκατάσταση της υγείας της
Σε μια συνέντευξη στην εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη «Πρωταγωνιστές», η Ιωάννα Παλιοσπύρου αναφέρθηκε στην 20η Μαίου 2020 μέχρι και σήμερα σχεδόν δύο χρόνια μετά, με τα χειρουργεία και την αποκατάσταση της υγείας της, και τα όνειρά της για το μέλλον .
Γυρίζει στο σημείο που δέχθηκε την επίθεση με βιτριόλι, μπροστά από το ασανσέρ ενώ περίμενε για να ανέβει στο γραφείο που εργαζόταν.
«Περίμενα στο ασανσέρ για να ανέβω στο γραφείο. Εκείνη είχε κρυφτεί στο υπόγειο. Όλο αυτό έγινε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Το πρώτο πράγμα που λειτούργησε ήταν η όσφρηση μου. Κατάλαβα αμέσως τι έγινε από την απαίσια μυρωδιά. Κάψιμο. Πόνοι. Εκείνη έφυγε τρέχοντας. Δεν την είδα εγώ. Είχε πέσει το υγρό στο μάτι μου και όλα ήταν θολά. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το φαρμακείο που υπάρχει απέναντι. Σκέφτηκα ότι θέλω βοήθεια και θυμήθηκα αυτό. Δεν κοίταξα καθόλου όταν πέρασαν το δρόμο. Δεν έβλεπα. Θα μπορούσε να με είχε χτυπήσει αυτοκίνητο» ανέφερε η Ιωάννα Παλιοσπύρου στο Σταύρο Θεοδωράκη.
«Μπήκα μέσα στο φαρμακείο και φώναζα πως πονάω, πως θέλω βοήθεια. Τους κινητοποίησαν οι φωνές μου. Ένιωθα να καίγομαι. Έβλεπα στο νιπτήρα να πέφτουν τα μαλλιά μου. Ο λόγος που σώθηκε το μάτι μου ήταν που έριξα αμέσως νερό. Οι γιατροί μου είπαν πως αυτό με έσωσε. Βοήθησε πολύ το ότι με πήγαν γρήγορα στα νοσοκομείο. Ήξερα πως ήταν καυστικό υγρό. Δεν ήξερα πως ήταν βιτριόλι. ‘Ένιωσα ασφάλεια δίπλα στους γιατρούς και κατέρρευσα».
«Δεν ήταν εύκολο για εμένα να έρθω ξανά σε αυτό το σημείο. Πέρασα από τον κεντρικό δρόμο μια φορά και με έπιασε ταχυπαλμία» είπε και πρόσθεσε: «Θα μπορούσε να με είχε σκοτώσει. Αν την ώρα της επίθεσης άνοιγα το στόμα μου θα μπορούσα να το έχω καταπιεί και θα είχε καεί ο οισοφάγος μου. Δεν νομίζω πως θα άλλαζε κάτι μια συγγνώμη. Θα ήθελα να νιώσω πως έχει καταλάβει το κακό που έχει προκαλέσει. Με τη στάση της δεν έδειξε κάτι τέτοιο».
«Με θύμωνε όταν παλιά άκουγα πως κάποιος έκανε κακό στον εαυτό του. Θυμάμαι πως μέσα στο νοσοκομείο βρέθηκαν και εγώ σε αυτό το σημείο. Σκέφτηκα πως αυτό φαίνεται για κάποιους λυτρωτικό. Το ένιωσα. Έβλεπα στον ύπνο μου όνειρα για αυτά που ήθελα να ζήσω. Ξυπνούσα και έβλεπα το πρόσωπό μου και έλεγα όχι πάλι αυτός ο εφιάλτης. Είχαν πείσει τον εαυτό μου, πως αυτά που έβλεπα στον ύπνο μου ήταν η πραγματικότητα και αυτό που έβλεπα στον ξύπνιο μου ήταν ένας εφιάλτης».
Στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές», προβλήθηκε και η συζήτηση της Ιωάννας Παλιοσπύρου με τον ψυχίατρο της, επίκουρο καθηγητή ψυχιατρικής, Κωνσταντίνο Κοντοάγγελο, σε ένα podcast που είχε πρόσφατα. «Είναι μεγάλη χαρά που μιλάω μαζί σου. Θέλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που κατάφερε να ζήσεις. Το τραύμα που πέρασες ήταν πολύ μεγάλο. Η δυσκολία που πέρασες μέσα στο Θριάσιο νοσοκομείο ήταν απίστευτα μαρτυρική. Η πρώτη μέρα που σε γνώρισα ήταν συγκλονιστική. Ήταν ανήμερα της Παναγίας, 15 Αυγούστου 2020, μια ηλιόλουστη ημέρα. Θυμάμαι πως βρήκα με δυσκολία το σπίτι σου στο Μοσχάτο και είχα μια αγωνία το τι θα συναντήσω. Ειλικρινά συγκλονίστηκα όταν συνάντησα έναν ανθρώπου που έλειπε ένα από τα βασικά πράγματα που έχουμε στη ζωή μας. Το πρόσωπο. Κοιτούσα έναν άνθρωπο που δεν είχε μαλλιά και δεν είχε ένα αυτί αλλά εγώ έπρεπε να του πω πως θα τα καταφέρουμε» ανέφερε ο επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής.
Σε ερώτηση της Ιωάννα Παλιοσπύρου, αν «υπήρχε στιγμή που φοβήθηκε πως δεν θα τα καταφέρουμε», ήταν ειλικρικής μαζί της, όπως ήταν από την πρώτη στιγμή μαζί της. «Πρέπει να σου πω ότι την πρώτη ημέρα που ερχόμουν στο σπίτι σου το αυτοκίνητό μου πήγαινε με 60 χιλιόμετρα, τη δεύτερη με 40 και την τρίτη με 30. Κάποιες φορές αναρωτιόμουν: εγώ μπορώ να βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο; Θα τα καταφέρω; Κι αν αποτύχω; Η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές φοβήθηκα αλλά αισθάνθηκα ασφάλεια ότι θα τα καταφέρουμε τρεις μήνες μετά τη γνωριμία μας. Μου έδωσαν ένα υγιές και δυνατό σπίτι από το οποίο έλειπε η σκεπή και μου είπαν γιατρέ ξαναφτιάξε τη σκεπή. Κατάφερες το βιτριόλι να μη σου κάψει την ψυχή αλλά μόνο το δέρμα».
Η Μαρία Καλοφώνου διευθύντρια της κλινικής Πλαστικής Χειρουργικής του Θριασίου Νοσοκομείου αναφέρθηκε στα δέκα δύσκολα χειρουργεία που ακολούθησαν κατά τις 98ημέρες -πρώτης – νοσηλείας της Ιωάννας Παλισπύρου. «Δεν ήμασταν προετοιμασμένοι στην αρχή. Τώρα είμαστε καλύτερα μεν αλλά και πάλι εξακολουθούν να είναι μεγάλα χειρουργεία και θα ακολουθήσουν και άλλα».
Ο φόβος για τον .. καθρέπτη
Η Ιωάννα Παλιοσπύρου καθ υπόδειξη των γιατρών της, ένιωσε έτοιμη να βγάλει τη μάσκα που προστάτευε το πρόσωπό της, και συνέχισε τη συνέντευξη με το Σταύρο Θεοδωράκη, με αναφορά στη ζωή της μετά την επίθεση με το βιτριόλι. «Πολύ πόνο. Πολλά ερωτηματικά. Απελπισία. Απλά προσπαθούσα να κρατηθώ στη ζωή. Είμαι λάτρης της ζωής. Θύμωνα όταν άκουγα πως κάποιος έκανε κακό στον εαυτό του. Θυμάμαι μέσα στο νοσοκομείο να σκέφτομαι ”α, τώρα καταλαβαίνω πώς κάποιοι φτάνουν στο σημείο να κάνουν κακό στον εαυτό τους. Θυμάμαι αυτό το συναίσθημα και αυτή τη σκέψη σα να βρέθηκα και εγώ σε αυτό το σημείο. Σου φαίνεται λυτρωτικό. Αυτό σκέφτηκα κι εγώ».
«Πρώτη φορά είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη λίγες ημέρες πριν βγω από το νοσοκομείο. Οι γιατροί και οι ψυχολόγοι με πίεζαν πολλές ημέρες πριν να κάνω αυτό το βήμα. Εγώ δεν ήθελα. Φοβόμουν αυτό που θα αντικρίσω. Δεν είχα δει ούτε καν τα χέρια μου. Το απόφευγα. Προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο. ‘Ομως έφτασε η ώρα. Ήθελα να έχω δίπλα μου τη γιατρό μου. Θυμάμαι πως στο νοσοκομείο στην τουαλέτα υπήρχε καθρέφτης αλλά ήταν καλυμμένος. Είχα την επιλογή να το κάνω αλλά δεν το έκανα ποτέ. Έφτασε εκείνη η ημέρα, ήρθε η γιατρός μου. Έφερε το μέικαπ και άρχισε να μου το τοποθετεί παντού. Και πρώτη στρώση και δεύτερη στρώση. Μου τοποθέτησε και κάποια γάζες στα δύσκολα σημεία που δεν μπορούσαν να καλυφθούν και μου έδωσε έναν στρογγυλό καθρέπτη. Κοιτάζω τον εαυτό μου για τρία δευτερόλεπτα, κρατάω την αναπνοή μου και λέω ”οκ”. Είδα τα μάτια μου, τις ουλές, τα χείλη μου. Δεν πίεσα τον εαυτό μου πολύ. Κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα».
Στη συνέντευξή της η Ιωάννα Παλιοσπύρου, αναφέρθηκε και στη σχέση της με τους άνδρες, μετά την επίθεση με βιτριόλι που δέχθηκε. «Δεν ένιωθα όχι γυναίκα… δεν ένιωθα άνθρωπος. Ένιωθα πως δεν είχα καν ανθρώπινη μορφή. Οπότε ήταν πολύ μακριά για εμένα εκείνο το βήμα, να σκεφτώ τον εαυτό μου ερωτικά με κάποιον. Πώς θα πλησιάσεις κάποιον όταν σκέφτεσαι πως η εικόνα σου μπορεί να τον απωθεί ή να τον τρομάζεις. Όταν δεν έχεις μαλλιά, δεν έχεις αυτί δεν έχεις φρύδια. Έχω αποκτήσει μεγάλο μέρος της αυτοπεποίθησης που είχα. Πλέον κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και λέω ”είσαι όμορφη”. Έχω ξαναχτίσει το συναίσθημα και την αυτοπεποίθηση».
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευη η Ιωάννα Παλιοσπύτρου, περπατά δίπλα στην παραλία, «Πλέον μπορώ να ξεκλέβω χρόνο χωρίς τη μάσκα μου. Δεν μπορώ να είμαι πάντα χωρίς μάσκα. Την φοράω για θεραπευτικούς λόγους. Δεν έχω εξοικειωθεί ακόμα με το πρόσωπό μου. Είμαι σε ένα μεταβατικό στάδιο. Έχει να κάνει με την αποδοχή από τον άλλο που με κάνει και εμένα να νιώθω πιο άνετα. Το επόμενο χειρουργείο έχει προγραμματιστεί σε μερικούς μήνες από τώρα και κάπως έτσι θα πηγαίνουμε. Δεν είναι μόνο αισθητικό το θέμα είναι και λειτουργικό. Δεν είναι πλέον η σκέψη καθημερινή για το τι είχε γίνει. Η ζυγαριά αρχίζει και γέρνει πλέον στη νέα μου εικόνα. Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα. Ισχύει αυτό, το έχω βιώσει. Κοιτάς μπροστά και λιγότερο πίσω».