“Στιγμές ανεξίτηλα χαραγμένες.. το πιο σημαντικό είναι να αγκαλιάσω το μικρό και τη γυναίκα μου..”

Ενστολος επικεφαλής ομάδας, βρέθηκε σε υπηρεσιακή ανταπόκριση περιστατικού πολίτη ο οποίος κατέρρευσε ως αιφνιδίως παθών, μπροστά στους υπέργηρους γονεις του, στη γειτονιά που μεγάλωσε.. Ο πολιτης νοσηλεύεται στο Αττικό, για τον Αστυνομικό ωστόσο οι εικόνες έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένες, με τον ίδιο να αναγνωρίζει την πραγματική ουσία στη ζωή..

“Α ρε ανθρωπάκο.. πόσο μικρός και ασήμαντος είσαι δεν θα το καταλάβεις ποτέ!
Θα ασχολείσαι και ενίοτε θα “χαλιεσαι” για ανούσια πράματα – όπως αν έχεις αρκετά χρήματα να αγοράσεις μεγάλο σπίτι και ωραίο αυτοκίνητο ή αν θα πάρεις προαγωγές στη δουλειά σου – και θα ξεχνάς πως κάθε μέρα που ζήσεις πάνω σε αυτό τον κόσμο με τα αγαπημένα σου πρόσωπα είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί!
Καθόταν σήμερα το υπέργηρο ζευγάρι μαζί με τον μικρό τους γιο – ναι για αυτούς ο σχεδόν 50 ετών γιος τους θα είναι πάντα το παιδάκι τους – να πιουνε το καφεδάκι τους και ο 50άχρονος ξάφνου έπεσε στο πάτωμα!!!
Τα χάσανε οι γέροντες φωναξανε στη γειτονιά, όλοι σπεύσαν να βοηθήσουν άλλος πήρε το ΕΚΑΒ, άλλος την αστυνομία και κάπως έτσι έγινα και εγώ μέρος αυτής της ιστορίας.
Πήγα και αντίκρισα ένα φτωχοσπιτο, 2 γέροντες στα χαμένα να με παρακαλάνε να σώσω το παιδάκι τους, είχε σφυγμο, είχε ανάσες ο παθών, καλό σημάδι.
Τα λεπτά περνούσαν η αγωνία, η ένταση, όλα ανέβαιναν, μαζί και η αγανακτιση του κόσμου καθώς το ασθενοφόρο είχαν περάσει 30 λεπτά και δεν είχε φανεί. Ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει πως δεν επαρκούν τα πληρώματα του ΕΚΑΒ για όλη την Αττική.
Πρέπει να κοιτάξουμε το άτομο να παίρνει ανάσες, να μην εμποδίζει τίποτα την εισπνοή αέρα, δεν χρειάζεται κόσμο πάνω από το κεφάλι του, οι γονείς είναι μεγάλοι παίρνουν φάρμακα για την πίεση, να τα βρούμε να τα δώσουμε μην πάθουν τίποτα και αυτοί.
Επιτέλους ήρθε το ΕΚΑΒ, θα σωθεί λέει ο συνοδός του ασθενοφόρου, θα πάει Αττικό.
Φεύγουμε από το σημείο και η γριά μάνα μας ευχαριστεί λες και σώσαμε εμείς το παιδί της. Στιγμές που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό των αστυνομικών που επιλαμβάνονται καθημερινά σε τέτοιου είδους περιστατικά.
Τώρα το πιο σημαντικό είναι να δω και να αγκαλιάσω τον μικρό και τη γυναίκα μου. Μόλις ξεπεράσω το σοκ θα σκεφτώ πάλι για αμάξια, δουλειά, νυχτερινά, κτλ”..

______________

* Ν.Μπ- Αρχιφύλακας ΕΛΑΣ