“Bullying”… Πρέπει να κάνουμε κάτι για να αλλάξει, Νοιαστείτε!

Μήπως μεγαλώνετε έναν νταή; 8 τρόποι που μπορεί να ενθαρρύνουν το παιδί σας να ασκήσει bullying.

Πρόσφατη μελέτη του Χάρβαρντ αποκάλυψε ότι τα παιδιά είναι πεπεισμένα ότι για τους γονείς τα κατορθώματα και οι επιτυχίες είναι αυτό μου μετράει, παρά η φροντίδα για τους άλλους. Πρέπει να κάνουμε κάτι για να αλλάξει αυτό…

Έχετε τις ενδείξεις. Ένα δυνατό τράβηγμα, ένα βλέμμα γεμάτο μίσος, μία χειριστική συμπεριφορά. Είναι άραγε απλά μια άσχημη ημέρα, μια φάση ή κάτι περισσότερο; Ίσως κανείς δεν σας είπε κατάμουτρα ότι μεγαλώνετε έναν «νταή», αλλά μερικές φορές δεν μπορείτε παρά να αναρωτιέστε αν οι άλλοι γονείς μιλούν γι’ αυτό πίσω από την πλάτη σας. Πώς θα βεβαιωθείτε λοιπόν ότι μεγαλώνετε ένα στοργικό παιδί και όχι έναν νταή; Σίγουρα θα έχετε ακούσει τους συνηθισμένους λόγους που ευθύνονται για το bullying. Υπερβολικά χαλαρή ανατροφή, βίαια βιντεοπαιχνίδια, κακοποίηση. Αυτό που ίσως σας εκπλήξει όμως, είναι πως ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι γονείς – γονείς όπως εσείς – άθελά τους σαμποτάρουν πολλές φορές τις προσπάθειές τους για υποδειγματική ανατροφή των παιδιών τους. Ορίστε λοιπόν οκτώ τρόποι με τους οποίους μπορεί να ενθαρρύνετε άθελά σας το bullying:

1. Κουτσομπολιό Θέλετε να μεγαλώσετε ένα μικροπρεπές κορίτσι; Τότε συμπεριφερθείτε σαν ένα τέτοιο. Τα παιδιά ακούν τα πάντα. Αν δε συμπεριλαμβάνετε το παιδί σας σε μια συζήτηση, τότε μην την κάνετε σε απόσταση που μπορεί να σας ακούσει. Την πρώτη φορά που η κόρη μου με μιμήθηκε να μιλάω στο τηλέφωνο, σοκαρίστηκα με τον τρόπο που με έβλεπε. Το μωρό μου μεταμορφώθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη, στην κουτσομπόλα της γειτονιάς. Γουρλωμένα μάτια, άστατες χειρονομίες, τα πόδια να πηγαίνουν πέρα δώθε και ακατάληπτη ομιλία με μια τσιριχτή φωνή. Τα κατινίστικα σχόλια πίσω από την πλάτη κάποιου, είναι ξεκάθαρη μορφή έμμεσου bullying και οι περισσότεροι από εμάς το κάνουμε. Βάλτε λοιπόν τα δυνατά σας να κάντε την κουτσομπόλα μέσα σας να πάψει, ειδικά μπροστά στα παιδιά.

2. Η καθημερινότητα σας καταβάλει τόσο που ξεχνάτε να δείξετε ότι νοιάζεστε Αγαπάτε την οικογένειά σας. Αλλά όλες οι σχέσεις έχουν τα πάνω και τα κάτω τους και δυστυχώς πιο πολύ τα κάτω τους, όταν στην εικόνα μπαίνουν και τα παιδιά. Αλήθεια, πότε είπατε τελευταία φορά στη/στο σύντροφό σας ότι την/τον αγαπάτε; Μπροστά στα παιδιά; Όχι «σ’ αγαπάω, αλλά…», μα «σ’ αγαπώ» τελεία. Είστε πολυάσχολοι σίγουρα, αλλά μια απλή αγκαλιά και ένα αποχαιρετιστήριο φιλί βγαίνοντας από το σπίτι πηγαίνοντας για τη δουλειά αποτελούν μια θαυμάσια αρχή για να μάθουν τι σημαίνει υγιής οικειότητα. Δείξτε τους ότι νοιάζεστε, ώστε να μπορούν να δείχνουν στους άλλους ότι νοιάζονται.

3. «Μισώ τη ζωή μου» Σιχαίνεστε τη δουλειά σας, θέλετε να χάσετε εδώ και πολύ καιρό εκείνα τα λίγα περιττά κιλάκια, το σπίτι είναι συνέχεια ακατάστατο. Η συμπεριφορά σας, αντικατοπτρίζει το πώς αντιλαμβάνεστε τον κόσμο. Όταν πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι, συμπεριφερόμαστε απελπισμένα. Και όταν τα παιδιά σας, βλέπουν τον ήρωά τους να φέρεται απελπισμένα, νιώθουν ανίσχυρα και αβοήθητα. Τότε, μπορεί να προσπαθήσουν μέσω του bullying, να επαναφέρουν τη χαμένη τους ισχύ. Διοχετεύστε λοιπόν την αρνητική σας ενέργεια σε κάποιο χόμπι. Αφήστε τη γκρίνια για αφού πέσουν στο κρεβάτι. Επιτρέψτε στα παιδιά, να είναι παιδιά.

4. Το σύνδρομο ‘mini – me’ Τα σημερινά παιδιά είναι πιο ώριμα σε πιο νεαρή ηλικία και η σημερινή κουλτούρα μάς κάνει να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας σαν μικρούς ενήλικες. Ξεχνάμε όμως ότι κι εμάς τους ίδιους μας πήρε δεκαετίες για να συμπεριφερθούμε ως ενήλικες (και κάποιοι ακόμα δεν τα καταφέρνουμε) και να διαχειριστούμε το στρες που έρχεται με τις απαιτήσεις της ζωής ενός ενήλικα. Το να μοιράζεστε συνεχώς με τα παιδιά σας – ή μπροστά σ’ αυτά – οικονομικά προβλήματα, σοβαρά προβλήματα υγείας, θέματα στη δουλειά ή στη σχέση σας με τη/το σύντροφό σας, αποτελούν απλά επιπλέον λόγους άγχους γι’ αυτά και η εκτόνωσή του μπορεί να είναι το bullying.

5. Υπερβολικά πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες Θέλουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας όλα τα προσόντα για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής και να τους παρέχουμε όλες τις δυνατότητες που πιθανόν κι εμείς οι ίδιοι δεν είχαμε διαθέσιμες. Μπαλέτο, καράτε, ποδόσφαιρο, ωδείο, ξένες γλώσσες. Το μόνο όμως που θα χάσουν αν έχουν ένα πιο χαλαρό πρόγραμμα, είναι το άγχος. Εάν το παιδί σας έχει πάθος με κάτι, δεν είναι λάθος να εξερευνήσει αυτό το πάθος σε βάθος. Οι επιπτώσεις όμως της έλλειψης ελεύθερου χρόνου είναι ήδη γνωστές στην επιστημονική κοινότητα και δεν είναι άλλες από το στρες, το θυμό και την επιθετικότητα, που μπορεί να οδηγήσουν στο bullying.

6. Ασυνεπής επιβολή κανόνων Μετά από μια γεμάτη και κουραστική μέρα, το τελευταίο πράγμα που θέλει κανείς να αντιμετωπίσει, είναι μερικοί μικροί, εκνευριστικοί «παραβάτες» κανόνων. Γι’ αυτό, θεσπίζουμε όσο γίνεται λιγότερους κανόνες, που μπορούν να τηρηθούν σχετικά εύκολα. Έστω όμως κι αυτούς τους λίγους, εύκολους κανόνες, φροντίζουμε τα παιδιά μας να τους τηρούν πάντα. Θα διακατέχονται έτσι από ένα υγιές αίσθημα αυτοπεποίθησης και ανεξαρτησίας, χωρίς να έχουν την ανάγκη να επανακτήσουν την χαμένη τους ισχύ μέσω του bullying.

7. Αδράνεια Το bullying συμβαίνει σε κάθε ηλικία. Κάθε φορά που παρακολουθείτε κάποιον ο οποίος χρειάζεται βοήθεια με οποιονδήποτε τρόπο και μένετε αδρανείς, είστε συνένοχοι σ’ αυτό που του συμβαίνει. Ακόμα και ένα χιουμοριστικό βιντεάκι με ένα ζωάκι που κακοποιείται να βλέπετε, κάνετε σαφές στα παιδιά σας πως αυτό είναι κάτι που δεν επιτρέπεται και κλείστε το αμέσως. Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις της απευαισθητοποίησης είναι πολύ αληθινές. Να θυμάστε ότι τα παιδιά σας μαθαίνουν πώς να φέρονται μέσω των πράξεών σας. Κάντε τις να μετρούν.

8. Όταν αναγκάζετε τα παιδιά σας να μοιράζονται Το μοίρασμα είναι μια ικανότητα που θέλει το χρόνο της για να αποκτηθεί. Απαιτεί ωριμότητα και ενθάρρυνση ώστε να αναπτυχθεί πλήρως. Το να αρπάξετε ένα παιχνίδι από τα χέρια του παιδιού σας και να το δώσετε σε ένα άλλο παιδί, δεν είναι καλή ιδέα. Συζητείστε για το μοίρασμα, ενθαρρύνετέ το αλλά ακόμα καλύτερα, δώστε το καλό παράδειγμα και διδάξτε το. Το εξαναγκασμένο μοίρασμα επιφέρει ένα αίσθημα απώλειας ισχύος. (Το να περιμένει τη σειρά του είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Μην τα μπερδεύετε.)

Μην αναγκάζετε το παιδί σας να αναζητεί τρόπους επανάκτησης της χαμένης ισχύος. Γιατί, ποιος είναι ο πιο ισχυρός στην τάξη; Ο νταής.

Ως γονείς γνωρίζετε την προσωπικότητα του σπλάχνου σας όσο κανείς άλλος. Βαθιά μέσα σας, ξέρετε αν είναι ένας νταής ή αν απλά δοκιμάζει τα όριά σας. Γίνετε λοιπόν το παράδειγμα που το παιδί σας περιμένει. Αποκτήστε την προσωπικότητα που το παιδί σας θέλει. Και το παιδί θα γίνει ο άνθρωπος που επιθυμείτε…”

_____________

* Πηγή: Washington Post /Μετάφραση για το superdad.gr: Κωνσταντίνος Μητρούδης