«Τα πραγματικά σύνορα της Γαλλίας είναι στο Βιντιμίλε, αλλά επίσης στην Λαμπεντούζα, τη Λέσβο και τη Μελίγια…» δηλώνει στο Γαλλικό τύπο ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής υπηρεσίας εποπτείας των συνόρων Frontex, Φαμπρίς Λεγκερί, ενώ αναφέρεται εκτενώνς, στην ανάγκη ευρωπαϊκής συνεργασίας, και σημειώνει χαρακτηριστικά «Τα κέντρα επαναπροώθησης παράτυπων μεταναστών πρέπει να γίνονται στις πύλες εισόδου και όχι να κοιτάει ο καθένας την αυλή του».
Εν όψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 15ης και 16ης Οκτωβρίου, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής υπηρεσίας εποπτείας των συνόρων Frontex, Φαμπρίς Λεγκερί, αναφέρεται στην ανάγκη ευρωπαϊκής συνεργασίας, διότι «τα κράτη μέλη πρέπει να κατανοήσουν ότι αντί της ανάπτυξης εκατοντάδων Αστυνομικών στα εθνικά τους σύνορα, θα ήταν πιο χρήσιμο να τους στείλουν στα εξωτερικά σύνορα. Τα πραγματικά σύνορα της Γαλλίας είναι στο Βιντιμίλε, αλλά επίσης στην Λαμπεντούζα, τη Λέσβο και τη Μελίγια…».
«Εχουμε καταγράψει περί της 630.000 παράνομες εισόδους μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου», αναφέρει σε συνέντευξή του, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής υπηρεσίας εποπτείας των συνόρων Frontex, που δημοσιεύεται στις εφημερίδες Dernieres Nouvelles d’ Alsace και L’ Alsace, ενώ κάνει λόγο για μία «άνευ προηγουμένου από το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου προσφυγική κρίση στην Ευρώπη»,
«Εάν κάθε κράτος διαχειρισθεί την κρίση από τη γωνίτσα του, χωρίς συντονισμό με τους γείτονές του, η ροή δεν θα σταματήσει να περνά από τη μία χώρα στην άλλη, εις βάρος όλων», επισημαίνει ο Φαμπρίς Λεγκερί.
Οι Ελληνικές Αρχές χρειάζονται τη συνδρομή χιλιάδων Ευρωπαίων Συνοριακών Φρουρών
Εκφράζοντας την ικανοποίησή του για τον προβλεπόμενο διπλασιασμό του δυναμικού της Frontex στην Ελλάδα, που σήμερα αριθμεί λιγότερα από εκατό άτομα, ο Φαμπρίς Λεγκερί, δηλώνει ότι »εάν είχαμε χίλιους ή δύο χιλιάδες Ευρωπαίους συνοριακούς φρουρούς για να βοηθήσουν τις ελληνικές αρχές, αυτό θα είχε θεαματικά αποτελέσματα στην κρίση σε αυτά τα σύνορα».
Τη στιγμή που η Ευρώπη επικεντρώνεται στη δημιουργία hotspots (κέντρων υποδοχής και καταγραφής) στην Ελλάδα και την Ιταλία για την υποδοχή των προσφύγων και λαθρομεταναστών και την αξιολόγηση της ανάγκης τους για παροχή ασύλου, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής υπηρεσίας εποπτείας των συνόρων Frontex, αναφέρει χαρακτηριστικά, ότι «κατά μέσον όρο, μόνο το 39% των αποφάσεων επαναπροώθησης εκτελείται», κυρίως εξαιτίας της άρνησης των χωρών καταγωγής να δεχθούν πίσω τους πολίτες τους. Ας είμαστε ρεαλιστές: εάν θέλουμε να επαναπροωθήσουμε τους παράτυπους μετανάστες προς τις χώρες καταγωγής τους, χρειάζονται κέντρα κράτησης, κυρίως εντός των hotspots», σημειώνει ο Φαμπρίς Λεγκερί .
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο επικεφαλής της Frontex, ο Οργανισμός, ναύλωσε τον περασμένο χρόνο 39 αεροσκάφη για την επιστροφή των λαθρομεταναστών στις χώρες τους, ενώ εκτιμα για το 2015 ο αριθμος εντός του έτους σχεδόν θα διπλασιαστεί «θα πρέπει να φθάσουμε τον αριθμό των 60 αεροσκαφών για την επιστροφή των παράνομων μεταναστών μέχρι το τέλος του έτους».
Στόχος είναι να υπάρξουν γρήγορα αποτελέσματα
Σε ερώτηση για “συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού σώματος συνοριοφυλάκων”, όπως διατυπώθηκε από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, ο Φαμπρίς Λεγκερί προειδοπιοιεί ότι ένα τέτοιο σώμα «δεν μπορεί να δημιουργηθεί μεσοπρόθεσμα και ότι ο στόχος είναι να υπάρξουν γρήγορα αποτελέσματα».
«Χρειάζεται να κινηθούμε προς μία ολοκληρωμένη διαχείριση των συνόρων, προς ένα ευρωπαϊκό δίκτυο εποπτείας, του οποίου βάση θα είναι η Frontex. Και να προβλέψουμε μία ικανότητα για αυτονομία κινήσεων σε ορισμένες περιπτώσεις: για παράδειγμα, η Frontex να έχει τη δυνατότητα να επέμβει σε μία κρίση, χωρίς να περιμένει να διατυπωθεί το αίτημα από το ενδιαφερόμενο κράτος», τονίζει χαρακτηριστικά.
Ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής υπηρεσίας εποπτείας των συνόρων Frontex, Φαμπρίς Λεγκερί, προειδοποιεί ότι «η μεταναστευτική πίεση αποτελεί μακροπρόθεσμο πρόβλημα», ακόμη και αν «χρειάζεται, εντός ενός έτους να κατορθώσουμε να ελέγξουμε την τεράστια, άνευ προηγουμένου ροή με την οποία είμαστε αντιμέτωποι».
«Δεν βλέπω βραχυπρόθεσμη λύση στη Συρία και στο Κέρας της Αφρικής, ούτε στο χάσμα που υπάρχει ως προς την ανάπτυξη ανάμεσα στην Ευρώπη και την Υποσαχάρια Αφρική…», καταλήγει.