..”Η εσωτερική ασφάλεια μιας χώρας, το αίσθημα να είναι κανείς ασφαλής στην καθημερινότητα του και στην εργασία του, είναι βασική προϋπόθεση (..) εμείς απέναντι σε έγκλημα που συνεχώς διεθνοποιείται, κινούμαστε με τον «αραμπά» και με το « Θεός φυλάξει»”..
“Όσο ψύχραιμα και να δει κανείς τα γεγονότα των τελευταίων ημερών σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ήρεμος.
Το έγκλημα έχει για ακόμα μια φορά «αναβαθμιστεί». Είναι συχνότατα τα περιστατικά όπου χρησιμοποιούνται όπλα , σε πολυσύχναστες περιοχές , σε ληστείες, χωρίς προφανή λόγο και φυσικά σε αστυνομικούς κατά την καταδίωξη τυφλά μόνο και μόνο για να γλιτώσουν την σύλληψη.
Αυτή η κλιμάκωση σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που μαστίζει τα σώματα ασφαλείας θα επιτείνει το αίσθημα ανασφάλειας.
Εως πρόσφατα, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν είχαμε μια διάχυση της εγκληματικότητας στον κοινωνικό ιστό τέτοια που να μας επιβάλλει το αίσθημα του φόβου. Σίγουρα όμως σε βάθος χρόνου αν δει κανείς την εξέλιξη τέτοιων καταστάσεων δεν θα ήταν και πολύ αισιόδοξος ,αφού οι πολιτικές που θα οδηγούσαν στην εξάλειψη των παραγόντων που “γεννούν” το έγκλημα, δεν φαίνεται να υπάρχουν.
Επιπροσθέτως οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που παίρνονται ,με στόχο την αποσυμφόρηση των φυλάκων , δεν συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση αφού άτομα με σημαντική παραβατική συμπεριφορά θα παραμένουν έγκλειστοι για μικρότερο χρονικό διάστημα εκμηδενίζοντας την πιθανότητα σωφρονισμού. Είναι τελείως παράλογο από την μια το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης να είναι ίσως το πιο αυστηρό στην Ευρώπη μοιράζοντας αφειδώς ποινές και από την άλλη το ίδιο σύστημα να αποφασίζει να μην εκτιθούν οι ποινές αυτές.
Η εσωτερική ασφάλεια μιας χώρας, το αίσθημα να είναι κανείς ασφαλής στην καθημερινότητα του και στην εργασία του, είναι βασική προϋπόθεση για ανάπτυξη και επενδύσεις .Σήμερα βέβαια κανείς δεν νοιάζεται για αυτό ,αφού θα πρέπει να πούμε ότι ακόμα και τώρα δεν υπάρχει ένα όργανο που να μετρά την εγκληματικότητα να προτείνει λύσεις και να καθορίζει πολιτικές. Η αστυνομία προσπαθεί από μόνη της χωρίς σύγχρονες δομές και τελείως ξεχασμένη από παντού.
Εμείς δυστυχώς και σε αυτό τον τομέα, απέναντι σε έγκλημα που συνεχώς διεθνοποιείται , κινούμαστε με τον «αραμπά» και με το « Θεός φυλάξει». Αλήθεια ως πότε …..
__________
* Γιάννης Φαναριώτης , ΣΕΦΕΑ