Τις προϋποθέσεις επιχειρησιακής ανταπόκρισης σε αστυνομικά συμβάντα στην καθημερινότητα του ένστολου προσωπικού σε συνθήκες παραβατικότητας χαμηλού ή υψηλού κινδύνου, αναλύει επιχειρησιακός ένστολος
Περιγράφει ο ένστολος της ΕΛΑΣ «Πριν από κάποιον καιρό λάβαμε ένα σήμα για πιθανόν αιφνιδίως παθόντα εντός οικίας. Φτάνοντας εκεί, η εγγονή του θύματος μας είπε πως τον ακούει να βογγάει και πως πρέπει ν’ ανοίξουμε επειγόντως, καθώς ο κλειδαράς θ’ αργούσε.
Πράγματι αφού επιβεβαιώσαμε με τις αισθήσεις μας τα λεγόμενά της, με τη χρήση δικού μου λοστού – σκύλλας που είχαμε στο περιπολικό, παραβιάσαμε ένα συρόμενο παράθυρο και μπήκαμε. Ο άνθρωπος είχε πάθει εγκεφαλικό και ήταν εν ζωή, μα ανήμπορος ώρες.
Προσήλθε ΕΚΑΒ και τον παρέλαβε, αφού τον είχαμε τυλίξει με αλουμινοκουβέρτα, ως μόνη δυνατή παροχή Α’ βοηθειών σε τέτοια κλινική κατάσταση, από ανθρώπους του δικού μας επιπέδου γνώσεων.
Εχθές, σε σήμα για οικογενειακό, αντιμετωπίσαμε έναν μεγάλης ηλικίας μη συνεργάσιμο δράστη, ο οποίος είχε χτυπήσει τη σύζυγό του. Δίνοντάς του πολλές ευκαιρίες στο στάδιο του διαλόγου, με πειθώ, παραινέσεις, συμβουλές και προειδοποιήσεις, προσπαθήσαμε να τον αποκλιμακώσουμε χωρίς αυτό να καταστεί εφικτό.
Ανεβήκαμε σκαλί στην κλίμακα μέσων άσκησης ελέγχου και έχοντας άψογη επικοινωνία με τον συνεργάτη μου, εφαρμόσαμε ήπιες λαβές, τον χειροπεδήσαμε στο έδαφος (όπου ο ίδιος επέλεξε να μας οδηγήσει) και τον μεταφέραμε στην αρμόδια αστυνομική υπηρεσία για τα περαιτέρω. Ακόμη και για την αφαίρεση των χειροπεδών χρειάστηκε εφαρμογή λαβών, λόγω άρνησης συνεργασίας.
Και στις δύο περιπτώσεις δώσαμε σχετικές καταθέσεις, σχηματίστηκαν δικογραφίες κλπ.
Μπορεί τα περιστατικά να μοιάζουν ασύνδετα μεταξύ τους, ωστόσο υπάρχουν κάποιοι κοινοί παρονομαστές. Είναι η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, οι ΓΝΩΣΕΙΣ και τα ΥΛΙΚΑ.
Η ύπαρξη υλικών είναι που μας καθιστά αστυνομικούς, διαχωρίζοντάς μας πρακτικά και νομικά από τον απλό πολίτη, οι γνώσεις (πρακτικές και νομικές) διασφαλίζουν την ακεραιότητα των ενεργειών μας και η εκπαίδευση παντρεύει αυτά τα δύο με την ανάπτυξη δεξιοτήτων (χρήση υλικών, χειρισμοί χειροπεδών- ράβδου- όπλου, εφαρμογή λαβών, επικοινωνία με ύποπτο και συνεργάτη, προσυνεννόηση αστυνομικών, εκτίμηση κατάστασης κ.α.) παράσχοντας τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα στην υλοποίηση κάθε επιχειρησιακής μας ενέργειας. Κυρίως όμως, κρατώντας χαμηλά τα επίπεδα στρες (και άρα καθαρό το μυαλό στην εκτίμηση της σκηνής και στην εφαρμογή των τακτικών), καθώς μέσω της εκπαίδευσης έχουμε προσπαθήσει να εξομοιώσουμε παρόμοιες καταστάσεις και συνθήκες.
Τέλος, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τον παράγοντα “εμπιστοσύνη στην κριτική ικανότητα του συνεργάτη” μεταξύ των αστυνομικών, καθώς οι αποφάσεις που λαμβάνουμε αντιστοιχούν σε χρονικά παράθυρα κλασμάτων δευτερολέπτων, καθώς και τον παράγοντα της αποφυγής υπερβολών (οι οποίες πολλές φορές είναι απότοκοι του στρες και της σωματικής καταπόνησης), εφαρμόζοντας έμμετρα και κλιμακωτά την -φιλοσοφικά απευκταία- μα ουσιαστικά πολλές φορές απαραίτητη, νόμιμη βία.»
Λ.Δ