Πίσω από τα περιστατικά που συνδράμουν διασώστες οι ιστορίες * που δεν αποτυπώνονται
Έναν Φεβρουάριο πριν πολλά χρόνια και περί ώρα 04:50 χτύπαγε το τηλέφωνο σε Σταθμό που υπηρετούσα για τροχαίο. Δεν υπήρχαν εγκλωβισμένοι, υλικές ζημιές και μια κολώνα φωτισμού της ΔΕΗ βρισκόταν στον δρόμο. Ένα BMW θρύψαλα, με τους αερόσακους, να έχουν απλωθεί, σαν να τράβαγε νοικοκυρά άτσαλα, σεντόνια από στοιβαγμένο πλυντήριο, σε πρόγραμμα με πρόπλυση …Αυτοί είχαν σταθεί οι «προστάτες άγγελοι» του μόνου επιβαίνοντα, «οδηγού» στα 20-22 του χρόνια, …καλά στην υγεία του… Υπήρχε και κόσμος σε 10 μ. απόσταση από παρακείμενη στάση λεωφορείου… Στην ξέφρενη πορεία που έκανε κόβοντας την κολώνα, ευτυχώς δεν πέρναγε από το αντίθετο ρεύμα όχημα, ούτε υπήρχε άλλο δίπλα του, ούτε «πήγε» κατά τη στάση να «τσακίσει» τον κόσμο….. Η ενεργητική και παθητική ασφάλεια του οχήματος τον προστάτεψε, η τύχη….και ο «πατέρας» του…Όταν κατέφθασε ο “daddy cool”, έκανε μια ερώτηση και μια διαπίστωση… «Νίκο μου είσαι καλά;» «Μην στεναχωριέσαι, θα σου πάρω άλλο….» Από εκεί καταλαβαίνει κανείς…
Συνεργός στη φυσική αυτουργία του «τέκνου» ο πατέρας και ηθική αυτουργός η μητέρα αν υπήρχε….Αυτοί οι γονείς είχαν αναθρέψει έναν ναρκισσιστικό υπεροπτικό παιδαρέλι….Είχαν συμπράξει συντεχνιακά στα «εγκλήματα» που αυτός πιθανά επρόκειτο να κάνει…Δεν είδα από το «παιδί», ίχνος μεταμέλειας, ντροπής, φόβου, ενοχής…για ό,τι θα μπορούσε να είχε κάνει… Υποκινητής, το «βαλάντιο» του πατέρα…, το οποίο είχε «εξαγοράσει» τη λέξη ευθύνη από το δικό του λεξιλόγιο, μαζί με τη λέξη όριο από το λεξιλόγιο του γιου του…Πιο πριν είχε «δωροδοκήσει» το «lockdown» του παιδιού του στις έννοιες των λέξεων, αδικία, εμπόδιο, δυσκολία, ζόρι…Δεν είχε αντιληφθεί καθόλου το «παιδί», τα όρια του δικού του νόμου…Δεν υπήρχε εσωτερικό όριο γι’ αυτόν….πόσο μάλλον να υπήρχε έξωθεν νόμος…Οι συνάδελφοι με την άφιξη άρχισαν τις «ατάκες»… «Του έφυγε στην Parabolica…( στροφή στην φόρμουλα 1 στην πίστα της Monza)», «Πωπω φίλε είδες η “μπέμπα”; σε σώζει..» «Ο γιος ίδιος ο Πήτερ Παν»..Ο συνάδελφος όπως «κόβαμε» τα «αυτιά» της κολώνας, ψιλοτραγούδαγε το τραγούδι των Abba “Money, money, money” με υπόκρουση κρουστού, το δισκοπρίονο του οχήματος…και είπε την ατάκα.. «Αν θες να καταστρέψεις κόσμο, δώσε λεφτά σε κάποιον, χωρίς να τα δικαιούται».
* από παράθεση του Ευάγγελου Καρίμαλη, ΠΣ