Μια οργισμένη ανακοίνωση εξέδωσε η Ομοσπονδία Σωφρονιστικών Φυλάκων (ΟΣΥΕ) για τη δολοφονία του Αρχιφύλακα των Φυλακών Δομοκού, Σεραφείμ Γκαλιμάνη στην ο ποία κάνουν αναφορά σε ” ηθικούς αυτουργούς της άνανδρης και καλά σχεδιασμένης τρομοκρατικής ενέργειας”. Ενώ προειδοποιούν, “τα κλειδιά των ϕυλακών να παραδοθούν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και ας έρθουν όλοι αυτοί να βρουν τις λύσεις”, και διαπιστώνουν, οτι τώρα πια, περισσότερο από ποτέ, “πρέπει να επανέλθει η ειρήνη και μέσα στις ϕυλακές”.
Αναλυτικα η μακοινωση της ΟΣΥΕ,
《Συγκλονισμένοι πληροϕορηθήκαμε την εν ψυχρώ δολοϕονία του ϕίλου και συναδέλϕου μας Μάκη, ύστερα από ενέδρα που του έστησαν οι ϕυσικοί αυτουργοί και στυγνοί εκτελεστές που κυριολεκτικά τον γάζωσαν με σϕαίρες, έξω από το πατρικό του σπίτι.
Δυστυχώς, το αίμα που έχει κυλήσει εντός και εκτός των ϕυλακών δεν έχει ικανοποιήσει ακόμα τους ηθικούς αυτουργούς και αυτής της άνανδρης και καλά σχεδιασμένης τρομοκρατικής ενέργειας. Δεν ξεδίψασαν με το αίμα που κύλησε από το λαρύγγι του συναδέλϕου μας Γιώργου που δολοϕονήθηκε στο Κ.Κ Μαλανδρίνου και πολύ ϕοβόμαστε ότι ούτε το τρύπιο κορμί με 40 και πλέον σϕαίρες του Μάκη, θα τους χορτάσει. Όπως δεν τους χόρτασε η θέα του Σπύρου στο αναπηρικό καροτσάκι. Ούτε το καθημερινό αίμα που χύνετε από τόσους συναδέλϕους, θύματα συμπλοκών από κρατουμένους.
Κουραστήκαμε να προειδοποιούμε εδώ και χρόνια ότι οι ϕυλακές, αυτό το ριμαδιασμένο «σωϕρονιστικό σύστημα» όπως επιμένουν να το αποκαλούν, έχει καταρρεύσει. Τίποτα δεν πρόκειται να σταματήσει την βία και την εξαθλίωση ούτε οι ψευτοϕυλακές υψίστης μαλάκυνσης! Το σύστημα κράτησης πρέπει να επαναδιατυπωθεί σε άλλη βάση και εξαρχής.
Βαρεθήκαμε να τρώμε ξύλο, να μας ϕτύνουνε, να μας μαχαιρώνουνε, να μας απειλούνε, να μας βάζουν βόμβες και όλα τα γνωστά συνοδευτικά που τα ακολουθούν. Ήρθε η στιγμή που είχαμε προειδοποιήσει, αλλά όλοι δήθεν δημοκράτες, ϕιλελεύθεροι σϕύριζαν αδιάϕορα. Τί έχουν να πουν τώρα οι πολιτικοί, οι Υπουργοί και υπερυπουργοί, οι βουλευτές, οι εισαγγελείς και δικαστές που ορισμένοι εξ αυτών δεν έχουν περάσει ούτε καν έξω από μία ϕυλακή.
Τι έχουν να πουν οι διάϕοροι καλοθελητές – υπερασπιστές που έρχονται στις ϕυλακές και μας κουνούν επιδεικτικά το δάκτυλο, επειδή μας βλέπουν ως δεσμοϕύλακες, βασανιστές και δυνάστες. Τους βολεύει πολύ αυτή η κατάσταση, τους εξυπηρετεί πολύ να παίζουμε αυτόν τον ρόλο. Όμως εμείς με τις καθημερινές μας πράξεις αποδεικνύουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να έχουμε αυτόν τον ρόλο.
Τι έχουν να πουν τα μεγαλοστελέχη της σκοτεινής και μεγάλης λεωϕόρου Μεσογείων, των Υπουργείων και των κλειστών γραϕείων, που αυταρέσκονται να λένε ότι διοικούν τις ϕυλακές; Διοικούν την τύϕλα τους!
Επιμένουμε και λέμε, οι ϕυλακές της χώρας είναι ένα απέραντο χάος, σε συνθήκες καθημερινού πολέμου. Μόνο που ο πόλεμος αυτός δεν είναι δικός μας, ούτε των κρατουμένων. Είναι ο πόλεμος που προήλθε από την σταδιακή εγκατάλειψη. Είναι ο πόλεμος με τα αθώα θύματα, όπως αθώο θύμα είναι και ο Μάκης.
Δεν θέλουμε να παίζουμε τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος, δεν βασανίζουμε κανένα, διότι το ίδιο το σύστημα μας βασανίζει όλους. Δεν θέλουμε να πηγαίνουμε στην δουλειά σαν πρόβατα που είναι έτοιμα να τα σϕάξουν. Δεν θέλουμε να ϕεύγουμε από την δουλειά τρέχοντας. Δεν θέλουμε να μετέχουμε σε αυτόν τον πόλεμο. Δεν είναι ο ρόλος μας και δεν είναι η δουλειά μας. Δεν είναι δικός μας αυτός ο πόλεμος.
Είμαστε εμείς που διεκδικούμε να ξαναϕτιαχτεί ένα νέο σύστημα κράτησης με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην ζωή, στον συνάνθρωπο. Πρέπει να επανέλθει η ειρήνη και μέσα στις ϕυλακές. Φτάνει το μίσος που έσπειραν σε όλη την κοινωνία.
Δεν ξέρουμε αν το σύστημα αυτό μπορεί να γίνει σωϕρονιστικό, ξέρουμε όμως ότι έχει χυθεί πολύ αίμα. Φτάνουν οι επιτροπές, ϕτάνουν οι εμπειρογνώμονες και οι ειδήμονες. Και μέχρι να ϕτιαχτεί κάτι καινούριο από τις στάχτες και μέχρι να στεγνώσει το αίμα, αρνούμαστε να παίζουμε το ψευτορολάκι του «σωϕρονιστικού υπαλλήλου». Σταματάμε τις τελευταίες προσπάθειες που έκαναν κάποιοι εναπομείναντες υπάλληλοι για να λειτουργούν ανθρώπινα και στοιχειωδώς οι ϕυλακές.
Τα κλειδιά των ϕυλακών να παραδοθούν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και ας έρθουν όλοι αυτοί να βρουν τις λύσεις. Ας έρθουν αυτοί να δουν το μαύρο χάλι των ϕυλακών, ας έρθουν έστω και μια μέρα να δούνε πως βγαίνει το μεροκάματα του τρόμου και όχι μόνο όταν τους καλούν κρατούμενοι να έρχονται για μια απλή επίσκεψη, έτσι για τα μάτια του κόσμου.
Ο Μάκης αϕήνει πίσω του δύο ορϕανά παιδιά, τους χαροκαμένους γονείς του, την οικογένειά του, τους ϕίλους του και τους συναδέλϕους του, που τόσο πολύ τον αγαπούσαμε και ο ίδιος μας ανταπέδιδε αμέριστα την αγάπη του.
Ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, ένας τίμιος και άριστος συν-αδελϕός.
Κρίμα…
Καλό Παράδεισο Μάκη!》
Νάντια Αλεξίου- NantiaReport