Κάτω από τη στολή του Αστυνομικού, είναι άνθρωποι, και στην πολιτική τους ζωή, συναναστρέφονται με τους πολίτες και ως παρατηρητές έχουν καθημερινή διάδραση με την κοινωνία
Μάχιμος αστυνομικός σε Υπηρεσία της πρώτης γραμμής, με αυξημένη ενσυναίσθηση και αντανακλαστικά προστασίας των αδυνάτων, παραθέτει προσωπική βιωματική εμπειρία του στο κέντρο της Αθήνας με πολιτική περιβολή και κίνηση με το ιδιωτικό του όχημα.
«Κυριακη βράδυ, στο φαναρι Παρασιου και Αχαρνων στον Αγιο Παντελεήμονα. Βλεπω πιτσιρικι, το πολυ 8 ετων να καθαριζει τζαμια για να παρει κανα 50λεπτο.
Δε θεωρω τον εαυτο μου σε καμια περιπτωση αλληλεγγυο ευαισθητουλη κουλτουριαρη κλπ κλπ αλλα ξερω οτι την ωρα που ολα τα παιδια εχουν φάει, εχουν κανει μπανιο και εχουν ξαπλωσει στα ζεστα τους κρεβάτια, αυτο το πιτσιρικι καθεται στο κρυο γιατι ανηκει σε καποια προβληματικη οικογενεια κι αυτο με στεναχωρεί. Ο μπροστα οδηγος ενος λευκου καγκουρικου Smart τον διωχνει αλλα ο μικρος δε φεύγει. Και τότε κανει το αδιανόητο· ανοιγει με δυναμη την πορτα του αυτοκινητου και χτυπαει με δυναμη τον μικρο και μαλιστα δύο φορές.
Μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι και στιγμιαια σκεφτηκα να του κατεβασω τα μούτρα, να κανει γιορτες πινοντας το κρασι του με καλαμακι, αλλα ξερω πολυ καλα οτι το πιθανοτερο ηταν να βρεθω εγω κατηγορουμενος και αυτος θύμα. Και πρωτο θεμα στα ΜΜΕ που ψοφανε για κακους αστυνομικούς.
Λυπάμαι που το λεω, δεν εκανα κάτι. Αλλα μου μεινε η απορία· ποσο σκατοψυχοι ειστε μερικοι ρε; Ποσο μαυρη ειναι η ψυχη σας;
Μη ξεχασετε να γιορτασετε σε δύο εβδομάδες τη γεννηση του Χριστουλη ε; Ντρέπομαι που αναπνεουμε τον ιδιο αερα …»