Ανακαταλάβετε τις πόλεις μας! Αυτό είχα στείλει ως κεντρικό μήνυμα στις αρχές του τόπου σε πρόσφατο άρθρο μου.
*του δρ. Κωνσταντίνου Δούβλη
Ήταν μια -απέλπιδα όπως αποδείχθηκε- προσπάθειά μου να κεντρίσω λίγο τον πληγωμένο εγωισμό της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας των Σωμάτων ασφαλείας της χώρας.
Ματαίως. Δυστυχώς ο κοινωνικός μιθριδατισμός που μας έχει αλλοτριώσει όλους σε αυτή τη χώρα είναι πανίσχυρος.
Μικρές δόσεις δηλητηρίου μας έχουν καταστήσει πλέον αδιάφορους, κυνικούς και ίσως αμοραλιστές.
Το κύρος της ΕΛ.ΑΣ είναι σε κοινή μοίρα με το κύρος της χώρας. Καταρρακώνεται ώρα με την ώρα. Μέρα με τη μέρα. Κάθε φορά σε πολύ μικρή έκταση, ώστε να περνά σχεδόν ανεπαίσθητο από τον μέσο πολίτη ή ακόμα και από τα στελέχη της.
Τα χτυπήματα στο πρόσωπο της αστυνομίας, περνάνε στα “ψιλά” της ειδησεογραφίας.
Ένας αστυνομικός ξυλοκοπείται από διαρρήκτες.
Το πλήρωμα ενός περιπολικού δέχεται πυροβολισμούς από κακοποιούς και διαφεύγει τη σύλληψη.
Προσαχθέντες σε αστυνομικά τμήματα χτυπάνε αστυνομικούς εντός (!) των τμημάτων.
Αστυνομικοί δέχονται σκληρές επιθέσεις κατά τη διάρκεια τυπικών ελέγχων στους δρόμους από απείθαρχους πολίτες που θεωρούν τέτοιες ενέργειες ως… επαναστατική γυμναστική.
Το κερασάκι ήταν πρόσφατο περιστατικό στο πολύπαθο Ζεφύρι όπου τσιγγάνοι χτύπησαν βάναυσα αστυνομικούς (2 από αυτούς κατέληξαν στο Γενικό Κρατικό με σοβαρά τραύματα) όταν προσπάθησαν να συλλάβουν φυγόποινο συγγενή τους.
Είμαι βέβαιος ότι στην ιδεοληπτική ηγεσία του ΥΔΤ που βρίσκεται “εκ μετεγγραφής” στον ΣΥΡΙΖΑ από το χρονοντούλαπο της ιστορίας του παλαιού ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά τα περιστατικά δεν σημαίνουν τίποτα. Εντάσσονται σε μια στρεβλή καθημερινότητα που γι’ αυτούς είναι “φυσιολογική”. Έτσι κι αλλιώς, στα αντιπολιτευτικά τους χρόνια στήριζαν κάθε παραβατική συμπεριφορά, από την εξέγερση της Κερατέας και τις επιθέσεις με όπλα (!) στους αστυνομικούς εκεί, μέχρι το κοινωνικό περιθώριο που οπλίζεται με μολότοφ και καδρόνια.
Για τους επιστήμονες όμως του χώρου καθώς και για την πλειονότητα –είμαι βέβαιος–των στελεχών της αστυνομίας, όλα αυτά σηματοδοτούν μια κατιούσα που αποτελεί ολισθηρά οδό (slippery slope) προς την πλήρη παράδοση της κρατικής εξουσίας και την πλήρη καταρράκωση του αστυνομικού γοήτρου.
Αυτό όμως που μου προξενεί εντύπωση είναι η έλλειψη αντανακλαστικών από τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ που βρίσκονται στην κορυφή.
Αναρωτιέμαι, δεν έχουν επαγγελματικό εγωισμό; Δεν έχουν ίχνος από την υπερηφάνεια που πρέπει να συνοδεύει την άσκηση του λειτουργήματος τους;
Γιατί ανέχονται τον διαρκή και χωρίς όρια εξευτελισμό της τιμημένης στολής της ΕΛ.ΑΣ .;
Γιατί δεν τους βγαίνει ένας υπηρεσιακός αυτοματισμός, ένα ένστικτο επιβίωσης ώστε να επιχειρήσουν την ανάκτηση της ισορροπίας;
Όλα στη ζωή λειτουργούν πρωτίστως σε επίπεδο συμβολισμού. Στην Αμερική αν κάποιος αστυνομικός χτυπηθεί από κακοποιούς και πολύ δε περισσότερο αν τραυματιστεί ή σκοτωθεί, ολόκληρο το Σώμα, από τον τελευταίο αστυφύλακα μέχρι τον Αρχηγό, σταματά να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο και επικεντρώνεται αποκλειστικά στη σύλληψη και τιμωρία του δράστη.
Ο λόγος δεν είναι ότι η ζωή του αστυνομικού είναι πιο πολύτιμη από άλλες ζωές. Η λογική είναι ότι όταν βάλλεις εναντίον αστυνομικού, βάλλεις εναντίον της συντεταγμένης πολιτείας, του αστικού Δημοκρατικού πολιτεύματος και κατ επέκταση της ίδιας της κοινωνίας!
Η επίθεση σε αστυνομικό είναι το ζενίθ της αντικοινωνικής συμπεριφοράς και της απόλυτης περιφρόνησης προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όταν χτυπάς τους φύλακες, δείχνεις ότι δεν έχεις κανενός είδους αναστολή και μπορείς να βλάψεις άνετα τους πάντες και κυρίως τους πιο αδύναμους.
Γι’ αυτό λοιπόν τέτοια κρούσματα πατάσσονται με τρόπο απόλυτο και συχνά σκληρό. Για να περάσει το κοινωνικό μήνυμα ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές.
Το να αντιμετωπίζονται λοιπόν οι επιθέσεις εναντίον του αστυνομικού προσωπικού από την ΕΛ. ΑΣ ως “καθημερινότητα” δείχνει ότι εμφορείται από μια διαχειριστή λογική που δεν είναι αντάξια ούτε της ιερής αποστολής της ούτε του φρονήματος που πρέπει να την στηρίζει.
Θυμάμαι ακόμα τη δήλωση του αρχηγού της Αστυνομίας του Σικάγο όταν τον ρώτησαν γιατί εμφανίζεται συνεχώς με πολιτικά μετά τον θάνατο αστυνομικού από κακοποιούς.
“Μέχρι να βρούμε τους δράστες, ντρέπομαι να την βάλω”.
Ζητείται ευθιξία…
__________________
* egklimatologos.blogspot.gr, capital.gr
** Ο κ. Κωνσταντίνος Δούβλης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας/Εγκληματολογίας (PhD in Sociology of policing, University of Essex, UK), ειδικευμένος σε θέματα Ασφάλειας, Αστυνόμευσης και Ποινικού Συστήματος στις ΗΠΑ (Loyola University of Chicago)