Με αφορμή την τραγική κατάληξη στις αναζητήσεις του Αστυνομικου της ΔΙΑΤ Αντώνη Δημοτάκη
“Δυστυχώς ο Αντώνης –και ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα του- δεν είναι ο πρώτος συνάδελφος που οδηγείτε σε μια τέτοια πράξη αλλά πολύ φοβάμαι δεν είναι ούτε ο τελευταίος.
Οι λόγοι και οι αιτίες πολλές .
Πολύ στρεσογόνο το επάγγελμα μας.
Γι΄ αυτό και φωνάζουμε σε κάθε ευκαιρία ότι είναι απαραίτητη η ψυχολογική υποστήριξη των αστυνομικών.
Γι΄ αυτό και χρόνια λέμε, να υπάρχουν ψυχολόγοι σε κάθε τμήμα και να γίνεται σοβαρή δουλειά.
Μήπως όμως κάτι δεν πάει καλά ;
Μήπως και οι δομές που υπάρχουν δεν λειτουργούν αποτελεσματικά;
Μήπως έχουμε μπει σε μια δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία ρουτίνας και η εξέταση αποτελεί μια απλή συμβατική υποχρέωση χωρίς ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά και με λανθασμένη στόχευση;
Πολλά τα ερωτήματα αλλά και σοβαρά αν αναλογιστεί κανείς ότι ό συνάδελφος είχε παραπεμφθεί στην επιτροπή όπλων είχε εξεταστεί από ψυχολόγο και ψυχίατρο και είχε κριθεί ικανός να φέρει όπλο.
Ειδικός δεν είμαι , αλλά αν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα πηγαίνει για εξέταση και μετά από λίγες μέρες οδηγείται στην αυτοκτονία με το υπηρεσιακό του οπλο, δεν μπορεί όλα να έχουν λειτουργήσει τέλεια.
Νομίζω ότι το Αρχηγείο οφείλει να δει λίγο την διαδικασία κάποια πράγματα θέλουν αλλαγή και βελτίωση .Προτάσεις υπάρχουν αλλά πρέπει να θέλουμε ουσιαστικές λύσεις .
Μιλάμε για ανθρώπινες ζωές και δεν μπορούμε να μένουμε στα στατιστικά και τα δελτία τύπου.
Αύριο μπορεί να είναι ο καθένας μας στη θέση του μακαρίτη του Αντώνη ,που θα χρειαστεί βοήθεια και θα πρέπει κάποιος να μας την δώσει ”
____________
* Γιάννης Παναγιώτης, μέλος ΔΣ ΣΕΦΕΑΑ