Άγνωστες λεπτομέρειες της ζωής και στις θητείες του ως Υπουργός, αφηγείται ο υπουργος Προστασίας του Πολίτη στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο
Έχει θητευσει τέσσερις φορές Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, στη θητεία του εξαρθρώθηκε η ΤΟ 17 Νοέμβρη – με τις τύψεις για τον θάνατο του υπασπιστή του Γιώργου Βασιλάκη, να ακολουθούν το Μιχάλη Χρυσοχοΐδη … «Στον ίδιο δρόμο» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη
«… Εκείνη, τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής μου, έτσι όπως άνοιξε ο Γιώργος το ντοσιέ, ο εκρηκτικός μηχανισμός που περιείχε εξερράγη. Η έκρηξη έκανε ολόκληρο το κτίριο της Κατεχάκη να σειστεί. (…) Για κάποια δευτερόλεπτα έμεινα παγωμένος, ακίνητος, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω την κατάσταση. Προσπαθώντας να είμαι όσο πιο ψύχραιμος γινόταν, άρχισα να φωνάζω τα ονόματα των συνεργατών που ήξερα ότι βρίσκονταν ακόμη στο γραφείο. Ένας δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μου, ο Γιώργος Βασιλάκης», ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης περιγράφει τις τραγικές στιγμές με τη δολοφονία του υπασπιστή του, Γιώργου Βασιλάκη, στις 20 Ιουνίου του 2010, οταν εξερράγη φάκελος με εκρηκτικά μεσα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ο ΑΔ κατέληξε ακαριαία από βόμβα που προοριζόταν για το Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και είναι από τα γεγονότα που τον έχουν σημαδέψει.
Μια ώρα πριν τη δολοφονία του, ο Αστυνομικός Διευθυντής της ΕΛΑΣ κρατούσε αγκαλιά τον (τοτε) μόλις δέκα ετών, γιο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη , που είχε επισκεφθεί στο γραφείο τον πατέρα του. «Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει ο οποίος δεν είχε κανέναν λόγο να είναι στόχος. (…) Ολο αυτό το διάστημα, η έκρηξη, η δολοφονία, η κηδεία, το πένθος για τον αγαπημένο νεκρό συνεργάτη με στιγμάτισαν για πάντα, με ακολουθούν έκτοτε και θα με ακολουθούν…» αναφέρει ο ίδιος.
Στο βιβλίο του, με τον τίτλο «Στον ίδιο δρόμο» ο Χρυσοχοϊδης αφηγείται την πορεία του από το χωριό του, το Νησί Ημαθίας και τους σημαντικότερους σταθμούς της.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αφηγείται λεπτομέρειες για τη διαδρομή μέχρι την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο. Ανατρέχει στα παιδικά του χρόνια, στο Νησί Ημαθίας, παιδί μιας αγροτικής οικογένειας. Αφηγείται στιγμές από τη δύσκολη ζωή στο χωριό, όπου ήταν «ο γιος του Τσαγανού», το προσωνύμιο του πατέρα του, που δήλωνε την εργατικότητα και την προκοπή του, τα χρόνια στη Νομική Θεσσαλονίκης, την πολιτικοποίησή του. Ανασύρει από τη μνήμη του περιστατικά που στιγμάτισαν τον ίδιο και παράλληλα, δίνουν την εικόνα για την εποχή.
_________________
Πηγή: protothema.gr