«Φύγετε αμέσως. Υπάρχει άνθρωπος σε βόθρο» . Το σήμα από το Κέντρο Επιχειρήσεων της ΠΥ Πατρών, στον Αξιωματικό υπηρεσίας
το μεσημέρι του Σαββάτου της 10ης Αυγούστου και ειδικότερα της 6ης ΕΜΑΚ (Ειδικής Μονάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών) Κωνσταντίνο Μπακουλόπουλο.
«Οπως συμβαίνει σε κάθε σήμα, η ανταπόκρισή μας ήταν κάτι παραπάνω από άμεση. Μαζί με τους συναδέλφους Γιώργο Χατζή και Δημήτρη Σταματόπουλο μέσα σε ελάχιστα λεπτά βρεθήκαμε στο Ρίο. Η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε ήταν αυτή του μαζεμένου κόσμου στον δρόμο. Αλλοι έκλαιγαν κι άλλοι φώναζαν ”τρέξτε να τους σώσετε”. Η κατάσταση τραγική» μας περιγράφει ο πυρονόμος Κωνσταντίνος Μπακουλόπουλος.
Η κατάλληλη και συνεχής εκπαίδευση των ανδρών της ΕΜΑΚ δεν αφήνει κανένα περιθώριο για συναισθηματικές και άτακτες αντιδράσεις. Η πλήρης εκπαίδευσή τους, τους έχει εφοδιάσει κατάλληλα ώστε την κρίσιμη στιγμή να κάνουν το σωτήριο βήμα.
Αυτό έκαναν και το Σάββατο της 10ης Αυγούστου οι τρεις έμπειροι πυρονόμοι. Υπενθυμίζουμε ότι ο κηπουρός κατοικίας της περιοχής βρέθηκε μέσα στο βόθρο του σπιτιού, αναίσθητος από τις αναθυμιάσεις. Ο γιος του ιδιοκτήτη, ηλικίας 41 ετών, έπεσε και ο ίδιος μέσα στο βόθρο με σκοπό να τον σώσει.
ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
«Φτάνοντας πάνω από τον βόθρο είδαμε ότι ο ένας ήταν νεκρός και ο άλλος μόλις που κατάφερνε να κρατάει στην επιφάνεια ελάχιστη περιοχή από το πρόσωπό του. Η εικόνα έδειξε ότι κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε ήταν καθοριστικό για τη ζωή του. Εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτηκα τον εαυτό μου. Το κλάμα των παιδιών και του πατέρα ηχούσε στα αφτιά μου και σε δευτερόλεπτα αφού φόρεσα μία μάσκα, βρέθηκα μέσα στο βόθρο» συνεχίζει την περιγραφή ο Κ. Μπακουλόπουλος.
Κανονικά, η συγκεκριμένη επιχείρηση διάσωσης προσβλέπει την ένδυση του διασώστη με ειδική στολή καθώς και αναπνευστική μάσκα.
Από εκείνο το λεπτό ξεκίνησε η προσπάθεια της ασφαλούς ανάσυρσης του 41χρονου γιου του ιδιοκτήτη της κατοικίας. «Σαν ομάδα που είμαστε, γνωρίζει ο ένας ποιος είναι ο ρόλος του άλλου και τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε. Οι κουβέντες είναι περιττές. Το βλέμμα άλλωστε του βυθισμένου ανθρώπου που φωνάζει ”σώστε με” δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο καθυστέρησης. Όλα γίνονται αυτοματοποιημένα» προσθέτει ο Γιώργος Χατζής, εξηγώντας ότι το συγκεκριμένο συμβάν ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων συμβάντων του 5λέπτου.
ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΑΩ
«Τον πλησίασα κι άρχισα να του μιλάω. Τον καλούσα να συνεργαστεί μαζί μου ώστε να ξεκινήσουμε με απόλυτη ασφάλεια την ανάσυρσή του. Προηγουμένως είχα ελέγξει και τον άλλο άνθρωπο μήπως βρισκόταν στη ζωή αλλά δυστυχώς είχε εκπνεύσει. Οι δύο συνάδελφοί μου που ήταν έξω, με συντονισμένες ενέργειες έριξαν τους ιμάντες ώστε να τον δέσω και σιγά-σιγά να τον ανασύρουμε προς τα έξω. Ο βόθρος είχε βάθος περίπου 4,5 μέτρα» προσθέτει ο Κ. Μπακουλόπουλος.
«Το άγχος μας ήταν διπλό. Επρεπε να ανασύρουμε τον άνθρωπο που βρίσκονταν στο βόθρο ζωντανό αλλά παράλληλα είχαμε και την αγωνία για τον συνάδελφό μας. Το εγχείρημα δεν ήταν καθόλου απλό. Η εμπειρία μας, μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε το μέγεθος του κινδύνου. Ωστόσο εστιασμένοι στις κινήσεις μας για να αποφευχθεί το λάθος και η απώλεια του χρόνου καταφέραμε να τους ανασύρουμε και τους δύο. Εκείνη τη στιγμή, την αγωνία αντικατέστησε η ικανοποίηση και η ανακούφιση» συμπληρώνει ο Δημήτρης Σταματόπουλος.
ΜΑΚΑΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
«Μακάρι να είχαμε προλάβει να σώσουμε και τον άλλο άνθρωπο. Δεν ξεχνάμε την απώλεια που υπήρξε …» αναφέρει ο Κ. Μπακουλόπουλος με σκυμμένο το κεφάλι. Αμέσως όμως το σηκώνει τονίζοντας: «Για εμάς, σε αυτή την ιστορία υπάρχει ένας πραγματικός ήρωας. Κι αυτός είναι ο γιος του ιδιοκτήτη της κατοικίας που έσπευσε να σώσει τον κηπουρό που είχε πέσει στον βόθρο. Δεν σκέφτηκε τον εαυτό του. Πρόκειται για πραγματική αυτοθυσία. Πατέρας δύο παιδιών κι όμως έπεσε να σώσει τον άνθρωπο. Είμαι πατέρας και κατανοώ τι σημαίνει αυτό».
Και οι τρεις πυρονόμοι δυσκολεύονται να βρουν τις κατάλληλες λέξεις για να μας περιγράψουν τα συναισθήματά τους. Παρ’ ότι τα σωτήρια χέρια τους τα έχουν απλώσει πάμπολλες φορές κρατώντας στη ζωή δεκάδες ανθρώπους, η συγκεκριμένη ιστορία είναι από τις συγκλονιστικότερες. Αλλωστε, οι ήρωες ποτέ δεν μιλούν για τον εαυτό τους. Εχουν καταθέσει την ψυχή τους, τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους στο πεδίο της μάχης. Οι λέξεις μάλλον θα θαμπώσουν το μεγαλείο της πράξης. Η αποστολή όμως των διασωστών και της υπηρεσίας δεν σταματάει τη στιγμή που οι διασώστες παραδίδουν τον διασωθέντα στην ιατρονοσηλευτική ομάδα. «Επικοινωνούμε με το νοσηλευτικό ίδρυμα για να πληροφορηθούμε την κατάσταση και την πορεία του διασωθέντα. Μοιραζόμαστε τα καλά νέα μεταξύ μας και χαιρόμαστε σαν είναι μέλος της οικογένειάς μας. Το ενδιαφέρον μας σταματάει μόλις πληροφορούμαστε την έξοδό του από το νοσοκομείο» παρεμβαίνει ο διοικητής της 6ης ΕΜΑΚ Πάτρας, επιπυραγός Γιώργος Κολοκοτσάς συνεπικουρούμενος από τον υποδιοικητή επιπυραγό Παναγιώτη Πετρόπουλο. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του 41χρονου, ο οποίος πλέον βρίσκεται στο σπίτι του κοντά στη σύζυγο και στα παιδιά του.
«Με κάθε διασωθέντα, χωρίς να γνωρίζουμε ποιος είναι, τι είναι, από πού είναι αναπτύσσεται ένα μοναδικό δέσιμο χωρίς να το επιδιώκουμε. Η μοναδική επιβράβευση για τους διασώστες μας και το σώμα μας είναι να γνωρίζουμε ότι βρίσκεται στη ζωή. Πάντα έχουμε την ίδια αγωνία να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας με επιτυχία. Να σώσουμε κάθε ανθρώπινη ζωή που κινδυνεύει. Κάθε άνθρωπο τον αντιμετωπίζουμε σαν δικό μας άνθρωπο».
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ
Το έργο του Πυροσβεστικού Σώματος και της ΕΜΑΚ επεκτείνεται σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Οι διασώστες έχουν πρωταγωνιστήσει σε συγκλονιστικές ιστορίες διασώσεων σε πλημμύρες, σεισμούς, τροχαία και αναζητήσεις εξαφανισμένων, οι οποίες πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια λόγω αύξησης των περιστατικών άνοιας.
Οπως μας ανέφερε ο κ. Κολοκοτσάς, το Σώμα διαθέτει διασώστες ορεινών και δύσβατων περιοχών καθώς είναι συχνά πλέον τα περιστατικά ανθρώπων που χάνονται σε τέτοιες περιοχές. Αυτοδύτες οι οποίοι συμμετέχουν σε διασώσεις σε θάλασσας, ποταμούς κ.ά. Εκπαιδευτές σκυλιών, η 6η ΕΜΑΚ διαθέτει τρεις τετράποδους συνεργάτες για τον εντοπισμό ατόμων σε χαλάσματα ή εξαφανισμένους. Και φυσικά το έργο τους πλαισιώνεται από ειδικά οχήματα και μέσα κατάλληλα για κάθε συμβάν.
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Στην έγκαιρη και αποτελεσματική παρέμβαση στοχεύει η διαρκής άσκηση των διασωστών.
«Η εκπαίδευση είναι υψηλού επιπέδου γι’ αυτό και τη στιγμή του συμβάντος οι ενέργειες είναι αυτοματοποιημένες. Η συνεννόηση των συμμετεχόντων σ’ ένα συμβάν γίνεται με τα μάτια. Δεν χρειάζονται λόγια και καθυστερήσεις. Ο καθένας γνωρίζει τον ρόλο του και καλείται να τον εκτελέσει με ακρίβεια και τους προβλεπόμενους κανόνες» μας επισημαίνει ο κ. Κολοκοτσάς. Και προσθέτει:
«Το έργο μας απαιτεί αυταπάρνηση την οποία πιστεύω ότι διαθέτουν όλοι όσοι υπηρετούν στο Σώμα. Επίσης ψυχραιμία, ευσυνειδησία, συνέπεια, επινοητικότητα, ταχύτητα αντίδρασης, επιδεξιότητα στον χειρισμό μηχανημάτων, ικανότητα αντίληψης του χώρου, καλή φυσική κατάσταση».
_____________________
*Από την Έντυπη Έκδοση pelop.gr