Συντετριμμένος ο προπονητής του 14άχρονου μαθητή και αθλητή, ο οποίος κατέληξε βαρύτατα τραυματισμένος σε τροχαίο δυστύχημα.
Ο προπονητής του 14άχρονου Αλέξη, ο οποίος κατεληξε στα βαθύτατα τραύματά του, οταν αυτοκίνητο υπό αδιευκρίνιστες- μέχρι στιγμής συνθήκες – τον παρέσυρε στην Παραλιακή Λεωφόρο στο υψος του Καλαμακίου, Παναγιώτης Μαυροειδής, αναφέρθηκε στον αθλητή του, συντετριμμένος για τον πρόωρο θάνατο του.
“Με βαθιά θλίψη και ανείπωτο πόνο για τον πρόωρο & άδικο χαμό του μαθητή μου Αλέξη, από το τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε στην παραλιακή την Παρασκευή το βράδυ, έχω ως υποχρέωση να πω δυο λόγια για το 14χρονο αυτό παιδί.
Πριν από 8 χρόνια ήρθε κοντά μου, για να του διδάξω το άθλημα του Ταεκβοντό ένα ντροπαλό, συνεσταλμένο & ευγενικό παιδί ο Αλέξης. Η ευγένεια & ο σεβασμός που μου έδειξε από την αρχή, μου έκαναν εντύπωση. Στην αρχή ήταν φοβισμένος αλλά παράλληλα ενθουσιασμένος με το καινούργιο για εκείνον αντικείμενο.
Στην πρώτη του ζώνη θυμάμαι είχε τόσο άγχος που τον πείραζα & τον είχα ρωτήσει γιατί είχε ξεκινήσει το Ταεκβοντό, η απάντησή του ήταν για πειθαρχία & αυτοάμυνα. Μεγαλώνοντας με ρώτησε “δάσκαλε μπορώ & εγώ να αγωνιστώ μαζί σας”. Η απάντηση μου ήταν “νιώθεις έτοιμος Αλέξη;”. Στάθηκε λίγο “Ναι θέλω να σας κάνω υπερήφανο & το Σύλλογο μου επίσης”. Έτσι ξεκίνησε δειλά τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα στο 3ο Kim e Liu.
Προσπαθούσε & επέμενε με σθένος, δεν τον άκουσα ποτέ να διαμαρτύρεται για την σκληρή προπόνηση, τους τυχόν τραυματισμούς, τους αγώνες ή για τους συναθλητές του. Δεν ήθελε να στεναχωρήσει ή να προσβάλει κάποιον. Πάντα γελούσε με κρυφό & πλατύ χαμόγελο, για να μην πληγώσει κάποιον με την έκφρασή του. Δεν έχανε την προπόνησή του παρόλο που έρχονταν με το λεωφορείο, μαζί με την μητέρα του, από το κάτω Καλαμάκι.
Η μητέρα του ακούραστος “φύλακας” δίπλα του, τον συνόδευε & περίμενε με το κρύο ή τη ζέστη για να τελειώσει, βλέποντας να είναι ευτυχισμένος, έπαιρνε & εκείνη δύναμη.
Θυμάμαι την ημέρα που έδωσε εξετάσεις για μαύρη ζώνη, με τον φίλο του τον Νίκο, τον Παύλο & τα υπόλοιπα παιδιά, πόσο υπερήφανος & χαρούμενος ήταν, όταν απάντησε σωστά σε όλες τις ερωτήσεις στην θεωρεία & βλέποντας ότι έχει προετοιμαστεί καλύτερα από τους υπόλοιπους, χάρηκε ακόμα περισσότερο.
Μπορώ να γράφω ατελείωτα για τον Αλέξη, με τις ώρες που είχαμε περάσει μαζί. Δυστυχώς χθες & πολύ νωρίς για την ηλικία του πέρασε στην γειτονιά των Αγγέλων.
Δεν υπάρχουν λόγια που μπορείς να εκφράσεις στους γονείς & στον αδελφό του για να τους παρηγορήσεις. Το μόνο που υπάρχει & δεν θα σβήσει ποτέ είναι οι ευτυχισμένες στιγμές που ζήσαμε μαζί του & δεν θα τις ξεχάσουμε ποτέ.
Καλό Παράδεισο & καλή αντάμωση Αγαπητέ μου Αλέξη.”